زلف آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست
Her tresses unkempt,sweaty, her lips all smiles, drunk [she did stand]
پیرهن‌چاک و غزل‌خوان و صراحی در دست
Her dress open,her lips citing ghazals,a [wine] pitcher in her hand
نرگسش عربده‌جوی و لبش افسوس‌کنان
Her daffodils of eyes throwing gauntlets, head shaking,lips mocking
نیم‌شب دوش به بالین من آمد بنشست
she came by In the dark of the last night, sat by my bedding
سر فرا گوش من آورد به آواز حزین
Her head reached my ear, her lips uttered a sad whisper
گفت ای عاشق دیرینه‌ی من خوابت هست
“How on earth could you ever sleep? O my old times lover!”
عاشقی را که چنین باده‌ی شب‌گیر دهند
Any lover just been given such an early morning divine drink
کافر عشق بود گر نشود باده‌پرست
Heretic of the religion of love he is, doesn‘t he worships drink
برو ای زاهد و بر دردکشان خرده مگیر
Leave us, O preacher! Don’t you dare nitpick a suffering one
که ندادند جز این تحفه به ما روز الست
Nothing but [all] this was our gift, right from the creation’s day one
آن چه او ریخت به پیمانه‌ی ما نوشیدیم
We just drank whatever she poured in our cups [, no whine]
اگر از خمر بهشت است وگر باده‌ی مست
Never did we mind whether it is divine drink or grapes wine
خنده‌ی جام می و زلف گره‌گیر نگار
The smiling lips of a glass of wine, the curly locks of [such a] beauty
ای بسا توبه که چون توبه‌ی حافظ بشکست
Made many go back on repenting times, Hafez is just one of many
نظرات کاربران