آرایش غلیظ ۲ [چه دانستم که این سودا]

How could I know that this longing

چه دانستم که این سودا مرا زین سان کند مجنون

How could I know that this longing would drive me so crazy;

دلم را دوزخی سازد دو چشمم را کند جیحون

That it would make my heart a prison, and my eyes a river?

چه دانستم که سیلابی مرا ناگاه برباید

How know tears like a flash flood would carry me away,

چو کشتی‌ام دراندازد میان قلزم پرخون

And hurl me like a boat into a vast sea of blood?

زند موجی بر آن کشتی که تخته تخته بشکافد

That waves would beat and split this boat board by board,

که هر تخته فروریزد ز گردش‌های گوناگون

Until each board twists away from all the many tortures?

نهنگی هم برآرد سر خورد آن آب دریا را

That the sea-monster would raise its head- and swallow the sea;

چنان دریای بی پایان شود بی آب چون هامون

That such an immense sea would go dry like a desert plain?

چو این تبدیل‌ها آمد نه هامون ماند و نه دریا

When these transformations occurred, naught remained;

چه دانم من دگر چون شد که چون غرق است در بی‌چون

What do I know, when why and what swallow each other?

چه دانم‌های بسیار است لیکن من نمی‌دانم

O how many the “I don’t knows” there are- but I don’t know

که خوردم از دهان بندی در این دریا کفی افیون

For I have swallowed the foam of opium, to forget that sea!