خداوند حضرت محمد (ص) را به حق برانگیخت، تا بندگان خود را از پرستش دروغین بُتها رهایی بخشیده، به پرستش خود راهنمایی كند، و آنان را از پیروی شیطان نجات داده به اطاعت خود كشاند. با قرآنی كه معنی آن را آشكار كرد و اساسش را استوار فرمود، تا بندگان عظمت و بزرگی خدا را بدانند كه نمی دانستند، و به پروردگار، اعتراف كنند. پس از انكارهای طولانی اعتراف كردند، و او را پس از آن كه نسبت به خدا آشنایی نداشتند، به درستی بشناسند. پس، خدای سبحان در كتاب خود بی آن كه او را بنگرند خود را به بندگان شناساند، و قدرت خود را به همه نمایاند، و از قهر خود ترساند، و اینكه چگونه با كیفرها ملّتی را كه باید نابود كند از میان برداشت و آنان را چگونه با داس انتقام درو كرد. همانا، پس از من، روزگاری بر شما فرا خواهد رسید كه چیزی پنهان تر از حق، و آشكارتراز باطل،و فراوان تر از دروغِ به خدا و پیامبرش (ص) نباشد. و نزد مردمِ آن زمان، كالایی زیانمندتر از قرآن نیست، اگر آن را درست بخوانند و تفسیر كنند، و متاعی پرسودتر از قرآن یافت نمی شود، آنگاه كه آن را تحریف كنند و معانی دلخواه خود را رواج دهند. در شهرها چیزی ناشناخته تر از معروف، و شناخته تر از منكر نیست. حاملان قرآن، آن را واگذاشته و حافظان قرآن، آن را فراموش می كنند، پس در آن روز قرآن و پیروانش از میان مردم رانده و مهجور می گردند، و هر دو غریبانه در یك راهِ ناشناخته سرگردانند، و پناهگاهی میان مردم ندارند. پس قرآن و پیروانش در میان مردمند، امّا گویا حضور ندارند؛ با مردمند، ولی از آنها بریده اند، زیرا گمراهی و هدایت هرگز هماهنگ نشوند گر چه كنار یكدیگر قرار گیرند. مردم در آن روز، در جدایی و تفرقه هم داستان، و در اتّحاد و یگانگی پراكنده اند، گویی آنان پیشوای قرآن بوده و قرآن پیشوای آنان نیست. پس، از قرآن جز نامی نزدشان باقی نماند، و آنان جز خطّی را از قرآن نشناسند، و در گذشته نیكوكاران را كیفر داده، و سخن راست آنان را بر خدا دروغ پنداشتند، و كار نیكشان را پاداش بد دادند. و همانا، آنان كه پیش از شما زندگی می كردند، به خاطر آرزوهای دراز، و پنهان بودن زمان اَجَلها، نابود گردیدند، تا ناگهان مرگِ وعده داده شده بر سرشان فرود آمد، مرگی كه عذرها را نپذیرد، و درهای باز توبه را ببندد، و حوادث سخت و مجازات های پس از مُردن را به همراه آورد. ای مردم! هر كس از خدا خیرخواهی طلبد، توفیق یابد، و آن كس كه سخنان خدا را راهنمای خود قرار دهد به راست ترین راه، هدایت خواهد شد. پس همانا همسایه خدا در اَمان، و دشمن خدا ترسان است. آن كس كه عظمت خدا را می‌شناسد سزاوار نیست خود را بزرگ جلوه دهد، پس بلندی ارزشِ كسانی كه بزرگی پروردگار را می دانند، در این است كه برابر او فروتنی كنند، و سلامت آنان كه می دانند قدرتِ خدا چه اندازه می باشد، در این است كه برابر فرمانش تسلیم باشند. پس، ازحق نگریزید، چونان گریز انسانِ تندرست از فردِ «گَر » گرفته، یا انسان سالم از بیمار، و بدانید كه هیچ گاه حق را نخواهید شناخت جز آن كه ترك كننده آن را بشناسید! هرگز به پیمان قرآن وفادار نخواهید بود، مگر آن كه پیمان شكنان را بشناسید، و هرگز به قرآن چنگ نمی زنید، مگر آن كه ره اكننده آن را شناسایی كنید. پس رستگاری را از اهل آن جستجو كنید، كه اهل بیت پیامبر (ص) رمزِ حیاتِ دانش، و رازِ مرگِ جهل و نادانی هستند. آنان كه حكمتشان شما را از دانش آنان، و سكوتشان از منطق آنان، و ظاهرشان از باطنشان، اطّلاع می‌دهد. نه با دین خدا مخالفتی دارند، و نه در آن اختلاف می كنند، دین در میان آنان گواهی صادق، و ساكتی سخنگوست.
The purpose of the deputation of the Holy Prophet and the condition of the time when people would go against the Qur’an
Allah deputed Muhammad (p.b.u.h.a.h.p.) with Truth so that he may take out His people from the worship of idols towards His worship and from obeying Satan towards obeying Him and sent him with the Qur’an which He explained and made strong, in order that the people may know their sustainer (Allah) since they were ignorant of Him, may acknowledge Him since they were denying Him, and accept Him since they were refusing (to believe in) Him. Because He, the Glorified, revealed Himself to them through His Book without their having seen Him, by means of what He showed them out of His might and made them fear His sway. How He destroyed those whom He wished to destroy through His chastisement and ruined those whom He wished to ruin through His retribution! On the future Certainly, a time will come upon you after me when nothing will be more concealed than rightfulness, nothing more apparent than wrongfulness and nothing more current than untruth against Allah and His Prophet. For the people of this period nothing will be more valueless than the Qur’an being recited as it ought to be recited, nor anything more valuable than the Qur’an being misplaced from its position. And in the towns nothing will be more hated than virtue, nor anything more acceptable than vice. The holders of the book will throw it away and its memorisers would forget it. In these days the Qur’an and its people will be exiled and expelled. They will be companions keeping together on one path, but no one will offer them asylum. Consequently at this time the Qur’an and its people will be among the people but not among them, will be with them but not with them, because misguidance cannot accord with guidance even though they may be together. The people will have united on division and will therefore have cut away from the community, as though they were the leaders of the Qur’an and not the Qur’an their leader. Nothing of it will be left with them except its name, and they will know nothing save its writing and its words. Before that, they will inflict hardships on the virtuous, naming the latter’s truthful views about Allah false allegations, and enforcing for virtues the punishment of the vice.
فایل صوتی فارسی مربوط به این خطبه را از لینک ذیل دانلود نمایید:
Download: Nahjul-Balagah-Sermon-147
نظرات کاربران