درباره طلحه و زبیر در سال 36 هجری، در آستانه جنگ فرمود:
به خدا سوگند! آنان «طلحه و زبیر و پیروانشان » نه منكری در كارهای من سراغ دارند كه برابر آن بایستند، و نه میان من و خودشان راه انصاف پیمودند. آنها حقّی را می طلبند كه خود ترك كرده اند، و انتقام خونی را می خواهند كه خود ریخته اند. اگر من در ریختن این خون شریكشان بودم، آنها نیز از آن سهمی دارند، و اگرخودشان تنها این خون را ریخته اند، باید از خود انتقام بگیرند. اوّلین مرحله عدالت، آن كه خود را محكوم كنند. همانا آگاهی و حقیقت بینی، با من همراه است، نه حق را از خود پوشیده داشته ام و نه بر من پوشیده بود. همانا ناكثین )اصحاب جَمَل ( گروهی سركش و ستمگرند، خشم و كینه، و زهر عقرب، و شبهاتی چون شب ظلمانی، در دل هایشان وجود دارد. درحالی كه حقیقت پدیدار و باطل ریشه كن شده، و زبانش از حركت بر ضدّ حق، فرومانده است. به خدا سوگند! حوضی برایشان پُر از آب نمایم، كه تنها خود بتوانم آبش را بیرون كشم، به گونه ای كه از آب آن سیراب برنگردند، و پس از آن از هیچ گودالی آب ننوشند!. )یعنی نقشه ای برای آنان طرح كنم كه راه فرار نداشته باشند.( «و قسمتی از این خطبه است؛ « » شما مردم! » برای بیعت كردن، به سوی من روی آوردید، همانند مادران تازه زاییده كه به طرف بچّ ههای خود می شتابند. و پیاپی فریاد كشیدید، بیعت! بیعت! من دستان خویش را بستم، امّا شما به اصرار آن را گشودید، من از دست دراز كردن، سرباز زدم، و شما دستم را كشیدید. خدایا! طلحه و زبیر پیوند مرا گسستند، بر من ستم كرده و بیعت مرا شكستند، و مردم را برای جنگ با من شوراندند. خدایا! آنچه را بستند تو بگشا، و آنچه را محكم رشته اند پایدار مفرما،وآرزوهایی كه برای آن تلاش می كنند بر باد ده! من پیش از جنگ از آنها خواستم تا بازگردند، و تا هنگام آغاز نبرد انتظارشان را می‌كشیدم، لكن آنها به نعمت پشت پا زدند و بر سینه عافیت دست رد گذاردند.
About Talhah and az-Zubayr
By Allah, they did not find any disagreeable thing in me, nor did they do justice between me and themselves. Surely, they are now demanding a right which they have abandoned and blood which they have themselves shed. If I partook in it with them then they too have a share in it, but if they committed it without me the demand should be against them. The first step of their justice should be that they pass verdict against themselves. I have my intelligence with me. I have never mixed matters nor have they appeared mixed to me. Certainly, this is the rebellious group in which there is the near one (az-Zubayr), the scorpion’s venom (`A’ishah) and doubts which cast a veil (on facts). But the matter is clear, and the wrong has been shaken from its foundation. Its tongue has stopped uttering mischief. By Allah, I will prepare for them a cistern from which I alone will draw water. They will not be able to drink from it nor would they be able to drink from any other place. A part of the same sermon You advanced towards me shouting “allegiance, allegiance” like shecamels having delivered newly born young ones leaping towards their young. I held back my hand but you pulled it towards you., I drew back my hand but you dragged it. O’ my Allah! these two have ignored my rights and did injustice to me. They both have broken allegiance to me, and roused people against me. Unfasten Thou what they have fastened, and do not make strong what they have woven. Show them the evil in what they aimed at and acted upon. Before fighting I asked them to be steadfast in allegiance and behaved with them with consideration but they belittled the blessing and refused (to adopt the course of) safety.
فایل صوتی فارسی مربوط به این خطبه را از لینک ذیل دانلود نمایید:
Download: Nahjul-Balagah-Sermon-137
نظرات کاربران