پس از پذیرش «حكمیت » در صفّین، یكی از یاران گفت: ما را از حكمیت نهی فرمودی، سپس پذیرفتی و داور تعیین كردی! ما نمی دانیم كدام یك از این دو كار درست است؟ امام (ع) دست بر روی دست كوبید و با تأسف فرمود:
این سزای كسی است كه بیعت با امام خود را ترك گوید، و پیمان بشكند. به خدا سوگند!، هنگامی كه شما را به جنگ با معاویه فرا خواندم، خوشایندتان نبود، ولی خداوند خیر شما را در آن قرار داده بود، اگر مقاومت میكردید، شما را راهنمایی میكردم و اگر به انحراف می رفتید شما را به راه راست برمی گرداندم، اگر سرباز میزدید، دوباره شما را برای مبارزه آماده می كردم، در آن صورت وضعیتی مطمئن داشتیم. امّا دریغ، با كدام نیرو بجنگم؟ و به چه كسی اطمینان كنم؟ شگفتا!، می خواهم به وسیله شما بیماریها را درمان كنم، ولی شما درد بی درمان من شده اید، كسی را میمانم كه خار در پایش رفته و با خار دیگری میخواهد آن را بیرون كشد، در حالی كه میداند خار در تن او بیشتر شكند و بر جای ماند. خدایا! طبیب این درد مرگبار به جان آمده، و آب رسان این شوره زار، ناتوان شده است. كجا هستند مردمی كه به اسلام دعوت شده و پذیرفتند، قرآن تلاوت كردند و معانی آیات را شناختند، به سوی جهاد برانگیخته شده چونان شتری كه به سوی بچّه خود روی میآورد شیفته جهاد گردیدند، شمشیرها از نیام برآوردند، و گرداگرد زمین را گروه گروه، صف به صف، احاطه كردند، بعضی شهید، و برخی نجات یافتند. هیچگاه از زنده ماندن كسی در میدان جنگ شادمان نبودند، و در مرگ شهیدان نیازی به تسلیت نداشتند، با گریه های طولانی از ترس خدا، چشمهایشان ناراحت، و از روزه داری فراوان، شكمهایشان لاغر و به پشت چسبیده بود. لبهایشان از فراوانی دعا خشك، و رنگهای صورت از شب زنده داریها زرد، و بر چهره هایشان غبار خشوع و فروتنی نشسته بود. آنان برادران من هستند كه رفته اند، و بر ماست كه تشنه ملاقاتشان باشیم، و از اندوه فراقشان انگشت حسرت به دندان بگیریم. همانا شیطان، راههای خود را به شما آسان جلوه می دهد، تا گرههای محكم دین شما را یكی پس از دیگری بگشاید، و به جای وحدت و هماهنگی، بر پراكندگی شما بیفزاید. و در پراكندگی شما را دچار فتنه گرداند. از وسوسه و زمزمه و فریبكاری شیطان روی گردانید، و نصیحت آن كس را كه خیرخواه شماست گوش كنید، و به جان و دل بپذیرید.
A man from among the companions of Amir al-mu’minin stood up and said, “O’ Amir almu’minin, you first stopped us from Arbitration and thereafter gave order for it. We do not know which of these two was more appropriate.” Amir al-mu’minin struck one hand over the other and said: This is the reward of one who breaks pledge. By Allah, when I gave you my orders (namely) to abide by arbitration I had led you to an undesirable thing (namely war) in which Allah had ordained good. If you had been steadfast I would have guided you, if you had been bent I would have straightened you and if you had refused I would have rectified you. This was the surest way. But with whom and to whom. I wanted my treatment from you but you proved to be my disease, like the extractor of thorn with the thorn when he knows that the thorn bends towards itself. My Allah, the physicians have despaired of this fatal ailment and water-drawers have become tired with the rope of this well. Where (1) are those who were invited to Islam and they accepted it? They read the Qur’an and decided according to it. They were exhorted to fight and they leapt (towards it) as she-camels leap towards their young. They took their swords out of the sheaths and went out into the world in groups and rows. Some of them perished and some survived. The good news of survival does not please them nor do they get condoled about the dead. Their eyes have turned white with weeping. Their bellies are emaciated because of fasting. Their lips are dry because of (constant) praying. Their colour is pale because of wakefulness. Their faces bear the dust of Godfearing. These are my comrades who have departed. We should be justified if we feel eager for them and bite our hands in their separation. Certainly, Satan has made his ways easy for you and wants to unfasten the knots of religion one by one and to cause division among you in place of unity. Keep away from his evil ideas and enchantments and accept good advice of one who offers it to you and preserve it in your minds.
فایل صوتی فارسی مربوط به این خطبه را از لینک ذیل دانلود نمایید:
Download: Nahjul-Balagah-Sermon-121
نظرات کاربران