حکمت 21 نهج البلاغه ( نکوهش ترس و حیای بیجا)
وَ قَالَ (علیه السلام): قُرِنَتِ الْهَيْبَةُ بِالْخَيْبَةِ، وَ الْحَيَاءُ بِالْحِرْمَانِ؛ وَ الْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ، فَانْتَهِزُوا فُرَصَ الْخَيْرِ.
و فرمود (ع): ترس قرين نوميدى است و شرم، موجب محرومى است و فرصت مى گذرد، چونان كه ابرها مى گذرند. فرصتهاى نيكو را غنيمت شمريد.
He (peace be upon him) said: Awe is coupled with disappointment, modesty with deprivation, and opportunity passes like clouds, so seize the opportunities for good.
حکمت 22 نهج البلاغه ( نظر امیرالمومنین درمورد خلافت )
وَ قَالَ (علیه السلام): لَنَا حَقٌّ، فَإِنْ أُعْطِينَاهُ، وَ إِلَّا رَكِبْنَا أَعْجَازَ الْإِبِلِ وَ إِنْ طَالَ السُّرَى.
(قال الرضي [رحمه الله تعالى] و هذا [القول] من لطيف الكلام و فصيحه، و معناه أنا إن لم نعط حقنا كنا أذلّاء و ذلك أن الرديف يركب عجز البعير كالعبد و الأسير و من يجري مجراهما).
و فرمود (ع): ما را حقى است كه اگر آن را به ما دادند، بگيريم و اگر ندادند، بر ترك شتر سوار مى شويم، هر چند، سير در شب باشد و به دراز كشد.
[سید رضى گويد: اين سخن، سخنى لطيف و فصيح است. يعنى اگر حق ما را ندهند، ما در زمره خوارشدگان باشيم زيرا بنده و اسير و امثال آنها را بر سرين شتر مى نشانند يعنى پشت سر آنكه شتر را مى راند].
And he (peace be upon him) said: We have a right, so if we are given it, otherwise we will ride the hump of camels even if the journey is long. (Al-Radi [may Allah have mercy on him] said: This [saying] is from the most eloquent and eloquent speech, and its meaning is that if we are not given our right, we will be humiliated, and that is because the one riding behind rides the hump of a camel like the slave and the captive and those who come in their place.)
حکمت 23 نهج البلاغه ( اولویت عمل بر حسب و نسب )
وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ، لَمْ يُسْرِعْ بِهِ [حَسَبُهُ] نَسَبُهُ.
و فرمود (ع): هر كه در كارها درنگ كند، شرف نسب، سبب سرعت در كارش نشود.
He (peace be upon him) said: He whose deeds slow him down, his lineage will not hasten him.
حکمت 24 نهج البلاغه ( اهمیت رفع غم و گرفتاری از مردم )
وَ قَالَ (علیه السلام): مِنْ كَفَّارَاتِ الذُّنُوبِ الْعِظَامِ، إِغَاثَةُ الْمَلْهُوفِ وَ التَّنْفِيسُ عَنِ الْمَكْرُوبِ.
و فرمود (ع): از كفاره هاى گناهان بزرگ، به فرياد رسيدن ستمديدگان است و شاد كردن غمگينان.
He (peace be upon him) said: Among the expiations for great sins is helping the distressed and relieving the distressed.
حکمت 25 نهج البلاغه ( ترس از نافرمانی خدا )
وَ قَالَ (علیه السلام): يَا ابْنَ آدَمَ، إِذَا رَأَيْتَ رَبَّكَ سُبْحَانَهُ يُتَابِعُ عَلَيْكَ نِعَمَهُ وَ أَنْتَ تَعْصِيهِ، فَاحْذَرْهُ.
و فرمود (ع): اى پسر آدم، اگر ديدى كه خداى سبحان، نعمتش را پى درپى به تو ارزانى مى دارد و تو نافرمانيش مى كنى، از كيفر او بترس.
And he (peace be upon him) said: O son of Adam, if you see your Lord, glory be to Him, continuing His blessings upon you while you disobey Him, then beware of Him.
حکمت 26 نهج البلاغه ( رنگ رخساره میدهد خبر از سر درون)
وَ قَالَ (علیه السلام): مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَيْئاً، إِلَّا ظَهَرَ فِي فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِهِ.
و فرمود (ع): هيچكس چيزى را در دل نهان ننمود، مگر آنكه، در سخن نابجايى كه از دهانش مى پرد، يا در صفحات چهره اش، هويدا شود.
He (peace be upon him) said: No one conceals anything except that it appears in the slips of his tongue and the expressions on his face.
حکمت 27 نهج البلاغه ( روش مقابله با بیماری ها )
وَ قَالَ (علیه السلام): إمْشِ بِدَائِكَ، مَا مَشَى بِك.
و فرمود (ع): تا درد همراه توست تو نيز با او همراهى كن.
And he (peace be upon him) said: Walk with your own hands, as long as they walk with you.
حکمت 28 نهج البلاغه ( زهد واقعی )
وَ قَالَ (علیه السلام): أَفْضَلُ الزُّهْدِ، إِخْفَاءُ الزُّهْدِ.
و فرمود (ع): برترين پارساييها آن است كه در نهان باشد.
He (peace be upon him) said: The best asceticism is to conceal asceticism.
حکمت 29 نهج البلاغه ( گذر عمر و نزدیک شدن مرگ)
وَ قَالَ (علیه السلام): إِذَا كُنْتَ فِي إِدْبَارٍ وَ الْمَوْتُ فِي إِقْبَالٍ، فَمَا أَسْرَعَ الْمُلْتَقَى.
و فرمود (ع): اگر تو روى به بازگشت نهاده باشى و مرگ روى در آمدن داشته باشد، چه زود به هم خواهيد رسيد.
He (peace be upon him) said: If you are in retreat and death is approaching, then how quickly the meeting will occur.
حکمت 30 نهج البلاغه (مغرور نشدن از ستارالعیوب بودن خداوند)
وَ قَالَ (علیه السلام): الْحَذَرَ الْحَذَرَ، فَوَاللَّهِ لَقَدْ سَتَرَ، حَتَّى كَأَنَّهُ قَدْ غَفَرَ.
و فرمود (ع): بترسيد، بترسيد، به خدا سوگند، كه گاه چنان گناه را مى پوشاند كه پندارى آن را بخشيده است.
And he (peace be upon him) said: Be careful, be careful, for by God, He has covered it up, until it is as if He has forgiven.
نظرات کاربران