تنها امید زندگی

O My Sole Hope in Life

کاش ای تنها امید زندگی

O my sole hope in life

می توانستم فراموشت کنم

How I wish I could forsake you

یا شبی چون آتش سوزان دل در مزار سینه خاموشت کنم

Or put you out in the shrine of my chest one night as well as the blazing fire raging in my heart

کاش چون خواب گران از دیده ام نیمه شب ها یاد رویت می گریخت

How I wish your face would desert my mind As the peaceful sleep deserts my eyes in the dead of the night

مرغ دل افسرده حال و بسته پر

If only the gloomy cut-feathered bird of my heart

از دیار آرزویت می گریخت

Could run away from the realm of whims of you

کاش احساس نیاز دیدنت

How I wish yearning to see you

از وجودم چون وجودت دور بود

Were as away from me as your flesh

در دلم آتش نمیزد آن نگاه

Never had set my heart on fire

کاش آن شب چشم هایم کور بود

If only my eyes were blind that night

کاش از باغ خوش رویای تو دختر اندیشه ام پر میگرفت

How I wish the maiden of my thoughts Would fly away from the fine rose-garden of whims of you

فارغ از اندیشه ی هجران و وصل زندگی بی عشقت از سر میگرفت

If only my loveless life would resume Knowing nothing of longing for you, for reunion

کاش آن شب در گلستان خیال ای گل وحشی نمی چیدم تو را

O wild rose! How I wish I hadn’t picked you In the rose-garden of whims that night

تا نسوزم در خزان آرزو کاشکی هرگز نمی دیدم تو را

If only I’ve never seen you, Never had burned me down the autumn of whims

کاشکی هرگز نمی دیدم تو را

How I wish I had never seen you

کاشکی …      

How I wish