به هنگام حركت برای جنگ با شامیان، در نُخَیلۀ كوفه در 25 شوّال سال 37 هجری قمری ایراد فرمود.
ستایش خداوند را سزاست، هر لحظه كه شب فرا رسد، و پردۀ تاریكی فرو افتد؛ ستایش مخصوص پروردگار است هر زمان كه ستاره ای طلوع و غروب كند؛ ستایش خداوندی را سزاست كه نعمت های او پایان نمی پذیرد، و بخشش های او را جبران نتوان كرد. پس از ستایش پروردگار، پیشتازان لشكرم را از جلو فرستادم، و دستور دادم در كنار فرات توقّف كنند، تا فرمان من به آنها برسد، زیرا تصمیم گرفتم از آب فرات بگذرم و به سوی جمعیّتی از شما كه در اطراف دجله مسكن گزیده اند رهسپار گردم و آنها را همراه شما بسیج نمایم، و از آنها برای كمك و تقویت شما یاری بطلبم. می‌گویم: (منظور امام (ع) از «ملطاط » آن جایی است كه دستور توقّف داد، «كنار فرات » كه به كنار فرات یا دریا «ملطاط » هم می گویند. و امام (ع) از كلمۀ «نطفه » آب فرات را اراده كرده كه شگفت آور است.)
Delivered at the time of marching towards Syria.
Praise is due to Allah when night spreads and darkens, and praise be to Allah whenever the star shines and sets. And praise be to Allah whose bounty never misses and whose favours cannot be repaid. Well, I have sent forward my vanguard and have ordered them to remain in camp on this bank of the River till my order reaches them. My intention is that I should cross this water over to the small habitation of people residing on the sides of the Tigris and rouse them to march with you towards the enemy and keep them as auxiliary force for you. as-Sayyid ar-Radi says: Here by “mitat ” Amir al-mu’minin has meant the direction where he had ordered the men to camp and that was the bank of the Euphrates, and “mitat ” is used for the bank of a river although its literal meaning is level ground whereas by “nutfah ” he means the water of the Euphrates, and these are amazing expressions.
فایل صوتی فارسی مربوط به این خطبه را از لینک ذیل دانلود نمایید:
Download: Nahjul-Balagah-Sermon-048
نظرات کاربران