مجله علمی تفریحی بیبیس
0

دانلود کتاب فراتر از آخرین کوه های آبی – زندگی J.R.D. تاتا

بازدید 852
  • عنوان کتاب: Beyond the Last Blue Mountains / A Life of J.R.D. Tata
  • نویسنده: Russi M. Lala
  • حوزه: بیوگرافی
  • سال انتشار: 2013
  • تعداد صفحه: 429
  • زبان اصلی: انگلیسی
  • نوع فایل: pdf
  • حجم فایل: 1.64 مگابایت

پس از انتشار اولین چاپ این کتاب در ژانویه 1992، دو رویداد قابل توجه رخ داد. اولین مورد اعطای جایزه Bharat Ratna به J.R.D. تاتا در روز جمهوری 1992، و دومین مورد اعطای جایزه جمعیت سازمان ملل متحد در سال 1992 به او به دلیل تلاش های پیشگام و مستمر برای تنظیم خانواده در هند بود. بهارات راتنا در چاپ دوم ذکر شد، اما من احساس کردم مقدمه ای کاملاً اصلاح شده برای نسخه شومیز ضروری است، اولین نسخه ای که پس از مرگ او در 29 نوامبر 1993 چاپ می شود. درگذشت او با پوشش مطبوعاتی شایسته یک نخست وزیر مواجه شد. هفته‌ها پس از مرگ او، مقالات، نامه‌ها، آگهی‌ها و احتکار همچنان ظاهر می‌شد. پیام شرکت سابقش، ایر ایندیا، او را خوشحال می کرد: او آسمان را لمس کرد و آن لبخند زد. او دستانش را دراز کرد و آنها کره زمین را احاطه کردند. بینش او از انسان ها و سازمان ها غول هایی ساخت. چند سال قبل از مرگ او بیش از یک بار به من گفت که می خواهد در خارج از کشور بمیرد. او می گفت: «همه رؤسای پسران تاتا در خارج از کشور مرده اند. من از J.R.D پرسیدم: “حتی اگر آنها در خارج از کشور بمیرند، چرا می خواهید این کار را انجام دهید؟” “اگر من در خارج از کشور بمیرم” او به آرامی گفت: “من برای مردم اینجا مزاحم نخواهم شد.” روزنامه نگار معروف. ، M.V. کامات، پس از مرگ جی آر دی نوشت: «در زندگی او چه چیزی جی. آر. دی. انجام داد، کاری بود که هر زائری ممکن بود بخواهد انجام دهد: همیشه کمی فراتر از آخرین کوه آبی بروید و آرزو کنید که بداند چه چیزی در آنجا نهفته است.» یکی از ویژگی های J.R.D این بود که او همه مفاهیم اصلی را زیر سوال می برد، نه به این دلیل که از آن بیزار بود. اما به این دلیل که ذهن منطقی او توضیح می خواست. در این فرآیند او اغلب افکار طرف مقابل را روشن می کرد. در آخرین گفتگوی ما، کمی قبل از اینکه او در آخرین دیدار خود به اروپا برود، او به طور مفصل از من در مورد مفاهیمی که در حال بحث بودیم سؤال کرد. آن جلسه (که در قسمت آخر شرح داده شد) نشان داد که J.R.D. می خواست بداند آن سوی آخرین کوه آبی چه چیزی نهفته است. یکی از موضوعات اصلی آن گفتگو سرود «با من بمان» بود که آخرین کلمات آن این است: در تاریکی بدرخش و مرا به سوی آسمانها نشانه بگیر: صبح آسمان می شکند و سایه های بیهود زمین می گریزند. در زندگی، در مرگ، پروردگارا، با من بمان! زمانی که J.R.D. زندگی می‌کردم، این زندگی‌نامه را با این جمله به پایان رساندم: و وقتی که غروب آرام می‌شود و سایه‌ها طولانی‌تر می‌شوند، جایی در بالای آسمان، در یک شب پره نامرئی، مسافری است که هنوز به جلو می‌رود تا از آخرین کوه آبی عبور کند، جایی که غروب باشکوهی در انتظارش است. به او. امیدوارم اشتباه کرده باشم و آن سوی آخرین صبح درخشان بهشت کوهستانی او را در آغوش گرفته باشد.

After the release of the first edition of this book in January 1992, two events of note took place. The first was the award of the Bharat Ratna to J.R.D. Tata on Republic Day 1992, and the second was the bestowing of the United Nations Population Award, 1992, on him for his pioneering and sustained efforts for family planning in India. The Bharat Ratna was mentioned in the second edition, but I felt a completely revised preface was necessary for the paperback edition, the first to be printed after his death on 29 November 1993. His passing away received press coverage worthy of a prime minister. Weeks after his death, articles, letters, advertisements and hoardings continued to appear; the message of his former company, Air India, would have made him rejoice: He touched the sky and it smiled. He stretched out his arms and they encircled the globe. His vision made giants out of men and organisations. A couple of years before he passed away he told me more than once that he wanted to die abroad. ‘All chairmen of Tata Sons have died abroad,’ he would say. I did question J.R.D., ‘Even if they happened to die abroad, why do you want to do so?’ ‘If I die abroad,’ he said gently, ‘I will be no bother to people here.’ The well-known journalist, M.V. Kamath, wrote after J.R.D.’s death, ‘In his life what J.R.D. did was what any pilgrim might have wished to do: go always a little further beyond the last blue mountain, wishing to know what lay there.’ One of J.R.D.’s traits was that he questioned every major concept, not because he was averse to it but because his logical mind wanted a clarification. In that process he often clarified the other person’s thinking. During our last conversation shortly before he left for Europe on his last visit he questioned me at length about the concepts we were discussing; that meeting (described at some length in the Epilogue) revealed that J.R.D. wished to know what lay beyond the last blue mountain. One of the major topics of that dialogue was the hymn, “Abide With Me”, the last words of which are: Shine through the gloom, and point me to the skies: Heaven’s morning breaks, and earth’s vain shadows flee; In life, in death, O Lord, abide with me! When J.R.D. was living I concluded this biography with the words: And as the evening mellows and the shadows lengthen, somewhere above in the sky, in an invisible Puss Moth, is a voyager still pressing ahead to cross beyond the last blue mountain where a glorious sunset awaits him. I hope I was mistaken and that beyond that last blue mountain heaven’s radiant morning embraced him.

این کتاب را میتوانید بصورت رایگان از لینک زیر دانلود نمایید.

Download: Beyond the Last Blue Mountains / A Life of J.R.D. Tata

نظرات کاربران

  •  چنانچه دیدگاه شما توهین آمیز باشد تایید نخواهد شد.
  •  چنانچه دیدگاه شما جنبه تبلیغاتی داشته باشد تایید نخواهد شد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

بیشتر بخوانید