شهرِ حسود

City of envy

ما از این شهر غریبه بی تفاوت کوچ کردیم

We moved from this strange and uncaring city;

از رفیقا زخم خوردیم تا یه روزی برنگردیم

Scars from friends ensure we’ll never return again;

خونمون رو دوشمونه ما یه آه دوره گردیم

We carry all that we own with us on our backs, and just move around;

ما واقعا با هم چه کردیم

What did we really do to each other!

ما غنیمت های بی رویای این جنگای سردیم

We are the mad spoils of these chilling wars;

زندگیمون کو ببین ما کشته های بی نبردیم

Where did our lives go? Look at us, the collateral damages!

بی خبر از حال هم آواره ی دنیای دردیم

No care about one another’s well-being, we are wanderers in the world of pain;

ما واقعا با هم چه کردیم

What did we really do to each other!

تلخه اما باهم نبودیم ما آدمای شهر حسودیم

It’s the bitter truth that instead of being together we lived in the city of envy;

خسته از کابوس رفتن دور از اون روزای روشن

Tired of the nightmare of constantly leaving, and with those bright days long gone,

بی تفاوت زیر این سقف کبودیم

we apathetically live under the sky

تلخه اما باهم نبودیم ما آدمای شهر حسودیم

It’s the bitter truth that instead of being together we lived in the city of envy;

خسته از کابوس رفتن دور از اون روزای روشن

Tired of the nightmare of constantly leaving, and with those bright days long gone,

بی تفاوت زیر این سقف کبودیم

we apathetically live under the sky

پس بدین فرصت خندهامو

give back my laughter,

پس بدین شادی تو صدامو

give back the joy in my voice,

پس بدین قلب عشق آشنامو

give back the love in my heart,

لااقل پس بدین گریه هامو

oh at least give back my tears

تلخه اما باهم نبودیم ما آدمای شهر حسودیم

It’s the bitter truth that instead of being together we lived in the city of envy;

خسته از کابوس رفتن دور از اون روزای روشن

Tired of the nightmare of constantly leaving, and with those bright days long gone,

بی تفاوت زیر این سقف کبودیم

we apathetically live under the sky

تلخه اما باهم نبودیم ما آدمای شهر حسودیم

It’s the bitter truth that instead of being together we lived in the city of envy;

خسته از کابوس رفتن دور از اون روزای روشن

Tired of the nightmare of constantly leaving, and with those bright days long gone,

بی تفاوت زیر این سقف کبودیم

we apathetically live under the sky