هوای جنون

State of Insanity

به سر می دوم رو به خانه ی تو

I’m running towards your house

که شاید بیابم نشانه ی تو

So that maybe I can find a sign of you

فتاده ز پا خسته آمده ام

Fallen to the ground, I arrived tired

که سر بگذارم به شانه ی تو

So that I may lean my head on your shoulder

به یادت به هر سو نظاره کنم

To be reminded of you I look in every direction

ز داغت به تن جامه پاره کنم

I rip apart my clothes from your scar on my body

غمت گر به جانم شرر نزند

If your sorrow does not set alight my soul

هوای جنونم به سر نزند

My mind won‘t be in a state of insanity

امید دلم در برم بنشین

The hope of my heart, sit down around me

تا مگر ز دلم غم برون برود

So the sorrow within me might leave

وگرنه ز چشم نخفته ی من

Otherwise, from my wakeful eyes

تا سپیده دمان جوی خون برود

A stream of blood may flow at the break of dawn

ز جور فلک مانده در قفسم

From the injustice of the heavens I was left in a cage

تا به سنگ ستم پرشکسته مرا

Until a cruel stone broke my wings

وگر این قفس را به هم شکنم

And even if I break open this cage

تا کجا ببرد بال خسته مرا

To where will these tired wings carry me?

نخیزد نغمه ی مستانه ی تو

A song about drunkenness of you does not rise

شده پر گرد غم کاشانه ی تو

It became sorrow and filled your abode

گرفته شعر تو روی زمین را

The poem about you was taken to the ground

چرا زیر زمین شد خانه ی تو

Why was your house underground?

به سر می دوم رو به خانه ی تو

I‘m running towards your house

که شاید بیابم نشانه ی تو

So that maybe I can find a sign of you

فتاده ز پا خسته آمده ام

Fallen to the ground, I arrived tired

که سر بگذارم به شانه ی تو

So that I may lean my head on your shoulder