دانلود کتاب بیوگرافی ایلان ماسک

ایلان ماسک زمانی که در آفریقای جنوبی بزرگ می‌شد، درد را می‌شناخت و یاد گرفت که چگونه از آن جان سالم به در ببرد. هنگامی که دوازده ساله بود، با اتوبوس به یک کمپ بقا در بیابان، معروف به ولدسکول برده شد. او به یاد می آورد: «این یک ارباب مگس های شبه نظامی بود. به هر کدام از بچه‌ها جیره‌های کوچکی از غذا و آب داده می‌شد، و آنها اجازه داشتند – در واقع تشویق می‌شدند – از آنها غافل شوند. برادر کوچکترش کیمبال می گوید: «قلدری یک فضیلت محسوب می شد. بچه های بزرگ به سرعت یاد گرفتند که با مشت به صورت کوچولوها بکوبند و گیسوهایشان را بگیرند. ایلان که کوچک و از نظر عاطفی بی دست و پا بود، دو بار مورد ضرب و شتم قرار گرفت. او در نهایت ده پوند از دست می داد. نزدیک به پایان هفته اول، پسرها به دو گروه تقسیم شدند و به هم گفتند که به هم حمله کنند. ماسک به یاد می‌آورد: «این بسیار دیوانه‌کننده و شگفت‌انگیز بود. هر چند سال یکبار یکی از بچه ها می میرد. مشاوران چنین داستان هایی را به عنوان هشدار بازگو می کردند. آنها می گفتند: «مثل آن لعنتی احمقی که پارسال مرد، احمق نباش. “لعنتی احمق ضعیف نباش.” بار دوم که ایلان به veldskool رفت، نزدیک به شانزده سالگی بود. او خیلی بزرگتر شده بود، با یک قاب خرس مانند تا شش فوت ترکیده بود و کمی جودو یاد گرفته بود. بنابراین veldskool خیلی بد نبود. «تا آن زمان متوجه شدم که اگر کسی مرا مورد آزار و اذیت قرار دهد، می‌توانم با مشت محکمی به بینی او بزنم، و سپس آنها دیگر مرا مورد آزار و اذیت قرار نمی‌دهند. آنها ممکن است از من کتک بزنند، اما اگر مشت محکمی به بینی آنها می زدم، دیگر دنبال من نمی آمدند.”