دانلود کتاب تینا سگی که دنیا را تغییر داد

همه چیز، همانطور که بسیاری از عملیات نجات سگ‌ها انجام می‌دهند، با زنگ خوردن واتس‌اپ من شروع می‌شود. یک پیام تصویری. من شماره‌ای که از آن فرستاده شده را نمی‌شناسم، نه از طرف یک دوست است و نه از طرف یکی از اعضای خانواده‌ام. بنابراین می‌توانم کاملاً مطمئن باشم که تصویری که دریافت کرده‌ام از یک سگ خواهد بود – و احتمالاً از آن نوع سگ‌های بامزه و خنده‌دار نخواهد بود. در آن چند میلی‌ثانیه‌ای که منتظر دانلود شدنش هستم، حس آشنایی از ترس از هر اتفاقی که قرار است بیفتد، وجودم را فرا می‌گیرد. مدت زیادی از ترک اعتیادم نگذشته بود که ماموریتم برای نجات سگ‌های خیابانی تایلند آغاز شد. من به این واقعیت عادت کرده‌ام که انگار چهارمین سرویس اورژانس اینجا هستم. برای انسان‌ها آتش‌نشانی، آمبولانس و خدمات پلیس وجود دارد – با این حال، برای سگ‌ها، خب، می‌توان گفت که من در آن بخش به فرد مورد اعتماد تبدیل شده‌ام. انگار یه عمر طول میکشه تا تصویر واضح بشه. زندگی در کو سامویی، جزیره‌ای گرمسیری در سواحل شرقی کشور، مزایای شگفت‌انگیز زیادی دارد – آسمان آبی صاف، ابرهای سفید نرم و جنگل‌های سرسبز برای گشت و گذار. حتی یکی از سریع‌ترین وای‌فای‌های دنیا را دارد، اما امروز خیلی طول کشید تا وصل شود. کمی اضطراب در دلم جوانه زده است. بیا دیگه، چقدر بد میشه؟ آدم تصور می‌کند بعد از این همه مدت، دیدن عکس‌های ناراحت‌کننده از حیوانات بدرفتاری شده، برایم سخت شده باشد. بعضی‌ها به طرز بی‌رحمانه‌ای توسط انسان‌ها مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند، بعضی دیگر فقط به اندازه کافی بدشانس بوده‌اند که به دنیا آمده‌اند. ناخواسته و دوست نداشتنی توسط کسی. رنج، چون دنیا همیشه عادلانه نیست. با این حال، با وجود تمام شرایط وحشتناکی که حیوانات را در آن دیده‌ام، هرگز بی‌حس نمی‌شوم. فکر می‌کنم من خیلی آدم ضعیفی هستم، همیشه چیزی هست که هنوز می‌تواند مرا شوکه کند، باعث شود صورتم جمع شود، یا گاهی اوقات باعث شود از شدت خشم منفجر شوم. (هیچ‌وقت به سمت حیوان بیچاره و بدبخت نشانه نرفته‌ام. من فقط همیشه از دست انسان‌هایی که آنها را نادیده گرفته‌اند – یا بدتر از آن، از روی بدخواهی به آنها آسیب رسانده‌اند – عصبانی هستم. یا فقط از دست کل جامعه به خاطر بی‌توجهی‌ای که باید، عصبانی هستم.) همین‌طور که تصویر آیفونم بالاخره با وضوح کامل شفاف می‌شود و از شکلی تار به عکسی واضح تبدیل می‌شود، می‌بینم که سگی است که به زنجیر کشیده شده. خز در بعضی جاها روشن، نازک و درهم‌تنیده است، در حالی که در بعضی جاهای دیگر کم پشت است؛ مقداری از پوستِ زخم‌آلود نمایان است. دقیق‌تر نگاه می‌کنم و متوجه می‌شوم که آن موجود بیچاره در توالت خودش دراز کشیده است. اوه. اما صورت سگ به نوعی کشیده و نجیب است، و آسیب‌پذیرترین چشم‌های تیره‌ای که تا به حال دیده‌ام، از میان خزها بیرون زده و دید حیوان بیچاره را مختل کرده‌اند. چهره‌اش کاملاً غمگین است، یکی از غمگین‌ترین حیواناتی که تا به حال دیده‌ام. با صدای بلندی ناله می‌کنم و سرم را برای لحظه‌ای کوتاه بین دستانم می‌گیرم. تشخیص نژاد سگ از روی تصویر غیرممکن است، و بیایید صادق باشیم که «نژادها» در تایلند بسیار آزادانه‌تر بر اساس نژاد مورد نظر هستند. بیشتر سگ‌های اینجا در کو سامویی ترکیبی از انواع و اقسام نژادها هستند، چون بی‌هدف در خیابان کشته شده‌اند و تکثیر شده‌اند (و تکثیر شده‌اند، و تکثیر شده‌اند…). انواع دی‌ان‌ای سگ‌ها وجود دارد که به طور تصادفی و نه از روی برنامه‌ریزی ایجاد شده‌اند. و به نظر من آنها به زیبایی هر سگی هستند که ممکن است در نمایشگاه‌های پر زرق و برق سگ مانند کرافتس در بریتانیا یا نمایشگاه ملی سگ در ایالات متحده به نمایش گذاشته شوند. و زندگی آنها به همان اندازه ارزشمند است. فقط کاش تعدادشان اینقدر زیاد نبود.