قله خوشبختی

The peak of happiness

تو چنگ ابرای بهار افتادم و در نمیام

I’m stuck/griped in spring clouds’s hands and can not get out

چشمامو سرزنش نکن، از پسشون برنمیام

don’t blame my eyes, I can not cope with them

پیر شدم تو این قفس، یکم بهم نفس بده

I got old in this cage, give me some breaths

رحم و مروتت کجاست، جوونیامو پس بده

where is your mercy and kindness? give my youth back

فکر نمی کردم بذاری زار و زمینگیر بشم

I didn’t expect that you would let me be unblessed and cripple

فکر نمی کردم که یه روز این جوری تحقیر بشم

I didn‘t expect myself to be despised like this someday

اون همه که دلم برات به آب و آتیش زده بود

with those much pressures which my heart beared because of you

حتی اگه سنگ بودی، دلت به رحم اومده بود

you would have felt pity on me even if you were stone

دلش نخواست و نمی خواد یه روز به حرفام برسه

she didn‘t want and still doesn’t want to understand that my words are true

شاید می خواد رقیب من به آرزوهام برسه

maybe she wants my rival to obtian my wishes

پسند من تو هستی که این همه بخت من سیاست

you are my taste that’s why I’m so unlucky

دلبر خودپسند من قله ی خوشبختی کجاست

O my selfish loved one, where is the top of happines?

ازت می خواستم بمونی، بهت می گفتم که نری

I was begging you to stay, I was telling you not to leave/go

این روزا نیستی اما باز، به پات می افتم که نری

nowadays you are not here but I’m still begging you not to leave

تو فکرتم اما دلم هی میگه فکرشم

I’m thinking about you but my heart keeps telling me: don’t think about her…

یه کم به فکر تو نبود

(my heart says) she was not thinking about you (she didn’t care a fig about you)…

پس دیگه فکرشم نکن

so don’t even think about her