در آستانه ی پیری

On the Verge of Old Age

در آستانه ی پیری

On the verge of old age

گلایه از شب دنیا

complaining about the night of the world

بد است مرد حسابی

is bad, (you) reasonable man

به احترام دیازپام

To respect Diazepam,

بدون قصه و بوسه تلاش کن که بخوابی

try to sleep without sorrow or a kiss

تو مثل پرده ی خانه

You, like a house curtain,

وبال گردن روزی

become a burden to the day

کسی نگفت نباید

No one told you not to

که از نهاد بسوزی

burn from your core

تو آفتاب نبودی

You were not the sun

که بی دریغ بتابی

to shine unsparingly

چه اسب ها که درونت به اهتزاز درآمد

What horses raised inside you

به شیهه عمر گلویت

Whinnying, the life of your throat

کشان کشان به سر آمد

gradually dragged toward the end

تو را که بست به گاری

Who attached you to the cart

که روزمزد عذابی؟

that you are receiving daily payments in agony?

لگد زدن به شیری

Kicking a lion

که صبر غرش او بود

whose patience was his roar

شکست یوزپلنگی

(and) broke the cheetah

که رام و آینه خو بود

who was tame and behaved like a mirror

و از فراز دهانی

And high above a mouth

سقوط کرد عقابی

an eagle fell down

دلیر ماندی و نان را

You stayed brave and mixed

به خون زدی که نمیری

bread and blood to survive

به هرزه پا ندواندی

You did not run in vain

از این دوندگی آخر

and after all this running,

چه میرسد به جماعت

what is left for the folks

جز آخوری و طنابی؟

other than a stable and a leash?

شناسه عالمی و اما

You’re identified in the world but

شناسنامه نداری

you don’t have an identification card

ودائم الغمی اما

You’re continuously sorrowful but

خودت ادامه نداری

you, yourself, will not continue

غرور منقطع النسل

An arrogance of no offspring

عماره ساز خرابی

Constructing a building of destruction

تو برگزیده نبودی

You were not a chosen one

قبول کن که نبودی

Admit it that you weren’t

قبول کن که رسولی

Admit it that you are a prophet

بدون معجزه هستی

without any miracles

بلند مسئله هستی

You have a raised issue

ولی بدون کتابی

but you are without a book

دریچه ی که تپید و

(You are) a hatch that beat and

جهان کوچک ما را به نورخان گرفت است

shined the light of a patio on our small world

بیا و زنده شو ای ماه

Come, come back to life, oh moon

که مثل فاتحه هر شب

so that every night, like a eulogy,

بر این دریچه بتابی

you will shine on this hatch

هزار ماهیه تنها

May a thousand fish

فدایه آبیه دریا

be sacrificed for the blueness of the sea

هزار بسته مسکن

May a thousand sheets of painkillers

فدایه این غم برنا

be sacrificed for this young sorrow

هزار گله ی درنا

May a thousand swoop of cranes

فدایه وسعت آبی

be sacrificed for the blue vastness

گلایه از شب کوچک

Complaining about the small night

و نق به شیوه ی کودک

and nagging like a child

بس است حزن مبارک

is enough, blessed grief

شبت بلند غمت نیز

May your night be long, and so be your sorrow

غمت بخیر شبت نیز

Have a good sorrow, and a (good) night too

شب است مرد حسابی

It‘s the night, (you) reasonable man