غریب آشنا

Familiar Stranger

خانه‌ای ویرانم، بدنی بی‌جانم

I’m a destroyed home, a lifeless body

لامکانم بی تو، روح سرگردانم

I have no place without you, I’m a wandering spirit

یک خزان بی باران، خلسه‌ای بی پایان

One rainless autumn, an endless trance

دور خود می‌گردم، بی سر و بی سامان

I’m roaming about, directionless

سرنوشتم بی تو، بی قراری باشد

My destiny without you is restlessness

حمله‌ات بر قلبم، انتحاری باشد

Your attack on my heart is suicidal

تو چه کردی با من، که طلسمم در تو

What did you do with me, that my spell in you

خشت اول عشق است، خانه آخر تو

Is the first brick of love, the final home, you

آتشی در من هست، که به پا خواهم کرد

There’s a fire within me I will start up

من برای این عشق، کودتا خواهم کرد

I‘ll stage a coup d’état for this love

تو چه کردی با من، که طلسمم در تو

What did you do with me, that my spell in you

که طلسمم در تو

That my spell in you

چرا نمیرسد صدا

Why wont the sound of my voice

صدای من به تو غریب آشنا

Reach you, familiar stranger?

من از تمام شهر ببین بریده‌ام

Look, I’ve been estranged by the whole city

نفس نفس تو را نفس کشیده‌ام

Out of breath, I breathed you in

چرا نمیرسد صدا

Why wont the sound of my voice

صدای من به تو غریب آشنا

Reach you, familiar stranger?

صدای من تویی سکوت نمی‌کنم

If you are my voice, I won’t be quiet

تا اوج من تویی سقوط نمی‌کنم

As long as you are my zenith, I won’t decline