شبانگاهان
The Nighttimes
شبانگاهان تا حریمِ فلک
The nighttimes, when the burnt of my singing,
چون زبانه‌کشد سوزِ آوازم
Blazes to the sanctuary of the heavens
شرر ریزد بی‌امان به دلِ
My instrument’s moaning relentlessly pours
ساکنان فلک، ناله‌ی سازم
The flares to the hearts of inhabitants of heavens
دلِ شیدا، حلقه را شِکَنَد
The doting heart breaks the ring
تا برآید و راهِ سفر گیرد
So it can arise and head to the trip
مگر یک دم، گرم و شعله‌فشان
Perhaps for a moment, hot and flamingly
تا به بامِ جهان، بال و پر گیرد
Opens wings to the roof of the world
خوشا ای دل!
bless [for you] O heart!
بال و پر زدنت، شعله‌ور شدنت،
Your flapping, your flaming,
در شبانگاهی
At a nighttime
به بزمِ غم،
In the feast of sorrow,
دیدگانِ تری، جانِ پر شرری،
The moist eyes, a soul full of sparks
شعله‌ی آهی
The flame of a sigh
بیا ساقی!
Come on butler!
تا به دستِ طلب، گیرم از کفِ تو،
So with the seeking hand, I take from your palm,
جامِ پی در پی
The successive cup
به دادِ دل،
To the crying of the heart,
ای قرارِ دلم! نوبهارِ دلم!
O the solace of my heart! The fresh spring of my heart!
می‌رسی پس کی؟
When will you reach out to aid my heart?
چون آن ابرِ نوبهارم من
I‘m like that fresh spring cloud
به دل شورِ گریه دارم من
In my heart, I have the proneness for crying
می‌توانم آیا نبارم من؟
Can I not rain?
نه تنها از من قرارِ دل
Not only this doting desire,
می‌رباید این شورِ شیدایی
Is robbing the peace of heart from me
جهانی را دیده‌ام یک سر
I have seen a world, altogether
غرق دریای ناشکیبایی
Drown in the impatience sea
بیا در جانِ مشتاقان،
Come on, make the eagers’ souls
گل‌افشان کن!
Flower strewn!
گل‌افشان کن!
Flower strewn!
به روی خود، شب ما را،
With your face, make our night,
چراغان کن!
Illuminate!
چراغان کن!
Illuminate!
چون آن ابرِ نوبهارم من
I‘m like that fresh spring cloud
به دل شورِ گریه دارم من
In my heart, I have the proneness for crying
می‌توانم آیا نبارم من؟
Can I not rain?
نظرات کاربران