ایران

Iran

ایران، فدای اشک و خنده تو

Iran may my life be a sacrifice to your tears and laughs,

دل پر و تپنده تو

Your filled and beating heart,

فدای حسرت و امیدت

A sacrifice to your pity and hope,

رهایی رمنده تو

Your skittish liberation,

رهایی رمنده تو

Your skittish liberation,

ایران، اگر دل تو را شکستند

Iran, If they broke your heart,

تو را به بند کینه بستند

If they tied you to a grudge,

چه عاشقان بی‌نشانی

How many unknown lovers!

که پای درد تو نشستند

Have sat and pondered your sorrow,

که پای درد تو نشستند

Have sat and pondered your sorrow,

کلام شد گلوله‌باران

Words were shot at like rain,

به خون کشیده شد خیابان

The street was filled in blood,

ولی کلام آخر این شد

But at last the final words became,

که جان من فدای ایران

“may my life be a sacrifice to Iran”

تو ماندی و زمانه نو شد

You stood and situations changed,

خیال عاشقانه نو شد

The thought of love came back,

هزار دل شکست و آخر

A thousand hearts broke and

هزار و یک بهانه نو شد

last a thousand and one reasons returned,

ایران، به خاک خسته تو سوگند

Iran, I take an oath by your weary soil,

به بغض خفته دماوند

To the sleeping lump in Damavand’s throat,

که شوق زنده ماندن من

The excitement of my life

به شادی تو خورده پیوند

Is firmly tied to your happiness,

به شادی تو خورده پیوند

Is firmly tied to your happiness,

ایران، اگر دل تو را شکستند

Iran, If they broke your heart,

تو را به بند کینه بستند

If they tied you to a grudge,

چه عاشقان بی‌نشانی

How many unknown lovers!

که پای درد تو نشستند

Have sat and pondered your sorrow

که پای درد تو نشستند

Have sat and pondered your sorrow