غم تنهایی

The Sorrow of Loneliness

کسی دیگر نمی کوبد در این خانه ی متروکم

No one steps into this isolated home of mine

کسی دیگر نمی پرسد چرا تنهای تنهایم

No one asks why I am the loneliest of the lonely

و من چون شمع می سوزم

And like a candle, I burn

و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند

And nothing of me will remain anymore

و من گریان و نالانم و من تنهای تنهایم

And I am tearful and weepy, and I am the loneliest of the lonely

درون کلبه ی خاموش خویش اما

Inside my own hut of silence, however,

کسی حال من غمگین نمی پرسد

no one asks me of my depressed state

و من دریای پر اشکم که طوفانی به دل دارم

And I am a sea full of tears that has a storm at the heart

درون سینه ی پرجوش خویش اما

Inside my own boiling chest, however,

کسی حال من تنها نمی پرسد

no one asks me of my lonely state

و من چون تک درخت زرد پاییزم

And I, like a single yellow autumn tree,

که هردم با نسیمی می شود برگی جدا از او

that, every moment, the leaves become separated by the breeze

و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند

And nothing of me will remain anymore

و من گریان و نالانم و من تنهای تنهایم

And I am tearful and weepy, and I am the loneliest of the lonely

درون کلبه ی خاموش خویش اما

Inside my own hut of silence, however,

کسی حال من غمگین نمی پرسد

no one asks me of my depressed state

و من دریای پر اشکم که طوفانی به دل دارم

And I am a sea full of tears that has a storm at the heart

درون سینه ی پرجوش خویش اما

Inside my own boiling chest, however,

کسی حال من تنها نمی پرسد

no one asks me of my lonely state

و من چون تک درخت زرد پاییزم

And I, like a single yellow autumn tree,

که هردم با نسیمی می شود برگی جدا از او

that, every moment, the leaves become separated by the breeze

و دیگر هیچ چیز از من نمی ماند

And nothing of me will remain anymore