برخی از شارحان نوشته اند که این خطبه بخشی از خطبه 126 می باشد.
شناخت جایگاه بخشش و احسان برای کسی که نابجا به ناکسان نیکی کند، بهره ای جز ستایش فرومایگان، توصیف سرکشان و اشرار، و سخنان جاهلان بدگفتار ندارد، و اینها نیز تا هنگامی که به آنها بخشش میکند ادامه دارد. دست سخاوتمندی ندارد، آن کس که از بخشش در راه خدا بخل میورزد! آنکس که خدا او را مالی بخشید، پس “باید” به خویشاوندان خود بخشش نماید، و سفره ی مهمانی خوب بگستراند، و اسیر آزاد کند، و رنجدیده را بنوازد، و مستمند را بهره مند کند، و قرض وامدار را بپردازد، و برای درک ثواب الهی، در برابر پرداخت حقوق دیگران، و مشکلاتی که در این راه به او میرسد شکیبا باشد، زیرا به دست آوردن صفات یاد شده، موجب شرافت و بزرگی دنیا و درک فضایل سرای آخرت است “انشالله”
Against misplaced generosity
He who shows generosity to those who have no claim to it or who are not fit for it would not earn anything except the praise of the ignoble and appreciation of bad persons, although as long s he continues giving, the ignorant will say how generous his hand is, even though in the affairs of Allah he is a miser. Therefore, to whosoever Allah gives wealth he should use it in extending good behaviour to his kinsmen, in entertaining, in releasing prisoners and the afflicted; in giving to the poor and to debtors, and he should endure (the troubles arising out of) the fulfilment of rights (of others) and hardships in expectation of reward. Certainly, the achievement of these qualities is the height of greatness in this world and achievement of the distinctions of the next world; if Allah so wills.
فایل صوتی فارسی مربوط به این خطبه را از لینک ذیل دانلود نمایید:
Download: Nahjul-Balagah-Sermon-142
نظرات کاربران