در سال 37 هجری در جنگ صفّین، برای تشویق یاران به جهاد فرمود.
زِرِه پوشیده ها را در پیشاپیش لشكر قرار دهید، و آنها كه كلاه خُود ندارند، در پشت سر قرار گیرند؛ دندانها را در نبرد روی هم بفشارید، كه تأثیر ضربت شمشیر را بر سر كمتر میكند؛ در برابر نیزههای دشمن، پیچ و خم به خود دهید كه نیزهها را میلغزاند و كمتر به هدف اصابت میكند؛ چشمها را فرو خوابانید، كه بر دلیری شما میافزاید، ودل را آرام میكند، صداها را آهسته و خاموش سازید كه سُستی را م یزداید. پرچم لشكر را بالا دارید وپیرامون آن را خالی مگذارید و جز به دست دلاوران ومدافعان سرسخت خود نسپارید، زیرا آنان كه در حوادث سخت ایستادگی میكنند، از پرچمهای خود بهتر پاسداری مینمایند و آن را در دل لشكر نگاه میدارند، و از هر سو، از پیش و پس و اطراف، مراقب آن میباشند، نه از آن عقب میمانند كه تسلیم دشمنش كنند و نه از آن پیشی میگیرند كه تنها رهایش سازند. هر كس باید در برابر حریف خود بایستد و كار او را بسازد و به یاری برادر خود نیز بشتابد، و مبارزه با حریف خود را به برادر مسلمان خود وامگذارد كه او در برابر دو حریف، قرار گیرد، حریف خود، و حریف برادرش. به خدا سوگند! اگر از شمشیر دنیا فرار كنید از شمشیر آخرت سالم نمیمانید، شما بزرگانِ عرب و شرافتمندان برجست هاید، در فرار از جنگ، خشم و غضب الهی و ذلّت همیشگی و ننگ جاویدان قرار دارد، فرا ركننده بر عمر خود نمیافزاید و بین خود و روز مرگش مانعی ایجاد نخواهد كرد. كیست كه شتابان و با نشاط با جهاد خویش به سوی خدا حركت كند؟ چونان تشنه كامی كه به سوی آب میدود؟ بهشت در سایه نیزههای دلاوران است. امروز در هنگامه نبرد، آنچه در دلها و سر زبانهاست، آشكار میشود. به خدا سوگند كه من به دیدار شامیان در میدان نبرد شیفتهترم تا آنان بر بازگشت به خانههاشان! كه انتظار آن را میكشند. بار خدایا! اگر شامیان از حق روی گرداندند، جمعشان را پراكنده، و در میانشان اختلاف و تفرقه بیفكن، و آنان را برای خطاكاریشان به هلاكت رسان. همانا شامیان، بدون ضربت نیزههای پیاپی، هرگز از جای خود خارج نشوند. ضرباتی كه بدنهایشان را سوراخ نماید، چنان كه وزش باد از این سو فرو شده بدان سو در آید، ضربتی كه كاسه سر را بپراكند، و استخوانهای بدن را خُرد و بازوها و پاها را قطع و به اطراف پخش كند!. آنان دست برنمیدارند تا آنگاه كه دستههای لشكر پیاپی بر آنان حمله كنند و آنها را تیرباران نمایند، و سواران ما هجوم آورند، و صفهایشان را در هم شكنند، و لشكرهای عظیم، پُشت سر لشكرهای انبوه، آنها را تا شهرهایشان عقب برانند، و تا اسبها، سرزمینشان را كه روی در روی یكدیگر قرار دارد، و اطراف چراگاههایشان، و راه های آنان را، زیر سُم بكوبند. میگویم: ( «الدعق » به معنی كوبیدن زمینها با سُم اسبها است و «نواحر » به معنی متقابل است. می گویند: منز لهای فلان طایفه «تتناحر » یعنی مقابل هم هستند.)
To exhort his followers to fight
Put the armoured man forward and keep the unarmoured one behind. Grit your teeth because this will make the swords skip off the skull, and dodge on the sides of the spears for it changes the direction of their blades. Close the eyes because it strengthens the spirit and gives peace to the heart. Kill the voices because this will keep off spiritlessness . Do not let your banner bend down, nor leave it alone. Do not give it to anyone except the brave and the defenders of honour among you because they alone endure the befalling of troubles; they surround the banners and encircle them on both sides, their rear and their front. They do not separate from them lest they give them over (to the enemy). They do not go ahead of them lest they leave them alone. Everyone should deal with his adversary and also help his comrade by his own life, and should not leave the adversary to his comrade lest both his own adversary and his comrade join against him. By Allah, even if you run away from the sword of today you would not remain safe from the sword of the next world. You are the foremost among the Arabs and great figures. Certainly in running away there is the wrath of Allah, unceasing disgrace and lasting shame. And certainly a runner-away does not lengthen his life, nor does any thing come to intervene between him and his day (of death). Who is there to go towards Allah like the thirsty going to the water? Paradise lies under the edges of spears. Today the reputations (about the valour of warriors) will be tested. By Allah! I am more eager to meet them (in combat) than they are for (returning to) their houses. O’ my Allah! If they reject truth disperse their group, divide their words (opinion) and destroy them on account of their sins. They will not budge from their stand till the continuous striking of spears causes piercings (of wounds) through which wind may pass, and the hitting of swords cuts through the skull, cleaves bones and breaks forearms and legs, till they are attacked by contingent after contingent and assaulted by detachments which are followed by reserves for support, till their cities are continuously assailed by force after force, and till the horses trample even the extreme ends of the lands, the tracks of their beast and their meadows. as-Sayyid ar-Radi says: “ad-da`q” means trampling, e.g., “taduqqu’l-khuyulu bihawafiriha ardahum” (the horses trample the ground with their hoofs). “nawahini ardihim” means lands opposite each other, it is said, “manazilu bani fulanin tatanaharu” meaning the ‘houses of soand- so are opposite each other.’
فایل صوتی فارسی مربوط به این خطبه را از لینک ذیل دانلود نمایید:
Download: Nahjul-Balagah-Sermon-124
نظرات کاربران