افسوس

Alas!

به تو ای دوست سلام

To you, O friend, Hello…

دل صافت نفس سرد مرا آتش زد

Your bright heart ignited my cool breath

چه کنم با غم خویش؟

What to do with myself sadness ?

گه‌گهی بغض دلم می‌ترکد

Occasionally my heart burst into tears

دل تنگم ز عطش می‌سوزد

My missed heart is burning with thirst

شانه‌ای می‌خواهم

I want a shoulder

که گذارم سر خود بر رویش

To put my head on it

و کنم گریه که شاید کمی آرام شوم

And cry that I might calm down a little

ولی افسوس که نیست

But alas that it‘s not

دیگر ای باد صبا دست ز بختم بردار

O zephyr, give up my fate

خبر از یار نیار

Don’t bring to me news from my sweetheart

دل من خاک شد و دوش به بادش دادم

My heart become soil, and ” I gave to wind it last night “

مگر این غم ز سرم دور شود

Unless this sadness go away my head

ولی انگار نشد

But it seems not

بگو ای دوست چرا دور نشد؟

Tell me, O friend , why not go away ?

من تماشای تو می‌کردم و غافل بودم

I was watching you and I was unaware

کز تماشای تو خلقی به تماشای منند

That while I watching you the people are watching me

گفته بودی که چرا محو تماشای منی

You had told me why you faded from watching me

و چنان محو که یکدم مژه بر هم نزنی

And you were such faded that you didn’t blink for a moment

مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود

I do not blink so as not to lose

ناز چشم تو به قدر مژه بر هم زدنی

The cute of your eyes as much as a blink