حکمت 11 نهج البلاغه ( عفو و گذشت با وجود قدرت )
وَ قَالَ (علیه السلام): إِذَا قَدَرْتَ عَلَى عَدُوِّكَ، فَاجْعَلِ الْعَفْوَ عَنْهُ شُكْراً لِلْقُدْرَةِ عَلَيْهِ.
و فرمود (ع): چون بر دشمن ظفر يافتى، عفو و گذشت را شكرانه پيروزيت قرار ده.
He (peace be upon him) said: If you have power over your enemy, then forgive him as an expression of gratitude for having power over him.
حکمت 12 نهج البلاغه ( اهمیت دوستی و حفظ دوست)
وَ قَالَ (علیه السلام): أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ اكْتِسَابِ الْإِخْوَانِ، وَ أَعْجَزُ مِنْهُ مَنْ ضَيَّعَ مَنْ ظَفِرَ بِهِ مِنْهُمْ.
و فرمود (ع): ناتوانترين مردم، كسى است كه در يافتن دوست ناتوان باشد و ناتوانتر از او، كسى است كه دوستى فرا چنگ آرد و ضايعش گذارد.
He (peace be upon him) said: The most helpless of people is he who is unable to gain brothers, and more helpless than him is he who loses those among them whom he has gained.
حکمت 13 نهج البلاغه ( شکر ، راه تداوم نعمت ها )
وَ قَالَ (علیه السلام): إِذَا وَصَلَتْ إِلَيْكُمْ أَطْرَافُ النِّعَمِ، فَلَا تُنَفِّرُوا أَقْصَاهَا بِقِلَّةِ الشُّكْرِ.
و فرمود (ع): چون سرآغاز نعمت به شما رسد با كم سپاسى دنباله آن را نبريد.
He (peace be upon him) said: When the ends of blessings reach you, do not repel the farthest of them with lack of gratitude.
حکمت 14 نهج البلاغه ( نتیجه بی مهری نزدیکان )
وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ ضَيَّعَهُ الْأَقْرَبُ، أُتِيحَ لَهُ الْأَبْعَدُ.
و فرمود (ع): كسى را كه نزديكانش واگذارند، بيگانگانش دست گيرند.
He (peace be upon him) said: He who is neglected by his closest relative will be given the opportunity by his most distant relative.
حکمت 15 نهج البلاغه ( هر کس درخور سرزنش نیست )
وَ قَالَ (علیه السلام): مَا كُلُّ مَفْتُونٍ يُعَاتَبُ.
و فرمود (ع): هر فريب خورده اى درخور عتاب نيست.
He (peace be upon him) said: Not every person who is afflicted should be reprimanded.
حکمت 16 نهج البلاغه ( اولویت تقدیر خدا بر تدبیر انسان )
وَ قَالَ (علیه السلام): تَذِلُّ الْأُمُورُ لِلْمَقَادِيرِ، حَتَّى يَكُونَ الْحَتْفُ فِي التَّدْبِيرِ.
و فرمود (ع): كارها دستخوش تقديرند، آنسان، كه گاه تدبير سبب مرگ شود.
He (peace be upon him) said: Matters are subject to fate, until death is in the planning.
حکمت 17 نهج البلاغه ( تغییر حکم با تغییر شرایط )
وَ سُئِلَ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِ الرَّسُولِ (صلی الله علیه وآله) “غَيِّرُوا الشَّيْبَ وَ لَا تَشَبَّهُوا بِالْيَهُودِ”؟
فَقَالَ (علیه السلام): إِنَّمَا قَالَ ذَلِكَ وَ الدِّينُ قُلٌّ، فَأَمَّا الْآنَ وَ قَدِ اتَّسَعَ نِطَاقُهُ وَ ضَرَبَ بِجِرَانِهِ؛ فَامْرُؤٌ وَ مَا اخْتَارَ.
از آن حضرت در باره اين سخن پيامبر (ص) پرسيدند كه فرموده بود: رنگ سفيد موى را تغيير دهيد و خود را همانند يهودان مسازيد و او فرمود:
اين سخن را رسول اللّه (ص) زمانى فرمود كه مسلمانان اندك بودند، اما اكنون كه دايره اسلام فراخ گرديده و دين استقرار يافته، هركس به اختيار خود است.
He (peace be upon him) was asked about the saying of the Messenger (may Allah’s prayers be upon him and his family): “Change the gray hair and do not resemble the Jews.” He (peace be upon him) said: He only said that when religion was few, but now that its scope has expanded and spread to its neighbors, a person has what he chooses..
حکمت 18 نهج البلاغه ( نکوهش یاری نکردن حق )
وَ قَالَ (علیه السلام) فِي الَّذِينَ اعْتَزَلُوا الْقِتَالَ مَعَهُ: خَذَلُوا الْحَقَّ، وَ لَمْ يَنْصُرُوا الْبَاطِلَ.
در باره كسانى كه از پيكار در كنار او، كناره گرفته بودند، چنين فرمود: حق را واگذاشتند و باطل را يارى نكردند.
And he (peace be upon him) said about those who refrained from fighting with him: They abandoned the truth and did not support falsehood.
حکمت 19 نهج البلاغه ( نکوهش آرزوهای دراز )
وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ جَرَى فِي عِنَان أَمَلِهِ، عَثَرَ بِأَجَلِهِ.
و فرمود (ع): هر كه عنان مركب آرزو را رها كند و در پى آن بشتابد مرگش بلغزاند و بر زمين زند.
He (peace be upon him) said: He who runs in the reins of his hope will stumble over his death.
حکمت 20 نهج البلاغه ( چشم پوشی از خطای جوانمردان )
وَ قَالَ (علیه السلام): أَقِيلُوا ذَوِي الْمُرُوءَاتِ عَثَرَاتِهِمْ، فَمَا يَعْثُرُ مِنْهُمْ عَاثِرٌ إِلَّا وَ [يَدُهُ بِيَدِ اللَّهِ] يَدُ اللَّهِ بِيَدِهِ يَرْفَعُهُ.
و فرمود (ع): از لغزشهاى جوانمردان درگذريد، كه هيچيك از آنان نلغزد، مگر آنكه دست او در دست خدا باشد و برداردش.
And he (peace be upon him) said: Forgive the mistakes of the honorable, for none of them stumbles except that [his hand is in the hand of God] the hand of God is in his hand, and He raises him up.
نظرات کاربران