شما را از دنیاپرستی می ترسانم، زیرا منزلگاهی است برای كوچ كردن، نه منزلی برای همیشه ماندن. دنیا خود را با غرور زینت داده و با زینت و زیبایی می فریبد. خان های است كه نزد خداوند بی مقدار است؛ زیرا كه حلال آن با حرام، و خوبی آن با بدی، و زندگی در آن با مرگ، و شیرینی آن با تلخی ها در آمیخته است. خداوند آن را برای دوستانش انتخاب نكرد و در بخشیدن آن به دشمنانش دریغ نفرمود. خیر دنیا اندك، و شرّ آن آماده، و فراهم آمده اش پراكنده، و ملك آن غارت شده، و آبادانی آن رو به ویرانی نهاده است. چه ارزشی دارد، خانه ای كه پای ههای آن در حال فروریختن و عمر آن چون زاد و توشه پایان می پذیرد؟ و چه لذّتی دارد زندگانی كه چونان مدّت سفر به آخر میرسد؟. مردم! آنچه را خدا واجب كرده، جزو خواسته های خود بدانید، و در پرداختن حقوق الهی از او یاری طلبید، و پیش از آن كه مرگ شما را بخواند، گوش به دعوت او دهید. همانا زاهدان، اگر چه خندان باشند، قلبشان میگرید و اگر چه شادمان باشند، اندوه آنان شدید است و اگر چه برای نعمتهای فراوان مورد غبطۀ دیگران قرار گیرند، امّا با نفس خود در دشمنی بسیاری قرار دارند. یاد مرگ از دل های شما رفته، و آرزوهای فریبنده جای آن را گرفته است. و دنیا بیش از آخرت شما را تصاحب كرده و متاع زودرس دنیا، بیش از متاع جاویدان آخرت در شما نفوذ كرده است، و دنیازدگی، قیامت را از یادتان برده است. همانا شما برادران دینی یكدیگرید؛ چیزی جز درون پلید، و نیّت زشت، شما را از هم جدا نساخته است. نه یكدیگر را یاری میدهید، نه خیرخواه یكدیگرید و نه چیزی به یكدیگر می بخشید و نه به یكدیگر دوستی می كنید. شما را چه شده است كه با به دست آوردن متاعی اندك از دنیا شادمان می گردید! و از متاع بسیار آخرت، كه از دست می دهید، اندوهناك نمی‌شوید!. امّا با از دست دادن چیزی اندك از دنیا مضطرب شده كه آثار پریشانی در چهر هها آشكار می گردد و بی تابی می كنید، گویا این دنیا محلّ زندگی جاودان شما و وسایل آن برای همیشه از آن شماست. چیزی شما را از عیب جویی برادر دینی باز نمی دارد، جز آن كه می ترسید مانند آن عیب را در شما به رُخِتان كشند. در بی اعتنایی به آخرت و دوستی دنیا یكدل شده اید، و هر یك از شما دین را تنها بر سر زبان می آورید، و از این كار خشنودید همانند كارگری كه كارش را به پایان رسانده و خشنودی مولای خود را فراهم كرده است.
About this world and its people
I warn you of the world for it is the abode of the unsteady. It is not a house for foraging. It has decorated itself with deception and deceives with its decoration. It is a house which is low before Allah. So He has mixed its lawful with its unlawful, its good with its evil, its life with its death, and its sweetness with its bitterness. Allah has not kept it clear for His lovers, nor has He been niggardly with it towards His foes. Its good is sparing. Its evil is ready at hand. Its collection would dwindle away. Its authority would be snatched away. Its habitation would face desolation. What is the good in a house which falls down like fallen construction or in an age which expires as the provision exhausts, or in time which passes like walking? Include whatever Allah has made obligatory on you in your demands. Ask from Him fulfilment of what He has asked you to do. Make your ears hear the call of death before you are called by death. Surely the hearts of the abstemious weep in this world even though they may (apparently) laugh, and their grief increases even though they may appear happy. Their hatred for themselves is much even though they may be envied for the subsistence they are allowed. Remembrance of death has disappeared from your hearts while false hopes are present in you. So this world has mastered you more than the next world, and the immediate end (of this world) has removed you away from the remote one (of the next life). You are brethren in the religion of Allah. Dirty natures and bad conscience have separated you. Consequently you do not bear burdens of each other nor advise each other, nor spend on each other, nor love each other. What is your condition? You feel satisfied with what little you have secured from this world while much of the next world of which you have been deprived does not grieve you. The little of this world which you lose pains you so much so that it becomes apparent in your faces, and in the lack of your endurance over whatever is taken away from you; as though this world is your permanent abode, and as though its wealth would stay with you for good. Nothing prevents anyone among you to disclose to his comrade the shortcomings he is afraid of, except the fear that the comrade would also disclose to him similar defects. You have decided together on leaving the next world and loving this world. Your religion has become just licking with the tongue. It is like the work of one who has finished his job and secured satisfaction of his master.
فایل صوتی فارسی مربوط به این خطبه را از لینک ذیل دانلود نمایید:
Download: Nahjul-Balagah-Sermon-113
نظرات کاربران