روزگار غریب

Strange Times

روزگار غریبیست نازنین

These are strange times my dear

دهانت را میبویند

They will smell your mouth

مبادا گفته باشی

In case you said

دوستت دارم دوستت دارم

“I love you, I love you”

دلت را می بویند، مبادا شعله ای در آن نهان باشد

They will smell your heart, in case there is a hidden flame in there

روزگار غریبیست نازنین

These are strange times my dear

آن که بر در میکوبد شباهنگام

The one knocking on the door at night

به کشتن چراغ آمده است

It has come to kill the light

نور را در پستوی خانه نهان باید کرد

The light must hide in the back room of the house

به اندیشیدن خطر مکن

Don‘t risk thinking about it

خدای را در پستوی خانه نهان باید کرد

God must hide in the back room of the house

روزگار غریبیست نازنین

These are strange times my dear

نمانده در دلم دگر توان دوری

There is no strength left in my heart for this separation

چه سود از این سکوت و آه از این صبوری

What good is this quiet and patience?

تو ای طلوع آرزوی خفته بر باد

Oh you, dormant, rising desire

بخوان مرا تو ای امید رفته از یاد

Call out to me, oh you forgotten hope