لالایی

Lullaby

لالا کن دختر زیبای شبنم

Sleep! you pretty daughter of the dew

لالا کن روی زانوی ِ شقایق

Sleep on the poppy’s lap

بخواب تا رنگ بی مهری نبینی

Sleep so that you won’t see any unkindness

تو بیداریه که تلخه حقایق

It’s when you’re awake that truths are bitter

تو مثل التماس من می‌مونی

You are like my begging

که یک شب روی شونه هاش چکیدم

that one night I dripped on its shoulders

سَرم گرم نوازشهای اون بود

It was so lost in its caresses

که خوابم برد و کوچِش رو ندیدم

that I fell asleep and didn’t notice its departure

حالا من موندم ویه کنج خلوت

Now I’m left all alone in a solitary corner

که از سقفِش غریبی چکه کرده

From whose ceiling, strangeness is dripping down

تلاطم های امواج جدایی

The crushing waves of separation

زده کاشونَمو صد تکه کرده

have shattered my house into a hundred pieces

دلم می‌خواست پس از اون خواب شیرین

After that sweet dream, I didn’t want

دیگه چشمم به دنیا وا نمی‌شد

my eyes to open to this world anymore

میون قلب متروکم نشونی

and in my forsaken heart

دیگه از خاطره پیدا نمی‌شد

no memory to be found

صدام غمگینه از بس گریه کردم

My voice is sad because I’ve cried so much

ازم هیچ اسم و هیچ آوازه ای نیست

There’s no name or reputation left of me

نمی‌پرسه کسی هی در چه حالی

No one asks me “How are you doing?”

خبر از آشنای تازه ای نیست

there‘s no news of any new acquaintance

به پروانه صفت‌ها گفته بودم

I had told those who were like butterflies

که شمعم، میل خاموشی من نیست

that my candle is not my desire to be put out

پرنده رو درختم آشیون کن

Oh bird, nest on my tree

حالا وقت فراموشی من نیست

It’s not the time for me to be forgotten

تو مثل التماس من می‌مونی

You are like my begging

که یک شب روی شونه هاش چکیدم

that one night I dripped on its shoulders

سَرم گرم توازشهای اون بود

It was so lost in its caresses

که خوابم برد و کوچش رو ندیدم

that I fell asleep and didn’t notice its departure