- عنوان کتاب: Nonthermal Processing in Agri Food Bio Sciences
- نویسنده: Suvendu-Bhattacharya
- حوزه: مهندسی تغذیه
- سال انتشار: 2022
- تعداد صفحه: 780
- زبان اصلی: انگلیسی
- نوع فایل: pdf
- حجم فایل: 30.2 مگابایت
سیستم غذایی پایدار سیستمی است که امنیت غذایی و تغذیه را برای همه به گونه‌ای ارائه می‌کند که پایه‌های اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی ایجاد امنیت غذایی و تغذیه برای نسل‌های آینده به خطر نیفتد. سه رکن پایداری وجود دارد: پایداری اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی. تولید غذا یکی از قدیمی ترین و ضروری ترین فعالیت های بشری است. از شکارچیان و جمع‌آوران اولیه، ما اکنون یک شبکه تولید غذای خوشه‌ای جهانی ایجاد کرده‌ایم که برای تغذیه جمعیت فعلی – و آینده – بر آن تکیه می‌کنیم. با این حال، پیشرفت‌های تکنولوژیکی و صنعتی که ما را بر آن داشته تا بتوانیم جمعیتی چند میلیارد نفری را حفظ کنیم، از طریق اثرات نامطلوب محیطی مختلف، بار زیادی را بر اکوسیستم‌ها وارد می‌کند. اگرچه بخش تولید مواد غذایی تنها فعالیت انسانی مسئول چنین باری نیست، اما نقش عمده‌ای در انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی (GHG؛ 26%)، کاهش منابع آب (بیش از 90٪ مصرف آب با وزن کمیابی) دارد. از دست دادن تنوع زیستی (حیوان 94 درصد از زیست توده پستانداران جهان را تشکیل می دهد، به استثنای انسان)، استفاده از زمین (40 تا 50 درصد)، اتروفیکاسیون (78 درصد)، و اسیدی شدن زمین (32 درصد) (پور و نمچک 2018؛ ریچی و روزر 2020). فرآیندهای بالادستی تولید مواد غذایی (کشاورزی، دامپروری، ماهیگیری، و غیره) منابع اصلی اثرات مخرب زیست محیطی در بخش مواد غذایی هستند (پور و نمچک 2018؛ ریچی و روزر 2020). در واقع، زنجیره تامین تنها 18٪ از کل انتشار گازهای گلخانه ای بخش مواد غذایی، از جمله فرآوری مواد غذایی (4٪ از کل انتشار گازهای گلخانه ای در بخش مواد غذایی) را تشکیل می دهد (ریچی و روزر 2020). با این حال، از آنجایی که اکثر غذاهای مصرفی، منابع زمینی یا دریایی فرآوری شده هستند، توجه به عملکرد پایدار تولید، بسته‌بندی، توزیع و مصرف برای کل سیستم‌های غذایی بسیار مهم است. این نیز شامل به عنوان مثال ملاحظات در مورد استفاده از مواد بسته بندی، ارزش افزوده و اشتغال، و ارزش اجتماعی مصرف مواد غذایی.سیستم غذایی پایدار سیستمی است که امنیت غذایی و تغذیه را برای همه به گونه‌ای ارائه می‌کند که پایه‌های اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی ایجاد امنیت غذایی و تغذیه برای نسل‌های آینده به خطر نیفتد. سه رکن پایداری وجود دارد: پایداری اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی. تولید غذا یکی از قدیمی ترین و ضروری ترین فعالیت های بشری است. از شکارچیان و جمع‌آوران اولیه، ما اکنون یک شبکه تولید غذای خوشه‌ای جهانی ایجاد کرده‌ایم که برای تغذیه جمعیت فعلی – و آینده – بر آن تکیه می‌کنیم. با این حال، پیشرفت‌های تکنولوژیکی و صنعتی که ما را بر آن داشته تا بتوانیم جمعیتی چند میلیارد نفری را حفظ کنیم، از طریق اثرات نامطلوب محیطی مختلف، بار زیادی را بر اکوسیستم‌ها وارد می‌کند. اگرچه بخش تولید مواد غذایی تنها فعالیت انسانی مسئول چنین باری نیست، اما نقش عمده‌ای در انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی (GHG؛ 26%)، کاهش منابع آب (بیش از 90٪ مصرف آب با وزن کمیابی) دارد. از دست دادن تنوع زیستی (حیوان 94 درصد از زیست توده پستانداران جهان را تشکیل می دهد، به استثنای انسان)، استفاده از زمین (40 تا 50 درصد)، اتروفیکاسیون (78 درصد)، و اسیدی شدن زمین (32 درصد) (پور و نمچک 2018؛ ریچی و روزر 2020). فرآیندهای بالادستی تولید مواد غذایی (کشاورزی، دامپروری، ماهیگیری، و غیره) منابع اصلی اثرات مخرب زیست محیطی در بخش مواد غذایی هستند (پور و نمچک 2018؛ ریچی و روزر 2020). در واقع، زنجیره تامین تنها 18٪ از کل انتشار گازهای گلخانه ای بخش مواد غذایی، از جمله فرآوری مواد غذایی (4٪ از کل انتشار گازهای گلخانه ای در بخش مواد غذایی) را تشکیل می دهد (ریچی و روزر 2020). با این حال، از آنجایی که اکثر غذاهای مصرفی، منابع زمینی یا دریایی فرآوری شده هستند، توجه به عملکرد پایدار تولید، بسته‌بندی، توزیع و مصرف برای کل سیستم‌های غذایی بسیار مهم است. این نیز شامل به عنوان مثال ملاحظات در مورد استفاده از مواد بسته بندی، ارزش افزوده و اشتغال، و ارزش اجتماعی مصرف مواد غذایی.
A sustainable food system is a system that delivers food security and nutrition for all in such a way that the economic, social, and environmental bases to generate food security and nutrition for future generations are not compromised. There are three pillars of sustainability: economic, social, and environmental sustainability. Food production is one of the most ancient and essential human activities. From early hunters and gatherers, we have now built a clustered global food production network on which we rely to feed the current – and the future – population. However, the technological and industrial developments that have led us to be able to sustain a population of several billion individuals are also placing a great burden on ecosystems through various adverse environmental impacts. Although the food production sector is not the only human activity responsible for such a burden, it plays a major role in the contribution to global greenhouse gas emissions (GHG; 26%), water resource depletion (>90% scarcity weighted water use), loss of biodiversity (livestock represents 94% of the global mammal biomass, excluding humans), land use (40–50%), eutrophication (78%), and terrestrial acidification (32%) (Poore and Nemecek 2018; Ritchie and Roser 2020). The upstream processes of food production (agriculture, animal farming, fishing, etc.) are by far the main sources of detrimental environmental effects in the food sector (Poore and Nemecek 2018; Ritchie and Roser 2020). Indeed, the supply chain accounts for only 18% of the total GHG emissions of the food sector, including food processing (4% of the total GHG emissions of the food sector) (Ritchie and Roser 2020). However, since the majority of consumed foods are processed terrestrial or marine resources, the attention for the sustainability performance of manufacturing, packaging, distribution, and consumption is primordial for the entire food systems; this also includes e.g. considerations about the use of packaging materials, added value and employment, and the social value of food consumption.
این کتاب را میتوانید از لینک زیر بصورت رایگان دانلود کنید:
نظرات کاربران