مجله علمی تفریحی بیبیس
0

دانلود کتاب علم شناسی – چالش های ایجاد نظریه تغییر علمی

بازدید 569
  • عنوان: Scientonomy – The Challenges of Constructing a Theory of Scientific Change
  • نویسنده: Hakob Barseghyan
  • حوزه: فلسفه علم
  • سال انتشار: 2022
  • تعداد صفحه: 287
  • زبان اصلی: انگلیسی
  • نوع فایل: pdf
  • حجم فایل: 3.66 مگابایت

در طول نیم قرن گذشته، کمک های مورخان، فیلسوفان، جامعه شناسان و مردم شناسان تصویری غنی تر و پیچیده تر از علم، گذشته و دگرگونی های آن به وجود آورده است. این درک جامع‌تر از علم و پویایی‌های آن، نارسایی‌های تئوری‌های گذشته تغییر علمی، مانند آنچه توسط فلک، کوهن، لاکاتوش، و لاودان، و پیش از آن توسط پوزیتیویست‌های منطقی ارائه شده بود، به شدت تسکین داده است. هدف بسیاری از این نظریه‌ها نه تنها توضیح تغییرات علمی در زمینه‌های مختلف، بلکه – با روشن کردن مکانیسم این تغییر – روشن کردن چگونگی تغییر علم است. در حالی که نظریه‌های کلاسیک پوزیتیویست‌های منطقی مکانیسمی از تغییر علمی را متصور بودند که توسط یک روش علمی فراتاریخی هدایت می‌شد، تصویر غنی‌تر علم که از کارهای بعدی و در حال انجام است، نشان می‌دهد که هیچ روش واحدی وجود ندارد. در عوض، به نظر می رسد روش های بی شماری در سراسر علوم و تاریخچه آنها به کار گرفته شده است. این چالش ترسناکی را پیش روی هر کسی که تلاش می‌کند تا نظریه‌ای جامع از تغییر علمی امروزی بسازد، به وجود می‌آورد: توضیح دادن به تنوع و تغییر نظریه‌های علمی و نیز تنوع و تغییر این روش‌های علمی. چالش های پیش روی هر نظریه پرداز آینده نگر تغییرات علمی به روش های پویا و متنوع علوم ختم نمی شود. برای مثال، اگر ابزارهایی که جوامع علمی به وسیله آن نظریه‌های علمی رقیب را ارزیابی می‌کنند متنوع بوده و در طول زمان تغییر می‌کنند، روشن نمی‌شود که چگونه پروژه توصیفی درک تغییرات علم می‌تواند به یک پروژه هنجاری از چگونگی تغییر علم اطلاع دهد، یا اینکه آیا باید در همه (روپیک 2019). قدردانی فزاینده ما از تنوع، ماهیت اجتماعی و تحولات علم، نظریه پردازان را موظف می کند تا با تعدادی از ادعاها مقابله کنند. اینها عبارتند از این ادعا که ممکن است هیچ چیز ثابت و مشترکی در میان علوم یا تغییرات علمی وجود نداشته باشد، ممکن است چیزی وجود نداشته باشد که تغییرات علمی را از سایر انواع تغییر در جامعه متمایز کند، یا اینکه تلاش برای ایجاد یک نظریه تغییر علمی با توجه به سابقه تلاش های قبلی (بارسقیان 1394، 81-97). در واقع، همان تحقیقات تاریخی، جامعه‌شناختی و انسان‌شناختی که به‌طور تجربی تصویر ما از علم را غنی‌تر کرده است، می‌تواند برای بی‌معنا کردن خود مقوله «علم» استفاده شود. با این حال، برای تعداد فزاینده ای از محققان، این چالش ها غیرقابل حل نیستند. آنها فرصتی برای ساختن یک نظریه ظریف تر از تغییرات علمی می بینند که از شکست های تلاش های گذشته درس می گیرد و اساساً تصویر علمی غنی شده امروزی را به صورت تجربی در بر می گیرد (بارسقیان، 2015؛ شول و راز، 2016؛ روپیک، 2019). تعهدی برای ادغام تاریخ و فلسفه علم در این تلاش وجود دارد (Integrated HPS, iHPS, &HPS؛ رجوع کنید به Herring et al. (Eds.), 2019) و یک چرخش طبیعی تری را به اجرا درآورد که در آن «موضوعات واقعی مانند مربوط به نظریه فلسفی است، همانطور که آنها در علم مرتبط هستند» (Callebaut, 1993, p. 1). برای مثال، تنها با در نظر گرفتن انبوهی از اطلاعات موجود در مورد تاریخچه و عمل علم، اعضای انجمن Scientonomy الگوهای منظمی را در تغییر نظریه‌ها، روش‌ها و پرسش‌هایی که اساس نظریه‌پردازی خودشان را تشکیل می‌دهند، تشخیص دادند. در حالی که این جلد این تحولات تاریخی را در اینجا خلاصه نمی کند، آنها انگیزه ای حیاتی برای جدی گرفتن مجدد ایده یک نظریه کلی تغییر علمی بودند. انجمن Scientonomy در سال 2015 در تورنتو با هدف پالایش و توسعه بیشتر نظریه تغییر علمی که اولین بار در قوانین تغییر علمی (2015) هاکوب بارسقیان ارائه شد، تشکیل شد. آنها با توجه به دگرگونی‌های نظریه‌ها، پرسش‌ها و روش‌های کارگزاران معرفتی، ادعا می‌کنند که الگوهای قانون‌مانندی را شناسایی کرده‌اند که به نظر می‌رسد در دوره‌های زمانی و زمینه‌های تحقیق رایج هستند. محتوای دقیق و دامنه این الگوها به طور مداوم در جریان است زیرا حدس ها در مورد قوانین تغییر علمی بر اساس داده های تاریخی و ملاحظات نظری ارزیابی می شوند. هدف این تئوری توصیفی است نه هنجاری و بیان کننده قوانین اسمی است که وقتی محققان موزاییک ها را موضوع مطالعه خود می دانند، پدیدار می شوند. در نظر گرفتن علم‌شناسی به‌عنوان «علم علم» به جامعه این امکان را می‌دهد که نحوه پذیرش «چرخش طبیعی‌گرایانه» در فلسفه علم را بیان کند: جدایی‌ناپذیری نظریه و مشاهده در علوم، تعهد جامعه را به بافتن صریح تاریخ و فلسفه علم سوق می‌دهد. به ترتیب به عنوان علم شناسی مشاهده ای و نظری (Rupik 2019).

Over the last half-century, the contributions of historians, philosophers, sociologists, and anthropologists have produced a richer, more complex portrait of science, its past, and its transformations than was once appreciated. This more comprehensive understanding of science and its dynamics has thrown the inadequacies of past theories of scientific change, like those proposed by Fleck, Kuhn, Lakatos, and Laudan, and earlier by the logical positivists, into stark relief. Many of these theories aimed not only to account for scientific change across diverse contexts, but – by clarifying the mechanism of this change – to illuminate how science ought to change. While the classic theories of the logical positivists envisaged a mechanism of scientific change driven by a transhistorical scientific method, the richer portrait of science emerging from subsequent and ongoing work evinces that no single method exists. Rather, there seem to be myriad methods employed across the sciences and their histories. This presents an intimidating challenge facing anyone who attempts to construct a comprehensive theory of scientific change today: to account for the diversity and change of scientific theories as well as the diversity and change of these scientific methods. The challenges facing any prospective theoretician of scientific change do not stop at the dynamic and diverse methods of sciences. For instance, if the means by which scientific communities assess rival scientific theories are diverse and change through time, it becomes less straightforward how the descriptive project of understanding science’s changes can inform a normative project of how science ought to change, or if it should at all (Rupik 2019). Our growing appreciation for science’s variety, social nature, and transformations task theoreticians to confront a number of claims. These include the claim that there may be nothing stable and common among the sciences or scientific changes, that there may be nothing that distinguishes scientific changes from other types of change in society, or that attempts to construct a theory of scientific change are doomed given the track-record of previous attempts (Barseghyan 2015, 81-97). Indeed, the same historical, sociological, and anthropological research that has empirically enriched our image of science can be used to render the very category of “science” so capacious as to be meaningless. For a growing number of scholars, however, these challenges are not insuperable ones. They see an opportunity to construct a more nuanced theory of scientific change that draws lessons from the failures of past attempts, and fundamentally embraces today’s empirically enriched portrait of science (Barseghyan, 2015; Scholl & Räz, 2016; Rupik, 2019). There is a commitment to integrate the history and philosophy of science in this endeavor (Integrated HPS, iHPS, &HPS; see Herring et al. (Eds.), 2019), enacting a more “naturalistic turn” wherein “matters of fact are as relevant to philosophical theory as they are relevant in science” (Callebaut, 1993, p. 1). It was only by considering the wealth of information now available about science’s history and practice, for instance, that members of the Scientonomy Community recognized regular patterns in the change of theories, methods, and questions that would form the basis of their own theorization. While this volume will not recapitulate these historical developments here, they were a crucial impetus towards taking the idea of a general theory of scientific change seriously again. The Scientonomy Community formed in Toronto in 2015 with the goal of refining and further developing a theory of scientific change first proposed in Hakob Barseghyan’s The Laws of Scientific Change (2015). By setting their sights on the transformations of epistemic agents’ theories, questions, and methods, they claim to have identified law-like patterns that appear to be common across time periods and fields of inquiry. The precise content and scope of these patterns is constantly in flux as conjectures about the laws of scientific change are evaluated on the basis of historical data and theoretical considerations. The theory aims to be descriptive, not normative, articulating the nomic regularities that emerge when researchers consider mosaics as their objects of study. Considering scientonomy a “science of science” has allowed the community to articulate how it has embraced the “naturalistic turn” in philosophy of science: the inseparability of theory and observation in the sciences drives the community’s commitment to explicitly weave the history and philosophy of science together as observational and theoretical scientonomy, respectively (Rupik 2019).

این کتاب را میتوانید از لینک زیر بصورت رایگان دانلود کنید:

Download: Scientonomy-The Challenges of Constructing a Theory of Scientific Change

نظرات کاربران

  •  چنانچه دیدگاه شما توهین آمیز باشد تایید نخواهد شد.
  •  چنانچه دیدگاه شما جنبه تبلیغاتی داشته باشد تایید نخواهد شد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

بیشتر بخوانید