- عنوان کتاب: FACES ON SCREEN
- نویسنده: Alice Maurice
- حوزه: عکاسی
- سال انتشار: 2022
- تعداد صفحه: 353
- زبان اصلی: انگلیسی
- نوع فایل: pdf
- حجم فایل: 11.8 مگابایت
در فیلم «مرد قابل مشاهده» (1924)، نظریهپرداز اولیه فیلم بلا بالاز پیشبینی کرد که سینما چهره را از ناخوانایی نجات میدهد. از طریق نمای نزدیک، مردم «زبان ژستها و حالات چهره را که مدتها فراموش شده بود، باز میشناختند» و انسان «یک بار دیگر قابل مشاهده میشد». اکنون، تقریباً یک قرن بعد، به نظر میرسد که ما این زبان را آموختهایم. خیلی خوب چه چهرههای دیجیتالی ساخته و دستکاری شده سینمای هالیوود را در نظر بگیریم یا فیلترهای رسانههای اجتماعی، «برنامههای چهره» و نرمافزارهای نظارتی زندگی روزمره را در نظر بگیریم، خواندن «زبان چهره» به یک وظیفه به ظاهر بی پایان انسان و ماشین تبدیل شده است. به نوبه خود، بالاز رویای زمانی را در سر می پروراند که «آکادمیک ها [شاید] متوجه شوند که ما باید به سینما روی بیاوریم تا واژگانی از ژست ها و حالات چهره را همتراز با فرهنگ لغات خود گردآوری کنیم» و افزود که دانشگاهیان در در واقع برای پروژه گردآوری این «گرامر جدید» ضروری نیست، زیرا مخاطبان «خود به سینما میروند و آن را یاد میگیرند».2 در واقع، همانطور که ما گیفهای متحرک از چهرههای رسا را مبادله میکنیم و جملات خود را با ایموجی نقطهگذاری میکنیم، به نظر میرسد که تبدیل شدهایم. به زبان چهره ای که بالاز تصور می کرد مسلط بود. یا داریم؟ با چهرههایی که در صفحههای ما بهعنوان شکلی از ارزهای ارتباطی در حال پرواز هستند، خود را نه در یک اسپرانتوی آرمانشهری ژست، بلکه در نوعی سوپ الفبای صورت مییابیم. آیا تمام آموزش های چهره سینمای ما به این نتیجه رسیده است؟ این مجموعه به دنبال زمینهسازی و رمزگشایی بسیاری از «زبانهای چهره» است که روی پردهها تکثیر شدهاند و با این کار، معنای چهره در فیلم و رسانه را بازنگری میکند.
In Visible Man (1924), early film theorist Béla Balázs predicted that the cinema would rescue the face from illegibility. Through the close-up, people would ‘relear[n] the long-forgotten language of gestures and facial expressions’ and man would ‘become visible once again’.1 Now, nearly a century later, it would seem we have learned this language too well. Whether we consider the digitally created and manipulated faces of Hollywood cinema or the social media filters, ‘face apps’ and surveillance software of everyday life, reading ‘face language’ has become the seemingly endless task of humans and machines alike. For his part, Balázs dreamed of a time when ‘academics [would] perhaps realise that we should turn to the cinema so as to compile a lexicon of gestures and facial expressions on a par with our dictionaries of words’, adding that academics would in fact be unnecessary for the project of compiling this ‘new grammar’ because audiences would ‘go to the cinema and learn it themselves’.2 Indeed, as we trade animated GIFs of expressive faces and punctuate our sentences with emoji, we seem to have become fluent in the face language that Balázs imagined. Or have we? With faces flying across our screens as a form of communicative currency, we find ourselves not in a utopian Esperanto of gesture, but rather in a kind of facial alphabet soup. Is this what all our cinema-face training has come to? This collection seeks to contextualise and decode the many ‘face languages’ that have proliferated on screens and, in so doing, to rethink the meaning of the face in film and media.
این کتاب را میتوانید از لینک زیر بصورت رایگان دانلود کنید:
Download: FACES ON SCREEN
نظرات کاربران