دو راهی

Crossing

سیاهی روبرومون بود، دیگه چیزی نمیدیدم

Darkness was in front of us, i could not see anything

تموم راهو جون کندم، تموم راهو ترسیدم

i drudged in whole routes, i fear whole hog

چراغ جادمون ماهه، منم با ماه همراهم

Moon is lamp of the road, i am along with moon

نمیدونم کجا میرم، ولی با راه همراهم

i don’t know where i am going, but i am compeer with road

یه وقتایی یه جاهایی آدم چیزی نمیدونه

Sometimes in some times one(we) know nothing

یکی راهو یکی چاهه دوراهی روبرومونه

one way and one no way(false way) , crossing is in front

یه وقتی راضی از اینی که میبینی خطر کردی

sometimes you are content that you do risk

همیشه قصه رفتن نیست یه جایی خوبه برگردی

but always isn’t good to go, sometimes its better to come back

از این جایی که ما هستیم، یه دنیا نور معلومه

from this place we are taken, plenty of lighting is visible

ببین جاده تهش چی شد، که عشق از دور معلومه

look at the end of the road, love is clear from far away

تو میبینی کسی از دور، داره دستی تکون میده

you see someone is shaking hands from far

همیشه لحظه ی آخر یکی راهو نشون میده

always in last moments, there is so who show the right way

یه وقتایی یه جاهایی آدم چیزی نمیدونه

sometimes in some times one know nothing

یکی راهو یکی چاهه دوراهی روبرومونه

one way and one no way(false way) , crossing is in front

یه وقتی راضی از اینی که میبینی خطر کردی

sometimes you are content that you do risk

همیشه قصه رفتن نیست یه جایی خوبه برگردی

but always isn‘t good to go, sometimes its better to come back