حکمت 321 نهج البلاغه: لزوم اطاعت از امام
وَ قَالَ (علیه السلام) لِعَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْعَبَّاسِ، وَ قَدْ أَشَارَ إِلَيْهِ فِي شَيْءٍ لَمْ يُوَافِقْ رَأْيَهُ: لَكَ أَنْ تُشِيرَ عَلَيَّ وَ أَرَى، فَإِنْ عَصَيْتُكَ فَأَطِعْنِي.
و درود خدا بر او، (عبد اللّه بن عباس در مسئله اى نظر داد كه امام آن را قبول نداشت و فرمود) بر تو است كه رأى خود را به من بگويى، و من بايد پيرامون آن بينديشم، آنگاه اگر خلاف نظر تو فرمان دادم بايد اطاعت كنى.
And he (peace be upon him) said to Abdullah bin Abbas, and he had indicated to him something that did not agree with his opinion: You may advise me and I will see, and if I disobey you, then obey me.
حکمت 322 نهج البلاغه: نکوهش بی تابی
وَ رُوِيَ: أَنَّهُ (علیه السلام) لَمَّا وَرَدَ الْكُوفَةَ قَادِماً مِنْ صِفِّينَ مَرَّ بِالشِّبَامِيِّينَ، فَسَمِعَ بُكَاءَ النِّسَاءِ عَلَى قَتْلَى صِفِّينَ، وَ خَرَجَ إِلَيْهِ حَرْبُ بْنُ شُرَحْبِيلَ الشِّبَامِيِّ وَ كَانَ مِنْ وُجُوهِ قَوْمِهِ، فَقَالَ (علیه السلام) لَهُ:
أَ تَغْلِبُكُمْ نِسَاؤُكُمْ عَلَى مَا أَسْمَعُ؟ أَ لَا تَنْهَوْنَهُنَّ عَنْ هَذَا الرَّنِينِ؟ وَ أَقْبَلَ حَرْبٌ يَمْشِي مَعَهُ وَ هُوَ (علیه السلام) رَاكِبٌ، فَقَالَ (علیه السلام): ارْجِعْ، فَإِنَّ مَشْيَ مِثْلِكَ مَعَ مِثْلِي فِتْنَةٌ لِلْوَالِي وَ مَذَلَّةٌ لِلْمُؤْمِنِ.
و درود خدا بر او، (وقتى امام از جنگ صفّين باز مى گشت به محلّه شباميان رسيد، آواز گريه زنان بر كشتگان جنگ را شنيد، ناگاه حرب بن شرحبيل شبامى بزرگ قبيله شباميان خدمت امام رسيد، به او فرمود):
آيا آن گونه كه مى شنوم، زنان شما بر شما چيره شده اند؟ چرا آنان را از گريه و زارى باز نمى داريد؟
(حرب پياده و امام سوار بر اسب مى رفتند، به او فرمود) باز گرد، كه پياده رفتن رييس قبيله اى چون تو پشت سر من، موجب انحراف زمامدار و زبونى مؤمن است.
It was narrated that when he (peace be upon him) arrived in Kufa, coming from Siffin, he passed by the Shibamiyyin and heard the women crying over the dead of Siffin. Harb ibn Shurahbil al-Shibami, who was one of the notables of his people, came out to him. He (peace be upon him) said to him: Do your women overpower you, as I hear? Do you not forbid them from this ringing? And Harb came walking with him while he (peace be upon him) was riding, so he (peace be upon him) said: Go back, for someone like you walking with someone like me is a trial for the governor and humiliation for the believer.
حکمت 323 نهج البلاغه: نتیجه پیروی از شیطان و هوای نفس
وَ قَالَ (علیه السلام) وَ قَدْ مَرَّ بِقَتْلَى الْخَوَارِجِ يَوْمَ النَّهْرَوَانِ:
بُؤْساً لَكُمْ، لَقَدْ ضَرَّكُمْ مَنْ غَرَّكُمْ. فَقِيلَ لَهُ مَنْ غَرَّهُمْ يَا أَمِيرَالْمُؤْمِنِينَ؟ فَقَالَ الشَّيْطَانُ الْمُضِلُّ وَ الْأَنْفُسُ الْأَمَّارَةُ بِالسُّوءِ؛ غَرَّتْهُمْ بِالْأَمَانِيِّ وَ فَسَحَتْ لَهُمْ بِالْمَعَاصِي وَ وَعَدَتْهُمُ الْإِظْهَارَ، فَاقْتَحَمَتْ بِهِمُ النَّارَ.
و درود خدا بر او، (در جنگ نهروان هنگامى كه از كنار كشتگان خوارج مى گذشت فرمود):
بدا به حال شما آن كه شما را فريب داد به شما زيان رساند. (پرسيدند چه كسى آنان را فريفت، اى اميرالمؤمنين؟ فرمود) شيطان گمراه كننده، و نفسى كه به بدى فرمان مى دهد، آنان را با آرزوها مغرور ساخت، و راه گناه را بر ايشان آماده كرد، و به آنان وعده پيروزى داد، و سرانجام به آتش جهنّم گرفتارشان كرد.
And he (peace be upon him) said, when he passed by the Khawarij killed on the day of Nahrawan: Woe to you, for he who deceived you has harmed you. So it was said to him: Who deceived them, O Commander of the Faithful? So he said: It was the misleading Satan and the souls that command evil; they deceived them with hopes and made it easy for them to commit sins and promised them to show them, so they plunged into the Fire with them.
حکمت 324 نهج البلاغه: پرهیز از گناه در خلوت
وَ قَالَ (علیه السلام): اتَّقُوا مَعَاصِيَ اللَّهِ فِي الْخَلَوَاتِ، فَإِنَّ الشَّاهِدَ هُوَ الْحَاكِمُ.
و درود خدا بر او، فرمود: از نافرمانى خدا در خلوت ها بپرهيزيد، زيرا همان كه گواه است، داورى كند.
He (peace be upon him) said: Beware of committing sins against God in private, for the witness is the judge.
حکمت 325 نهج البلاغه: تأسف بر شهادت محمد بن ابی بکر
وَ قَالَ (علیه السلام) لَمَّا بَلَغَهُ قَتْلُ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي بَكْرٍ:
إِنَّ حُزْنَنَا عَلَيْهِ عَلَى قَدْرِ سُرُورِهِمْ بِهِ، إِلَّا أَنَّهُمْ نَقَصُوا بَغِيضاً وَ نَقَصْنَا حَبِيباً.
و درود خدا بر او، (آنگاه كه خبر كشته شدن محمد بن ابى بكر را به او دادند فرمود) همانا اندوه ما بر شهادت او، به اندازه شادى شاميان است، جز آن كه از آنان يك دشمن، و از ما يك دوست كم شد.
And he (peace be upon him) said when he heard of the killing of Muhammad bin Abi Bakr: Our grief over him is in proportion to their joy over him, except that they have lost a hated one and we have lost a beloved one.
حکمت 326 نهج البلاغه: مهلت پذیرش عذر و توبه
وَ قَالَ (علیه السلام): الْعُمُرُ الَّذِي أَعْذَرَ اللَّهُ فِيهِ إِلَى ابْنِ آدَمَ، سِتُّونَ سَنَة.
و درود خدا بر او، فرمود: عمرى كه خدا از فرزند آدم پوزش را مى پذيرد شصت سال است.
He (peace be upon him) said: The age in which God has excused the son of Adam is sixty years.
حکمت 327 نهج البلاغه: پیروزی بی ارزش
وَ قَالَ (علیه السلام): مَا ظَفِرَ مَنْ ظَفِرَ الْإِثْمُ بِهِ، وَ الْغَالِبُ بِالشَّرِّ مَغْلُوبٌ.
و درود خدا بر او، فرمود: پيروز نشد آن كس كه گناه بر او چيرگى يافت، و آن كس كه با بدى پيروز شد شكست خورده است.
He (peace be upon him) said: He who is overcome by sin will not be victorious, and he who overcomes evil will be defeated.
حکمت 328 نهج البلاغه: مسئولیت اغنیا نسبت به فقرا
وَ قَالَ (علیه السلام): إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ فَرَضَ فِي أَمْوَالِ الْأَغْنِيَاءِ أَقْوَاتَ الْفُقَرَاءِ؛ فَمَا جَاعَ فَقِيرٌ إِلَّا بِمَا مُتِّعَ بِهِ غَنِيٌّ، وَ اللَّهُ تَعَالَى سَائِلُهُمْ عَنْ ذَلِكَ.
و درود خدا بر او، فرمود: همانا خداى سبحان روزى فقراء را در اموال سرمايه داران قرار داده است، پس فقيرى گرسنه نمى ماند جز به كاميابى توانگران، و خداوند از آنان در باره گرسنگى گرسنگان خواهد پرسيد.
And he (peace be upon him) said: God Almighty has imposed on the rich the food of the poor; no poor person has ever been hungry except because of what a rich person has been given. And God Almighty will ask them about that.
حکمت 329 نهج البلاغه: خطا نکردن، بهتر از عذرخواهی
وَ قَالَ (علیه السلام): الِاسْتِغْنَاءُ عَنِ الْعُذْرِ، أَعَزُّ مِنَ الصِّدْقِ بِهِ.
و درود خدا بر او، فرمود: بى نيازى از عذر خواهى، گرامى تر از عذر راستين است.
He (peace be upon him) said: Not needing an excuse is more precious than being truthful about it.
حکمت 330 نهج البلاغه: معصیت خدا، با نعمتهای خدا
وَ قَالَ (علیه السلام): أَقَلُّ مَا يَلْزَمُكُمْ لِلَّهِ، أَلَّا تَسْتَعِينُوا بِنِعَمِهِ عَلَى مَعَاصِيهِ.
و درود خدا بر او، فرمود: كمترين حق خدا بر عهده شما اينكه از نعمت هاى الهى در گناهان يارى نگيريد.
He (peace be upon him) said: The least that is required of you for the sake of God is that you do not seek His blessings to disobey Him.
نظرات کاربران