مجله علمی تفریحی بیبیس
0

دانلود کتاب زندگی نامه یا داستان آزمایش های من با حقیقت نوشته ماهاتما گاندی

بازدید 798
  • عنوان کتاب: An Autobiography Or The Story of My Experiments With Truth 
  • نویسنده: M. K. Gandhi
  • حوزه: بیوگرافی
  • سال انتشار: 1999
  • تعداد صفحه: 557
  • زبان اصلی: انگلیسی
  • نوع فایل: pdf
  • حجم فایل: 6.80 مگابایت

چهار یا پنج سال پیش، به درخواست برخی از نزدیکترین همکارانم، موافقت کردم که زندگی نامه ام را بنویسم. من شروع کردم، اما به ندرت اولین برگه را ورق زدم که شورش در بمبئی شروع شد و کار متوقف شد. سپس مجموعه ای از وقایع رخ داد که به زندانی شدن من در یراودا ختم شد. Sjt. جرمداس که یکی از هم زندانیان من در آنجا بود، از من خواست که همه چیز را کنار بگذارم و نوشتن زندگینامه را تمام کنم. من پاسخ دادم که قبلاً یک برنامه مطالعاتی برای خودم تنظیم کرده بودم و تا زمانی که این دوره کامل نشود نمی توانم به کار دیگری فکر کنم. اگر دوره کامل زندان خود را در یراودا سپری می کردم، واقعاً باید زندگی نامه خود را تمام می کردم، زیرا هنوز یک سال برای تکمیل این کار باقی مانده بود که مرخص شدم. سوامی آناند اکنون این پیشنهاد را تکرار کرده است، و با پایان یافتن تاریخچه ساتیاگراها در آفریقای جنوبی، وسوسه می‌شوم که زندگی‌نامه نواجیوان را انجام دهم. سوامی از من خواست که آن را جداگانه برای انتشار به عنوان کتاب بنویسم. اما وقت خالی ندارم. من فقط می توانستم هفته به هفته یک فصل بنویسم. هر هفته باید برای نواجیوان چیزی نوشت. چرا نباید زندگینامه باشد؟ سوامی با این پیشنهاد موافقت کرد و من سخت مشغول کار هستم. اما یکی از دوستان خداترس تردیدهایی داشت که در روز سکوت با من در میان گذاشت. او پرسید: «چه چیزی تو را در این ماجراجویی قرار داده است؟» «نوشتن یک زندگی‌نامه، عملی خاص در غرب است. من هیچ کس را در شرق نمی شناسم، مگر در میان کسانی که تحت نفوذ غرب قرار گرفته اند. و چه خواهید نوشت؟ اگر فرض کنید فردا چیزهایی را که امروز به عنوان اصول در نظر می گیرید رد کنید، یا فرض کنید در آینده در برنامه های امروز خود تجدید نظر می کنید، آیا این احتمال وجود ندارد که افرادی که رفتار خود را بر اساس کلام شما، چه گفتاری یا نوشتاری شکل می دهند، گمراه شوند؟ فکر نمی‌کنی بهتر است چیزی مانند زندگی‌نامه ننویسم، به هر حال هنوز؟» این بحث تا حدودی روی من تأثیر گذاشت. اما هدف من تلاش برای یک زندگی نامه واقعی نیست. من صرفاً می‌خواهم داستان آزمایش‌های متعددم را با حقیقت بگویم، و از آنجایی که زندگی من چیزی جز آن آزمایش‌ها نیست، درست است که داستان شکل یک زندگی‌نامه خواهد داشت. اما اگر هر صفحه از آن فقط از آزمایشات من صحبت کند، مشکلی ندارم. من معتقدم، یا به هر حال با این باور، خود را تملق می گویم، که گزارش مرتبط همه این آزمایش ها برای خواننده بی فایده نخواهد بود. آزمایش‌های من در زمینه سیاسی اکنون نه تنها در هند، بلکه تا حدی برای جهان «متمدن» شناخته شده است. برای من، آنها ارزش زیادی ندارند. و عنوان “مهاتما” که آنها برای من به دست آورده اند، بنابراین، حتی کمتر است. اغلب این عنوان مرا به شدت آزار می دهد. و لحظه ای را نمی توانم به یاد بیاورم که بتوانم بگویم که مرا قلقلک داده است. اما من مطمئناً دوست دارم تجربیات خود را در زمینه معنوی که فقط خودم می شناسم و از آن قدرتی که برای کار در زمینه سیاسی دارم، به دست آورده ام. اگر آزمایش‌ها واقعاً معنوی باشند، دیگر جایی برای تمجید از خود وجود نخواهد داشت. آنها فقط می توانند بر فروتنی من بیفزایند. هرچه بیشتر به گذشته فکر می کنم و به گذشته نگاه می کنم، محدودیت های خود را واضح تر احساس می کنم.

Four or five years ago, at the instance of some of my nearest co-workers, I agreed to write my autobiography. I made the start, but scarcely had I turned over the first sheet when riots broke out in Bombay and the work remained at a standstill. Then followed a series of events which culminated in my imprisonment at Yeravda. Sjt. Jeramdas, who was one of my fellow-prisoners there, asked me to put everything else on one side and finish writing the autobiography. I replied that I had already framed a programme of study for myself, and that I could not think of doing anything else until this course was complete. I should indeed have finished the autobiography had I gone through my full term of imprisonment at Yeravda, for there was still a year left to complete the task, when I was discharged. Swami Anand has now repeated the proposal, and as I have finished the history of Satyagraha in South Africa, I am tempted to undertake the autobiography for Navajivan. The Swami wanted me to write it separately for publication as a book. But I have no spare time. I could only write a chapter week by week. Something has to be written for Navajivan every week. Why should it not be the autobiography? The Swami agreed to the proposal, and here am I hard at work. But a God-fearing friend had his doubts, which he shared with me on my day of silence. ‘What has set you on this adventure?’ he asked. ‘Writing an autobiography is a practice peculiar to the West. I know of nobody in the East having written one, except amongst those who have come under Western influence. And what will you write? Supposing you reject tomorrow the things you hold as principles today, or supposing you revise in the future your plans of today, is it not likely that the men who shape their conduct on the authority of your word, spoken or written, may be misled? Don’t you think it would be better not to write anything like an autobiography, at any rate just yet?’ This argument had some effect on me. But it is not my purpose to attempt a real autobiography. I simply want to tell the story of my numerous experiments with truth, and as my life consists of nothing but those experiments, it is true that the story will take the shape of an autobiography. But I shall not mind, if every page of it speaks only of my experiments. I believe, or at any rate flatter myself with the belief, that a connected account of all these experiments will not be without benefit to the reader. My experiments in the political field are now known, not only in India, but to a certain extent to the ‘civilized’ world. For me, they have not much value; and the title of ‘Mahatma’ that they have won for me has, therefore, even less. Often the title has deeply pained me; and there is not a moment I can recall when it may be said to have tickled me. But I should certainly like to narrate my experiments in the spiritual field which are known only to myself, and from which I have derived such power as I possess for working in the political field. If the experiments are really spiritual, then there can be no room for self-praise. They can only add to my humility. The more I reflect and look back on the past, the more vividly do I feel my limitations.

این کتاب را میتوانید بصورت رایگان از لینک زیر دانلود نمایید.

Download: An Autobiography Or The Story of My Experiments With Truth

نظرات کاربران

  •  چنانچه دیدگاه شما توهین آمیز باشد تایید نخواهد شد.
  •  چنانچه دیدگاه شما جنبه تبلیغاتی داشته باشد تایید نخواهد شد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

بیشتر بخوانید