- عنوان کتاب: Machiavelli and the Problems of Military Force
- نویسنده/انتشارات: Sean Erwin
- حوزه: تاریخ جنگ
- سال انتشار: 2022
- تعداد صفحه: 209
- زبان اصلی: انگلیسی
- نوع فایل: pdf
- حجم فایل: 1.27 مگابایت
Hiero II 1 نقشی مبهم در آثار ماکیاولی ایفا می کند. همانطور که ماکیاولی توضیح می دهد، پادشاه سیراکوزان در لحظات کلیدی هم در شاهزاده و هم در گفتمان ها به عنوان نمونه ای مهم از فردی ظاهر می شود که، همانطور که ماکیاولی توضیح می دهد، از طریق در اختیار داشتن “اسلحه های خود” شاهزاده شد. در شاهزاده، ماکیاولی از هیرو در پایان فصل 6 مثال میزند که حتی تناسب خاصی را با شاهزادگان جدیدی مانند موسی، کوروش، رومولوس و ثوسئوس نشان میدهد که از طریق بازوها و فضیلت خود حکومتهای جدیدی به دست آوردند. زمانی که فرصتی برای انجام این کار ارائه شد. ماکیاولی بار دیگر در فصل 13 شاهزاده، در حین بحث در مورد کیفیت های مختلف نیروی مسلح، هیرو دوم را مثال می زند. در اینجا او بحث میکند که چرا سلاحهای شخصی همیشه بر استفاده از سلاحهای مزدور یا کمکی ترجیح داده میشود. ماکیاولی در طول این بحث از هیرو به عنوان کسی که سلاحهای مزدوری را که در زمان ناخدای سیراکوز به ارث برده بود، نابود کرد، «و سپس با سلاحهای خود جنگ کرد، نه با سلاحهای بیگانگان» مثال میزند. ماکیاولی بحث هیرو را بین بحث های سزار بورجیا و داوود کتاب مقدس وارد می کند. زندگی حرفه ای هیرو شبیه بورجیا، پسر نامشروع پاپ الکساندر ششم بود، زیرا کار هر دو رهبر با استفاده از بازوهای دیگران آغاز شد. به گفته ماکیاولی، وقتی بورجیا خطرات ناشی از جنگ با بازوهای دیگران را تشخیص داد، آنها را جایگزین کرد و با خود جنگ کرد. سپس ماکیاولی مثال داوود را بررسی می کند که از استفاده از زره و شمشیر شائول انکار کرد و با سلاح های خود به ملاقات جالوت رفت. به روایت ماکیاولی، بازوهای دیوید شامل زنجیر و چاقوی او بود. البته داستان نبرد بین داوود و جالوت از ساموئل اول هیچ اشاره ای به مبارزه داوود با چاقو ندارد. در واقع، ساموئل جالوت را می کشد و سپس با شمشیر خود فلسطینی سر او را می برد.
Hiero II 1 performs an ambiguous role in Machiavelli’s works. Th e Syracusan king appears at key moments in both the Prince and the Discourses as an important example of a private individual who became prince, as Machiavelli explains, through possessing “arms of his own.” In the Prince , Machiavelli cites the example of Hiero at the close of Chapter 6 as someone who even exhibited a certain proportionality with the likes of new princes like Moses, Cyrus, Romulus and Th eseus, who acquired new principalities through their own arms and virtue when presented with the opportunity to do so. Machiavelli cites the example of Hiero II again in Chapter 13 of the Prince , during the discussion of diff erent qualities of armed force. Here he discusses why arms of one’s own are always to be preferred over employing mercenary or auxiliary arms. Machiavelli invokes the example of Hiero during this discussion as someone who destroyed the mercenary arms he inherited when he became captain of Syracuse, “and then made war with his own arms and not with alien arms.” Machiavelli inserts the discussion of Hiero between discussions of Cesare Borgia and the Biblical David. Th e career of Hiero resembled that of Borgia, the illegitimate son of Pope Alexander VI, in that the careers of both leaders began with their using the arms of others. According to Machiavelli, when Borgia detected the risks that came with making war with the arms of others, he replaced them and made war with his own. Machiavelli then examines the example of David, who abjured the use of Saul’s armor and sword and went to meet Goliath with arms of his own. On Machiavelli’s account, David’s arms included his sling and his knife. Of course the story of the battle between David and Goliath from Samuel I makes no mention of David fi ghting with a knife. In fact, Samuel kills Goliath and then cuts off his head using the Philistine’s own sword.
این کتاب را میتوانید از لینک زیر بصورت رایگان دانلود کنید:
نظرات کاربران