درباره طلحه فرزند عبیداللّه در سال 36 هجری در آستانه جنگ جَمَل فرمود:
تا بوده ام مرا از جنگ نترسانده، و از ضربت شمشیر نهراسانده اند، من به وعده پیروزی كه پروردگارم داده است، استوارم. به خدا سوگند! طلحة بن عبیدالله، برای خونخواهی عثمان شورش نكرد، جز اینكه می ترسید خون عثمان از او مطالبه شود، زیرا او خود متّهم به قتل عثمان است، كه در میان مردم از او حریص تر بر قتل عثمان یافت نمیشد. برای اینكه مردم را دچار شك و تردید كند، دست به اینگونه ادّعاهای دروغین زد. سوگند به خدا! لازم بود طلحه، نسبت به عثمان یكی از سه راه حل را انجام می داد (كه نداد). اگر پسر عفّان ستمكار بود، چنان كه طلحه میاندیشید، سزاوار بود با قاتلان عثمان همكاری میكرد، و از یاران عثمان دوری می گزید؛ یا اگر عثمان مظلوم بود، می بایست از كشته شدن او جلوگیری می كرد و نسبت به كارهای عثمان عذرهای موجّه و عموم پسندی را طرح می كرد، (تا خشم مردم فرو نشیند) و اگر نسبت به امور عثمان شكّ و تردید داشت، خوب بود كه از مردم خشمگین كناره می گرفت و به انزوا پناه برده و مردم را با عثمان وا می گذاشت. امّا او هیچ كدام از سه راه حل را انجام نداد، و به كاری دست زد كه دلیل روشنی برای انجام آن نداشت، و عذرهایی آورد كه مردم پسند نیست.
About Talhah ibn `Ubaydillah
Delivered when he received the news that Talhah and az-Zubayr had already left for Basrah to fight against him. As for me, I would never be frightened of fighting or be made to fear striking because I am satisfied with Allah’s promise of support to me. By Allah, Talhah has hastened with drawn sword to avenge `Uthman’s blood for fear lest the demand for `Uthman’s blood be made against himself, because the people’s idea in this matter is about him, and, in fact, he was the most anxious among them for his killing. Therefore, he has tried to create misunderstanding by collecting forces in order to confuse the matter and to create doubt. By Allah. he did not act in either of three ways about `Uthman. If the son of `Affan (`Uthman) was in the wrong, as Talhah believed, it is necessary for him to support those who killed him or to keep away from his supporters. If `Uthman was the victim of oppression. then Talhah should have been among those who were keeping (the assaulters) away from him or were advancing pleas on his behalf. If he was in doubt about these two alternatives, then it was incumbent upon him to leave him (`Uthman) and retire aside and leave the men with him (to deal with him as they wished). But he adopted none of these three ways, and came out with a thing in which there is no good, and his excuses are not acceptable.
فایل صوتی فارسی مربوط به این خطبه را از لینک ذیل دانلود نمایید:
Download: Nahjul-Balagah-Sermon-174
نظرات کاربران