وصف روز بیعت مردم با امام(ع) ، كه شبیه این خطبه در عبارات گذشته آمد.
دست مرا برای بیعت می‌گشودید و من می‌بستم، شما آن را به سوی خود می كشیدید و من آن را می گرفتم! سپس چونان شتران تشنه كه به طرف آبشخور هجوم می‌آورند، بر من هجوم آوردید، تا آن كه بند كفشم پاره شد و عبا از دوشم افتاد و افرادِ ناتوان، پایمال گردیدند. آنچنان مردم در بیعت با من خشنود بودند كه خردسالان شادمان، و پیران برای بیعت كردن، لرزان به راه افتادند، و بیماران بر دوش خویشان سوار، و دختران جوان بی نقاب به صحنه آمدند!.
(About allegiance to Amir al-mu’minin for the Caliphate. A similar sermon in somewhat different version has already appeared earlier.)
You drew out my hand towards you for allegiance but I held it back and you stretched it but I contracted it. Then you crowed over me as the thirsty camels crowd on the watering cisterns on their being taken there, so much so that shoes were torn, shoulder-cloths fell away and the weak got trampled, and the happiness of people on their allegiance to me was so manifested that small children felt joyful, the old staggered (up to me) for it, the sick too reached for it helter skelter and young girls ran for it without veils.
فایل صوتی فارسی مربوط به این خطبه را از لینک ذیل دانلود نمایید:
Download: Nahjul-Balagah-Sermon-229
نظرات کاربران