حکمت 181 نهج البلاغه: نتیجه کوتاهی و ثمره دوراندیشى
وَ قَالَ (علیه السلام): ثَمَرَةُ التَّفْرِيطِ النَّدَامَةُ، وَ ثَمَرَةُ الْحَزْمِ السَّلَامَةُ.
و فرمود (ع): ثمره تفريط و كوتاهى در كارها پشيمانى است و ثمره دورانديشى سلامت است.
He (peace be upon him) said: The fruit of negligence is regret, and the fruit of prudence is safety.
حکمت 182 نهج البلاغه: نکوهش سخن و سکوت بیجا
وَ قَالَ (علیه السلام): لَا خَيْرَ فِي الصَّمْتِ عَنِ الْحُكْمِ، كَمَا أَنَّهُ لَا خَيْرَ فِي الْقَوْلِ بِالْجَهْلِ.
و فرمود (ع): آنكه سخنش حكمت آميز است خاموشيش سود ندارد، همان گونه كه، سخن گفتن از روى نادانى را فايدتى نيست.
حکمت 183 نهج البلاغه: نادرستی یکی از دو طرف اختلاف
وَ قَالَ (علیه السلام): مَا اخْتَلَفَتْ دَعْوَتَانِ، إِلَّا كَانَتْ إِحْدَاهُمَا ضَلَالَةً.
و فرمود (ع): دو دعوى خلاف يكديگر نباشند، مگر آنكه، يكى از آنها گمراهى باشد.
He (peace be upon him) said: “Two supplications do not differ, except that one of them is misguidance.”
حکمت 184 نهج البلاغه: ثبات قدم در راه حق
وَ قَالَ (علیه السلام): مَا شَكَكْتُ فِي الْحَقِّ مُذْ [مُنْذُ] أُرِيتُهُ.
و فرمود (ع): از آن وقت كه حق را به من نموده اند، در آن ترديد نكرده ام.
He (peace be upon him) said: I have not doubted the truth since I was shown it.
حکمت 185 نهج البلاغه: بری بودن امام از دروغ و گمراهی
وَ قَالَ (علیه السلام): مَا كَذَبْتُ وَ لَا كُذِّبْتُ [كُذِبْتُ]، وَ لَا ضَلَلْتُ وَ لَا ضُلَّ بِي.
و فرمود (ع): دروغ نگفتم و دروغ نشنيده ام. گمراه نشدم و كسى را گمراه نكرده ام.
He (peace be upon him) said: I did not lie, nor was I lied to, nor did I go astray, nor was anyone led astray because of me.
حکمت 186 نهج البلاغه: عاقبت ظلم و ظالم
وَ قَالَ (علیه السلام): لِلظَّالِمِ الْبَادِي غَداً بِكَفِّهِ عَضَّةٌ.
و فرمود (ع): آنكه نخست دست به ستم گشايد، انگشت ندامت به دندان خواهد گزيد.
And he (peace be upon him) said: The oppressor who starts tomorrow will have a bite on his hand.
حکمت 187 نهج البلاغه: نزدیک بودن کوچ از دنیا
وَ قَالَ (علیه السلام): الرَّحِيلُ وَشِيكٌ.
و فرمود (ع): كوچ كردن نزديك است.
He (peace be upon him) said: The departure is imminent.
حکمت 188 نهج البلاغه: نتیجه مقابله با حق
وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ أَبْدَى صَفْحَتَهُ لِلْحَقِّ، هَلَکَ.
و فرمود (ع): هر كه از چهره حق پرده برگيرد، به دست مردم نادان هلاك شود.
He (peace be upon him) said: Whoever exposes his face to the truth will perish.
حکمت 189 نهج البلاغه: نجات در شکیبایی، هلاک در بیتابی
وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ لَمْ يُنْجِهِ الصَّبْرُ، أَهْلَكَهُ الْجَزَعُ.
و فرمود (ع): هر كه را صبر رهايى ندهد، بيتابى و زارى تباهش سازد.
He (peace be upon him) said: He who is not saved by patience, will be destroyed by impatience.
حکمت 190 نهج البلاغه: ملاک جانشینی پیامبر
وَ قَالَ (علیه السلام): وَا عَجَبَاهْ، أَ تَكُونُ الْخِلَافَةُ بِالصَّحَابَةِ [وَ لَا تَكُونَ بِالصَّحَابَةِ] وَ الْقَرَابَةِ؟
قال الرضي رحمه الله تعالى و روي له شعر في هذا المعنى:
فإن كنت بالشورى ملكت أمورهم فكيف بهذا و المشيرون غيب
و إن كنت بالقربى حججت خصيمهم فغيرك أولى بالنبي و أقرب
و فرمود (ع): شگفتا، آيا خلافت به سبب مصاحبت با پيامبر تواند بود و به سبب مصاحبت و خويشاوندى او نتواند بود؟
سيّد رضىّ گوید: و در اين معنى شعرى از آن امام (ع) نقل شده است: «اگر به شورا كار آنان را به دست گرفته اى، چگونه شورايى بود كه صاحبان رأى و مشورت در آن حاضر نبودند. و اگر به دستاويز خويشاوندى بر خصمان خود حجت آورده اى، ديگران به پيامبر (ص) از تو نزديكتر بوده اند.»
And he (peace be upon him) said: Oh wonder! Can the caliphate be through the companions [and not through the companions] and kinship? Al-Radi (may Allah have mercy on him) said, and a poem was narrated from him in this meaning: If you are through consultation, you control their affairs. So how about this, and the advisors are absent? If you are through kinship, you argue with their opponent. So others are more deserving of the Prophet and closer.
نظرات کاربران