از خطبه هایی است كه در آن حوادث سختِ آینده را بیان می دارد، كه در شهر كوفه ایراد شد.
ستایش خداوندی را كه اوّل هر نخستین است و آخر هر آخری. چون پیش از او چیزی نیست باید كه ابتدایی نداشته باشد، و چون پس از او چیزی نیست پس پایانی نخواهد داشت، و گواهی میدهم كه جز او خدایی نیست، و خدا یكی است؛ آن گواهی كه با درون و برون و قلب و زبان، هماهنگ باشد. ای مردم! دشمنی و مخالفت با من، شما را تا مرز گناه نراند، و نافرمانی از من، شما را به پیروی از هوای نفس نكشاند، و به هنگامِ شنیدنِ سخنِ من، به گوشۀ چشم، یكدیگر را ننگرید. سوگند به آن كس كه دانه را شكافت، و جانداران را آفرید، آنچه به شما خبر می دهم از پیامبر امّی (ص) است نه گوینده دروغ گفت، و نه شنونده ناآگاه بود. گویا می بینم شخص سخت گمراهی را كه از شام فریاد زند و بتازد و پرچم های خود را در اطراف كوفه بپراكند، و چون دهان گشاید و سركشی كند و جای پایش بر زمین محكم گردد، فتنه، فرزندِ خویش را به دندان گیرد و آتشِ جنگ، شعله ور شود. روزها با چهرۀ عبوس و گرفته ظاهر شوند و شب و روز با رنج و اندوه بگذرند. و آنگاه كه كشتزار او به بار نشست، و میوۀ او آبدار شد، و چون شتر مست خروشید، و چون برق درخشید، پرچمهای سپاهِ فتنه از هر سو به اهتزاز درآید، و چونان شب تار و دریای مُتلاطِم، به مردم روی آورند. از آن بیشتر، چه طوفانهای سختی كه شهر كوفه را بشكافد، و چه تند بادهایی كه بر آن وزیدن گیرد، و به زودی دَسْتِجَات مختلف، به جان یكدیگر یورش آورند. آنها كه بر سر پا ایستادند درو شوند و آنها كه بر زمین افتادند، لگد مال گردند.
About the vicissitudes of time
He (Allah) is the First before every first and the Last after every last. His Firstness necessitates that there is no (other) first before Him and His Lastness necessitates that there is no other last after Him. I do stand witness that there is no god but Allah both openly as well as secretly, with heart as well as with tongue. O’ people, do not commit the crime of opposing me, do not be seduced into disobeying me and do not wink at each other with eyes when you hear me. By Allah, Who germinates the seed and blows the wind, whatever I convey to you is from the Prophet. Neither the conveyor (of Allah’s message, i.e. the Prophet) lied nor the hearer misunderstood. Well, it is as though I see a misguided man(1) who is shouting in Syria (ash-Sham) and has put his banners in the out-skirt of Kufah. When his mouth would be fully opened, his recalcitrance would become intense and his steps on earth would become heavy (and tyrannical) then the disorder (so created) would cut the people with its teeth and war would rage with (all) its waves, days would become severe and night full of toil. So when the crops grows and stands on stalks, its foam shoots forth and its lightning shines, the banners of misguiding rebellion would fire up and shoot forth like darkening night and surging sea. This and how many other storms would rend Kufah and gales would sweep over it, and shortly heads would clash with heads, the standing crop would be harvested and the harvest would be smashed.
فایل صوتی فارسی مربوط به این خطبه را از لینک ذیل دانلود نمایید:
Download: Nahjul-Balagah-Sermon-101
نظرات کاربران