برای خواستن باران از خدا، در شهر كوفه ایراد فرمود.
خداوندا ! كوههای ما از بی آبی شكاف خورده و زمین ما غبارآلود و دامهای ما در آغُل های خود سرگردانند و چون زنِ بچّه مرده فریاد می كشند، و از رفت و آمد بی حاصل به سوی چراگا هها و آبشخورها، خسته شده اند! بار خدایا! بر ناله گوسفندان و فریاد و آه شتران مادّه رحمت آور. خدایا! به سرگردانی آنها در را هها و نال ههاشان در خوابگا هها رحمت آور. بار خدایا! هنگامی به سوی تو بیرون آمدیم كه خشكسالی پیاپی هجوم آورده، و ابرهای پُر باران از ما پشت كرده و خشك و نامهربان بدون بارش قطره ای باران، گذشتند. خدایا! تو امید هر بیچاره و حل كنندۀ مشكلات هر طلب كننده میباشی. خدایا! تو را میخوانیم، در این هنگام كه همه ناامید شده اند و ابر رحمت بر ما نمی بارد و حیوانات ما نابود گردیدند. ما را به كردارمان عذاب نكنی و به گناهان ما كیفر ندهی. خدایا! رحمت خود را با ابر پُر باران و بهار پر آب و گیاهان خوش منظر شاداب، بر ما نازل فرما؛ بارانی درشت قطره، بر ما فرو فرست، كه مُردِگان را زنده، و آنچه از دست ما رفته به ما بازگرداند. خدایا! ما را با بارانی سیراب كن كه زنده كننده، سیرا بسازنده، فراگیر و به همه جا رونده، پاكیزه و با بركت، گوارا و پُر نعمت، گیاه آن بسیار، شاخ ههای آن به بار نشسته و برگهایش تازه و آبدار باشد، تا با چنان بارانی بندۀ ناتوان را توان بخشی، و شهرهای مرد هات را زنده سازی. خدایا! بارانی ده كه بسیار ببارد، تا زمینهای بلند ما پر گیاه شود، و در زمین های پست روان گردد و نعمتهای فراوان در اطراف ما گسترش یابد، تا با آن میوه های ما بسیار، گلّ ههای ما زنده و فراوان، و سرزمینهای دورتر از ما نیز بهره مند گردند، و روستاهای ما از آن نیرومند شوند. اینها همه از بركات گسترده و بخشش های فراوان تو باشد كه بر سرزمینهای فقر زده و حیوانات وحشی ما نازل می گردد. خداوندا! بارانی ده دانه درشت كه پیاپی برای سیراب شدن گیاهان ما ببارد، چنان كه قطرات آن یكدیگر را برانند، و دان ههای آن به شدّت بر هم كوبیده شوند؛ نه رعد و برقی بی باران، و ابری بی ثمر، و كوچك و پراكنده، و نه دانه های ریز باران همراه با بادهای سرد. خدایا! بارانی پُر آب فرو فرست كه قحطی زدگان به نعمتهای فراوان رسند و آثار خشكسالی از میان برود كه همانا، تویی خداوندی كه پس از ناامید شدن مردم باران را فرو می فرستی، و رحمت خود را همه جا گسترش می دهی و تویی سرپرست نظام آفرینش كه به ستودن سزاواری. میگویم: («انصاحت جبالنا » یعنی كوه ها بر اثر خشكی از هم شكافته است، و «انصاح الثّوب » وقتی گفته می شود كه لباس از هم شكافته باشد «انصاح النّبت و صاح وصوح » به هنگامی كه گیاه خشك گردد می گویند و همۀ این چند واژه به یك معنا است. و جملۀ «وهامت دوابّنا » از مادۀ «هیام » به معنی عطش است. و «حدابیر السّنین » جمع «حدبار » به معنای شتری است كه بر اثر راه رفتن ناتوان شده است. امام (ع) سال های قحطی را به چنین شتری تشبیه كرده است. «ذوالرمه » شاعر م یگوید: «حدابیر ما تنفکّ ا مناحة علی الخسف او نرمی بها بلدًا فقرًا » شتران ناتوانی كه هی چگاه از هم جدا نمی گردند جز در خوابگاه ها یا اینكه آنها را در محی طهای ب یآب و علف قرار دهند. و جملۀ « ولاقزع ربابها » یعنی از قطعات كوچك و پراكندۀ اَبر نباشد و جملۀ «ولا شفان ذهابها » در تقدیر «ولا ذات شفان ذهابها » است «شفان » به معنی باد سرد و «ذهاب » به معنی بارانهای نرم می باشد. و كلمۀ «ذات » حذف گردید، زیرا شنونده به آن آگاه بود) .
Seeking rain
O’ my Allah! surely our mountains have dried up and our earth has become dusty. Our cattle are thirsty and are bewildered in their enclosures. They are moaning like the moaning of mothers for their (dead) sons. They are tired of going to their meadows and longing for their watering places. O’ my Allah! have mercy on the groan of the groaning and yearn of the yearning. O’ my Allah! have mercy on their bewilderment and their passages and their groaning in their yards. O’ my Allah ! we have come out to Thee when the years of drought have crowded over us like (a herd of) thin camels, and rain clouds have abandoned us. Thou art the hope for the afflicted and succour for the seeker. We call Thee when the people have lost hopes, cloud has been denied and cattle have died, that do not seize us for our deeds and do not catch us for our sins, and spread Thy mercy over us through raining clouds, rain-fed blossoming, amazing vegetation, and heavy down-pours with which all that was dead regains life and all that was lost returns. O’ my Allah! give rain from Thee which should be life giving, satisfying, thorough, widescattered, purified, blissful, plentiful and invigorating. Its vegetation should be exuberant, its branches full of fruits and its leaves green. With it Thou reinvigorates the weak among Thy creatures and bringeth back to life the dead among Thy cities. O’ my Allah! give rain from Thee with which our high lands get covered with green herbage, streams get flowing, our sides grow green, our fruits thrive, our cattle prosper, our far-flung areas get watered and our dry areas get its benefit, with Thy vast blessing and immeasurable grant on Thy distressed universe and Thy untamed beasts. And pour upon us rain which is drenching, continuous and heavy; wherein one cycle of rain clashes with the other and one rain drop pushes another (into a continuous chain), its lightning should not be deceptive, its cheek not rainless, its white clouds not scattered and rain not light, so that the famine-stricken thrive with its abundant herbage and the drought stricken come to life with its bliss. Certainly, Thou pourest down rain after the people lose hopes and spreadest Thy mercy, since Thou art the Guardian, the praiseworthy. As-Sayyid ar-Radi says: The wonderful expressions of this sermon: Amir al-mu’minin’s words “insahat jibaluna” means the mountains cracked on account of drought. It is said “insaha’ththawbu” when it is torn. It is also said “insaha’n-nabtu” or “saha” or “sawwaha” when vegetation withers and dries up. His words “wa hamat dawabbuna” means became thirsty, as “huyam” means thirst. His words “hadabiru’s-sinin”. This is plural of “hidbar”. It means the camel whom treading has made thin. So Amir al-mu’minin likened with such a camel the year in which drought had occurred. The Arab poet Dhu ar-Rummah has said: These thin camels remain in their places, facing hardships and move only when we take them to some dry area. His words “wa la qaza`in rababuha”. Here “al-qaza” means small pieces of cloud scattered all round. His words “wa la shaffanin dhihabuha”. It stands for “wa la dhata shaffanin dhihabuha”. “ashshaffan” means the cold wind and “adh-dhihab” means light rain. He omitted the world “dhata” from here because of the listener’s knowledge of it.
فایل صوتی فارسی مربوط به این خطبه را از لینک ذیل دانلود نمایید:
Download: Nahjul-Balagah-Sermon-115
نظرات کاربران