در برخی از روزهای نبرد صفّین، در سال 37 هجری، برای تشكّر و تقویت روحیه سربازانش ایراد فرمود.
از جای كنده شدن و فرار شما را از صفها دیدم، فرومایگان گمنام، و بیابان نشینانی از شام، شما را پَس می راندند، در حالی كه شما از بزرگان و سرشناسان عرب و از سران شرف می باشید، برازندگی چشمگیری دارید و قلّه های سرفراز و بلند قامتید. سرانجام سوزش سینه‌ام با مقاومت و حملات دلاورانۀ شما، تسكین یافت، كه دیدم شامیان را هزیمت دادید و صَفهای آنان را در هم شكستید، و آنان را از لشكرگاه خود راندید، آن گونه كه آنها شما را كنار زدند. می دیدم با نیزه ها آنان را كوفتید و با تیرها، آنها را هدف قرار دادید، كه فراریان و كشتگان دشمن روی هم ریختند، و بر دوش هم سوار می شدند، چونان شتران تشنه ای كه از آبشخورشان برانند و به هر سو گریزان باشند.
Delivered during one of the days of Siffin
I have seen your flight and your dispersal from the lines. You were surrounded by rude and low people and Bedouins of Syria (ash-Sham), although you are the chiefs of Arabs and summit of distinction, and possess dignity as that of the high nose and big hump of the camel. The sigh of my bosom can subside only when I eventually see you surrounding them as they surrounded you, and see you dislodging them from their position as they dislodged you, killing them with arrows and striking them with spears so that their forward rows might fall on the rear ones just like the thirsty camels who have been turned away from their place of drink and removed from their water-points
فایل صوتی فارسی مربوط به این خطبه را از لینک ذیل دانلود نمایید:
Download: Nahjul-Balagah-Sermon-107
نظرات کاربران