این خطبه در شهر كوفه، در نكوهش و هشدار كوفیان ایراد شد.
ستایش خداوندی را سزاست كه راه اسلام را گشود، و راه نوشیدن آب زلالش را برتشنگان آسان فرمود. ستونهای اسلام را در برابر ستیز هجویان استوار كرد و آن را پناهگاه امنی برای پناه برندگان، و مایۀ آرامش برای وارد شوندگان قرار داد. اسلام، حجّت و برهان برای گویندگان، و گواه روشن برای دفاع كنندگان، و نور هدایتگر برای روشنی خواهان، و مایۀ فهمیدن برای خردمندان، و عقل و درک برای تدبیر كنندگان، و نشانۀ گویا برای جویندگان حق، و روشن بینی برای صاحبان عزم و اراده، پند پذیری برای عبرت گیرندگان، عامل نجات و رستگاری برای تصدیق كنندگان، و آرامش دهندۀ تكیه كنندگان، راحت و آسایشِ توكّل كنندگان، و سپری نگهدارنده برای استقامت دارندگان است. اسلام، روشن ترین را ههاست، جادّه هایش درخشان، نشانه های آن در بلندترین جایگاه، چراغهایش پرفروغ و سوزان، میدانِ مسابقۀ آن پاكیزه، برای پاكان، سرانجام مسابق ههای آن روشن و بی پایان، مسابقه دهندگان آن پیشی گیرنده و چابك سوارند. برنامۀ این مسابقه تصدیق كردن به حق، راهنمایان آن اعمال صالح، پایان آن مرگ، میدان مسابقه دنیا، مركز گِرد آمدن مسابقه دهندگان قیامت، و جایزۀ آن بهشت است. تا آن كه خداوند با دست پیامبر (ص) شعله ای از نور برای طالبان آن برافروخت، و بر سر راه گمشدگان چراغی پرفروغ قرار داد. خداوندا! پیامبر (ص) امین و مورد اطمینان و گواهِ روز قیامت است، نعمتی است كه برانگیخته و رحمتی است كه به حق فرستاده ای. خداوندا! بهره فراوانی از عدل خود به او اختصاص ده، و از احسان و كرم خود فراوان به او ببخش. خدایا! بنای دین او را از آنچه دیگران برآورده اند، عالی تر قرار ده. او را بر سر خان كرمت گرامی تر دار، و بر شرافت مقام او در نزد خود بیفزا، و وسیلۀ تقرّب خویش را به او عنایت فرما، و بلندی مقام و فضیلت او را بی مانند گردان، و ما را از یاران او محشور فرما، چنان كه نه زیانكار باشیم و نه پشیمان، نه دور از راه حق باشیم و نه شكنندۀ پیمان، نه گمراه باشیم و نه گمراه كنندۀ بندگان، نه فریب هوای نفس خوریم و نه وسوسۀ شیطان. می گویم: ( این كلمات در خطبه 72 نیز وجود داشت، امّا بدان جهت كه اضافات مفیدی داشت در اینجا نیز آورده ایم ) . مردم! از سر نعمت بعثت پیامبر (ص) و لطف خداوند بزرگ به مقامی رسیده اید كه حتّی كنیزان شما را گرامی می دارند، و به همسایگان شما محبّت می كنند. كسانی برای شما احترام قائلند كه شما از آنها برتری نداشته و بر آنها حقّی ندارید؛ كسانی از شما می ترسند كه نه ترس از حكومت شما دارند و نه شما بر آنها حكومتی دارید. با آن همه بزرگواری و كرامت، هم اكنون می نگرید كه قوانین و پیمانهای الهی شكسته شده امّا خشم نمی گیرید، در حالی كه اگر پیمان پدرانتان نقض م یشد ناراحت می شدید. شما مردمی بودید كه دستورات الهی ابتدا به دست شما می رسید و از شما به دیگران ابلاغ می شد و آثار آن باز به شما برمی گشت، امّا امروز جایگاه خود را به ستمگران واگذاردید، و زمام امور خود را به دست بیگانگان سپردید، و امور الهی را به آنان تسلیم كردید! آنهایی كه به شبهات عمل می كنند، و در شهوات غوطه ورند )بنی امیّه(. به خدا سوگند! اگر دشمنان، شما را در زیر ستارگان آسمان بپراكنند، باز خداوند شما را برای انتقام گرفتن از ستمگران، گِردِ هم می آورد.
About Islam
Praise be to Allah who established Islam and made it easy for those who approach it and gave strength to its columns against any one who tries to overpower it. So Allah made it (a source of) peace for him who clings to it, safety for him who enters it, argument for him who speaks about it, witness for him who fights with its help, light for him who seeks light from it, understanding for him who provides it, sagacity for him who exerts, a sign (of guidance) for him who perceives, sight for him who resolves, lesson for him who seeks advice, salvation for him who testifies, confidence for him who trusts, pleasure for him who entrusts, and shield for him who endures. It is the most bright of all paths, the clearest of all passages. It has dignified minarets, bright highways, burning laps, prestigious field of activity, and high objective. It has a collection of race horses. It is approached eagerly. Its riders are honourable. Testimony (of Allah, Prophet etc.) is its way, good deeds are its minarets, death is its extremity, this world is its race-course, the Day of Judgement is its horses and Paradise is its point of approach. A part of the same sermon about the Holy Prophet The Prophet lighted flames for the seeker and put bright signs for the impeded. So he is Thy trustworthy trustee, Thy witness on the Day of Judgement, Thy deputy as a blessing and Thy messenger of truth as mercy. My Allah distribute to him a share from Thy Justice and award him multiples of good by Thy bounty. My Allah heighten his construction over the constructions of others, honour him when he comes to Thee, dignify his position before Thee, give him honourable position, and award him glory and distinction, and bring us out (on the Day of Judgement) among his party, neither ashamed, nor repentant, nor deviators, nor pledge-breakers, nor strayers, nor misleaders. nor seduced. as-Sayyid ar-Radi says: This sermon had already appeared earlier but we have repeated it here because of the difference between the two versions. A part of the same sermon addressed to his followers By bounty of Allah over you, you have acquired a position where even your slave maids are honoured, your neighbours are treated well. Even he over whom you enjoy no distinction or obligation honours you. Even those people fear you who had no apprehension of attack from you or any authority over you. You now see pledges to Allah being broken but do not feel enraged although you fret and frown on the breaking of the traditions of your forefathers. Allah’s matters have been coming to you, and going from and again coming back to you; but you have made over your place to wrong-doers and thrown towards them your responsibilities, and have placed Allah’s affairs in their hands. They act in doubts and tread in (fulfilment of) desires. By Allah, even if they disperse you under every star Allah would surely collect you on the day that would be worst for them.
فایل صوتی فارسی مربوط به این خطبه را از لینک ذیل دانلود نمایید:
Download: Nahjul-Balagah-Sermon-106
نظرات کاربران