عشقِ عمومی

Collective love

اشک رازی‌ست

Tear is a mystery

لبخند رازی‌ست

Smile is a mystery

عشق رازی‌ست

Love is a mystery

اشک آن شب

The tear shed that night

لبخند عشقم بود

was the smile of my love.

قصّه نیستم که بگویی

I’m not a story to tell

نغمه نیستم که بخوانی

I’m not a song to sing

صدا نیستم که بشنوی

I’m not a voice to hear

یا چیزی چنان که ببینی

Or something that you may see

یا چیزی چنان که بدانی

Or something that you may know

من درد مشترکم

I am the collective pain

مرا فریاد کن

Call out my name!

درخت با جنگل سخن می‌گوید

The tree speaks to the forest

علف با صحرا

The grass speaks to the field

ستاره با کهکشان

The star speaks to the galaxy

و من با تو سخن می‌گویم

And I speak to you

نامت را به من بگو

Tell me your name

دستت را به من بده

Give me your hand

حرفت را به من بگو

Tell me your word

قلبت را به من بده

Give me your heart

من ریشه‌های تو را دریافته‌ام

I have felt your roots.

با لبانت

And through your lips

برای همه لبها سخن گفته ام

I have spoken for all other lips

و دست‌هایت با دستان من آشناست

And your hands know my hands

در خلوت روشن

In that bright solitude

با تو گریسته‌ام برای خاطر زندگان

I have cried with you for those who are alive.

و در گورستان تاریک

And in that dark cemetery

با تو خوانده‌ام زیباترین سرودها را

I have sung with you the most beautiful requiems

زیرا که مردگان این سال

Because those who died this year

عاشق‌ترین زندگان بوده‌اند

Were the most amorous living

دستت را به من بده

Give me your hand

دست‌های تو با من آشناست

Your hands know me

ای دیریافته با تو سخن می‌گویم

O You who I found at last! I am speaking to you

بسان ابر که با توفان

As the cloud speaks to the thunder

بسان علف که با صحرا

As the grass to the field

بسان باران که با دریا

As the rain speaks to the sea

بسان پرنده که با بهار

As the bird speaks to spring

بسان درخت که با جنگل سخن می‌گوید

As the tree speaks to the forest

زیرا که من ریشه‌های تو را دریافته‌ام

Because I have felt your roots

زیرا که صدای من با صدای تو آشناست

Because your voice knows my voice.