مجله علمی تفریحی بیبیس
0

ترجمه فارسی و انگلیسی خطبه 222 نهج البلاغه (بیان صفات اهل ذکر پس از تلاوت رجال لا تلهیهم) با فایل صوتی

بازدید 280

هنگام تلاوت آیات 36 و 37 سوره نور «و صبح و شام در آن خانه‌ها تسبیح می گویند، مردانی كه تجارت و معامله ای آنها را از یاد خدا و برپا داشتن نماز و ادای زكات غافل نمی كند »، فرمود:

همانا خدای سبحان و بزرگ، یاد خود را روشنی بخش دلها قرار داد، تا گوش، پس از ناشنوایی بشنود و چشم پس از كم نوری بنگرد، و انسان پس از دشمنی رام گردد. خداوند كه نعمتهای او گرانقدر است، در دوره‌های مختلفِ روزگار و در دورانِ جدایی از رسالت «تا آمدن پیامبری پس از پیامبر دیگر » بندگانی داشته كه با آنان در گوش جانشان زمزمه میكرد، و در درون عقلشان با آنان سخن می گفت. آنان چراغ هدایت را با نورِ بیداری، در گوشها و دیده‌ها و دلها برمی افروختند، روزهای خدایی را به یاد می آوردند و مردم را از جلال و بزرگی خدا می ترساندند. آنان نشانه های روشن خدا در بیابان هایند، آن را كه راه میانه در پیش گرفت می ستودند و به رستگاری بشارت می دادند، و روش آن را كه به جانب چپ یا راست كشانده میشد، زشت می‌شمردند و از نابودی هشدار می دادند، همچنان چراغ تاریكیها و راهنمای پرتگاه‌ها بودند. همانا، مردمی هستند كه ذكر خدا را به جای دنیا برگزیدند، كه هیچ تجارتی یا خرید و فروشی، آنها را از یاد خدا باز نمی‌دارد. با یاد خدا روزگار می‌گذرانند و غافلان را با هشدارهای خود، از كیفرهای الهی می‌ترسانند. به عدالت فرمان می دهند و خود عدالت گسترند، از بدیها نهی می كنند و خود از آنها پرهیز دارند. با اینكه در دنیا زندگی می‌كنند، گویا آن را رها كرده به آخرت پیوسته اند. سرای دیگر را مشاهده كرده، گویا از مسایل پنهان برزخیان و مدّت طولانی اقامتشان آگاهی دارند، و گویا قیامت وعده های خود را برای آنان تحقّق بخشیده است. آنان پرده‌ها (پرده‌های آن جهان) را برای مردم دنیا برداشته اند، می بینند آنچه را كه مردم نمی نگرند، و می‌شنوند آنچه را كه مردم نمی‌شنوند. اگر اهل ذكر را در اندیشه خود آوری و مقامات ستوده آنان و مجالس آشكارشان را بنگری، می بینی كه آنان نامه‌های اعمال خود را گشوده، و برای حسابرسی آماده اند، كه همه را جبران كنند، و در اندیشه اند، در كدامیك از اعمال كوچك و بزرگی كه به آنان فرمان داده شده، كوتاهی كرده اند، یا چه اعمالی كه از آن نهی شده بودند، مرتكب گردیده اند. بار سنگین گناهان خویش را بر دوش نهاده و در برداشتن آن ناتوان شدند، گریه در گلویشان شكسته، و با ناله و فریاد می گریند و با یكدیگر گفتگو دارند. در پیشگاه پروردگار خویش به پشیمانی اعتراف دارند. آنان نشانه‌های هدایت و چراغهای روشنگر تاریكیها می باشند. فرشتگان آنان را در میان گرفته، و آرامش بر آنها می بارند، درهای آسمان به رویشان گشوده و مقام ارزشمندی برای آنان آماده كرده اند، مقامی كه خداوند با نظر رحمت به آن می نگرد، و از تلاش آنها خشنود، و منزلت آنها را می ستاید، دست به دعا برداشته و آمرزش الهی می‌طلبند. در گروِ نیازمندی فضلِ خدا و اسیرانِ بزرگی او هستند. غم و اندوه طولانی دلهایشان را مجروح و گریه های پیاپی چشمهایشان را آزرده است. دست آنان به طرف تمام درهای امیدواری خدا دراز است، از كسی درخواست می كنند كه بخشش او را كاستی، و درخواست كنندگان او را نومیدی نیست. پس اكنون به خاطر خودت، حساب خویش را برّرسی كن، زیرا دیگران حسابرسی غیر از تو دارند.

Delivered after reciting the verse:

. . . therein declare glory unto Him in the mornings and the evenings; Men whom neither merchandise nor any sale diverteth from the remembrance of Allah and constancy in prayer and paying the poor-rate; they fear the day when the hearts and eyes shall writhe of the anguish. (Qur’an, 24:36-37)

Certainly, Allah, the Glorified, the Sublime, has made His remembrance the light for hearts which hear with its help despite deafness, see with its help despite blindness and become submissive with its help despite unruliness. In all the periods and times when there were no prophets, there have been persons with whom Allah, precious are His bounties, whispered through their wits and spoke through their minds. With the help of the bright awakening of their ears, eyes and hearts they keep reminding others of the remembrance of the days of Allah and making others feel fear for Him like guide-points in wildernesses. Whoever adopts the middle way, they praise his ways and give him the tidings of deliverance, but whoever goes right and left they vilify his ways and frighten him with ruin. In this way, they served as lamps in these darknesses and guides through these doubts. There are some people devoted to the remembrance (of Allah) who have adopted it in place of worldly matters so that commerce or trade does not turn them away from it. They pass their life in it. They speak into the ears of neglectful persons warning against matters held unlawful by Allah, they order them to practise justice and themselves keep practising it, and they refrain them from the unlawful and themselves refrain from it. It is as though they have finished the journey of this world towards the next world and have beheld what lies beyond it. Consequently, they have become acquainted with all that befell them in the interstice during their long stay therein, and the Day of Judgement fulfils its promises for them. Therefore, they removed the curtain from these things for the people of the world, till it was as though they were seeing what people did not see and were hearing what people did not hear. If you picture them in your mind in their admirable positions and well-known sittings, when they have opened the records of their actions and are prepared to render an account of themselves in respect of the small as well as the big things they were ordered to do but they failed to do, or were ordered to refrain from but they indulged therein, and they realised the weight of their burden (of bad acts) on their backs, and they felt too weak to bear them, then they wept bitterly and spoke to each other wile still crying and bewailing to Allah in repentance and acknowledgement (of their shortcomings), you would find them to be emblems of guidance and lamps in darkness, angels would be surrounding them, peace would be descending upon them, the doors of the sky would be opened for them and positions of honour would be assigned to them in the place of which Allah had informed them. Therefore, He has appreciated their actions and praised their position.They call Him and breathe in the air of forgiveness, they are ever needy of His bounty and remain humble before His greatness, the length of their grief has pained their hearts, and the length of weeping their eves. They knock at every door of inclination towards Allah. They ask Him Whom generosity does not make destitute and from Whom those who approach Him do not get disappointed. Therefore, take account of yourself for your own sake because the account of others will be taken by one other than you.

فایل صوتی فارسی مربوط به این خطبه را از لینک ذیل دانلود نمایید:

Download: Nahjul-Balagah-Sermon-222

نظرات کاربران

  •  چنانچه دیدگاه شما توهین آمیز باشد تایید نخواهد شد.
  •  چنانچه دیدگاه شما جنبه تبلیغاتی داشته باشد تایید نخواهد شد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

بیشتر بخوانید