آسمان ابری

The Cloudy Sky

آسمان ابری‌ست، از آفاقِ چَشمانم بپرس

The sky is cloudy, ask the horizons of my eyes about it

ابر بارانی‌ست، از اشکِ چو بارانم بپرس

The cloud is rainy, ask my rain-like tear about it

تختهٔ دل در کفِ امواجِ غم خواهد شکست

The board of my heart will break in the waves of sorrow

نکته را از سینهٔ سرشارِ طوفانم بپرس

Ask my heart which is full of storms about the point

نبودی و نشنیدی، دلم به گریه نشسته

You were not (here) and did not hear [aware] that my heart wept

میانِ خاطره‌هایت، چه کرده‌ای که پس از تو

What did you do in your memories

به هر کجا که تو بودی، غمی نشسته به جایت؟

…that wherever you were ,a sorrow has taken your place

کجای این شبِ هجران، کجای این همه راهی

Where are you in this night of separation? Where are you in this long way?

که از دریچهٔ چشمت، نمی‌رسم به نگاهی؟

…that I don‘t reach to any look through your eye

در همه لوح ضمیرم، هیچ نقشی جز تو نیست

In my whole consciousness, there is no image but yours

آنچه را می‌گویم از آیینهٔ جانم بپرس

Ask it from the mirrors of my soul

آتشِ عشقت به خاکستر بدل کرد آخرم

At the end, the fire of your love made me ash

گر نداری باور از دنیای ویرانم بپرس

If you don‘t believe, ask my destroyed world about it

بگو که از غمِ عشقت، چگونه جان برهانم؟

Tell how can I survive the sorrow of your love?

چگونه این همه غم را، به هر طرف بکشانم؟

How can I carry all these sorrows?

نه پای رفتن از اینجا، نه طاقتی که بمانم

Neither I can leave nor I can stand here

چگونه دستِ دلم را، به دست تو برسانم؟

How can I reach out my heart’s hand to your hand?