- عنوان کتاب: Count down -The Blinding Future of Nuclear Weapons
- نویسنده: Sarah Scoles
- حوزه: هسته‌ای
- سال انتشار: 2024
- تعداد صفحه: 255
- زبان اصلی: انگلیسی
- نوع فایل: pdf
- حجم فایل: 9.82 مگابایت
من هرگز در یک رزمایش هوایی شرکت نکرده‌ام. روز بعد از آن، برنامه‌ی ویژه‌ی من در ساعات پربیننده نبود. فقط به این دلیل می‌دانستم که اتحاد جماهیر شوروی وجود دارد، چون مدرسه‌ی ابتدایی من در فلوریدا، چند سال پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، بودجه‌ی لازم برای نقشه‌های جدید را نداشت. کابوس‌هایی درباره‌ی افتادن در گودال‌ها می‌دیدم، اما درباره‌ی موشک‌های دارای کلاهک هسته‌ای که در آسمان پرواز می‌کردند، نه. در واقع، زیاد به سلاح‌های هسته‌ای فکر نمی‌کردم تا اینکه سال‌ها پس از توقف این کابوس‌ها، به غرب نقل مکان کردم. اینجا، در منطقه‌ی کوه‌های راکی، نادیده گرفتن بمب‌ها – یا حداقل میراث آنها – کمی دشوارتر بود. من در ابتدا با ماشین کمی از راکی فلتس، کارخانه‌ای که زمانی هسته‌ی سلاح‌های هسته‌ای را تولید می‌کرد، فاصله داشتم. در پایینِ بزرگراه بین ایالتی، کوه شاین قرار دارد، یک مرکز فرماندهی هسته‌ای که در زیر هزاران فوت گرانیت ساخته شده است، به گونه‌ای که در برابر انفجارهای هسته‌ای مقاوم باشد تا افراد داخل آن بتوانند حتی اگر بقیه‌ی ما بمیریم، موشک پرتاب کنند. این بخش از کشور توسط معادن و کارخانه‌های قدیمی اورانیوم آسیب دیده است. سیلوهای موشکی و مراکز هشدار، چه فعلی و چه سابق، زمین را می‌شکافند. این منطقه همچنین محل تأسیسات اصلی تحقیق و تولید هسته‌ای، به ویژه آزمایشگاه‌های ملی ساندیا و لوس آلاموس است. آزمایشگاه‌های تسلیحات. وقتی به اینجا نقل مکان کردم، از وجود این تأسیسات اطلاع داشتم اما چیز زیادی در مورد آنچه پشت دروازه‌های بسیار بسته آنها اتفاق می‌افتاد، نمی‌دانستم. با این حال، به عنوان یک روزنامه‌نگار که در مورد علم می‌نویسد، توانستم به سادگی بپرسم که آیا می‌توانم سری به آنجا بزنم یا نه. در اولین سفرهایم به هر دو آزمایشگاه، با دانشمندانی صحبت کردم که شتاب‌دهنده‌های ذرات را ساخته بودند، آغاز جهان را شبیه‌سازی کرده بودند، ابررایانه‌های نسل بعدی را راه‌اندازی کرده بودند و ابرنواخترها را شبیه‌سازی کرده بودند، در میان سایر موضوعات دور از ذهن. مطمئناً همه چیز جالب بود – اما می‌دانستم که هیچ یک از این تحقیقات دلیل وجود این آزمایشگاه‌ها یا حتی داستان کامل در مورد تخصص‌های این دانشمندان خاص نیست. آزمایشگاه‌های ملی که توسط اداره ملی امنیت هسته‌ای (NNSA) وزارت انرژی اداره می‌شوند – ساندیا و لوس آلاموس، و همچنین لارنس لیورمور در کالیفرنیا – دوست دارند در مورد علم به راحتی قابل فهم و قابل انتشار در مطبوعات که کارمندانشان انجام می‌دهند، بحث کنند. اولاً، این علم طبقه‌بندی شده نیست. اول از همه، این موضوع مردم را عصبانی نمی‌کند. اما نیروهای علمی که تحقیقات آنها را هدایت می‌کنند، در سلاح‌های هسته‌ای نیز ظاهر می‌شوند. آنها دلیل وجودی آزمایشگاه‌ها هستند و اکثر بودجه آنها به این نوع کارها اختصاص می‌یابد که آنها را “کارهای ماموریتی” می‌نامند: تحقیق و نگهداری سلاح‌های هسته‌ای و امنیت ملی. با این حال، این کار بیشتر در خفا نگه داشته می‌شود، تمایلی که تا حدودی با آگاهی عمومی از سلاح‌های هسته‌ای که پس از جنگ سرد کاهش یافته بود، مطابقت دارد. اما ایالات متحده در حال حاضر در میانه یک برنامه نوسازی هسته‌ای عظیم است و در زیرساخت‌های اتمی خود سرمایه‌گذاری مجدد می‌کند، کاری که در دهه‌های گذشته انجام نداده است. و با افزایش تنش‌ها در سطح جهانی، به ویژه با حمله روسیه به اوکراین، به نظر می‌رسد اهمیت سلاح‌های هسته‌ای در جهان مدرن همچنان پابرجاست. به همین ترتیب، بخش‌های خاموش این موضوع شایسته بحث و بررسی هستند. «شمارش معکوس» تلاشی است برای افزایش صدای آن بخش‌های آرام، همانطور که در میان دانشمندان آزمایشگاه‌های هسته‌ای جریان دارند، و جایگاه سلاح‌های هسته‌ای را – در جهان، در کشور، در تحقیقات علمی، برای افرادی که روی آنها کار می‌کنند، و برای کسانی از ما که کار نمی‌کنند – روشن می‌کند.
I’VE NEVER BEEN PART OF AN AIR-RAID DRILL. THE DAY AFTER WASN’T my primetime special. I only knew the USSR was a thing because my Florida elementary school didn’t have the budget for new maps for a few years after the Soviet Union’s collapse. I had nightmares about falling into sinkholes but not about nuclear-tipped missiles streaking through the sky. In fact, I didn’t think about nuclear weapons much until, many years after those nightmares stopped, I moved out West. Here, in the Rocky Mountain region, the bombs—or at least their legacy—were a little harder to ignore. I initially lived a short drive from Rocky Flats, a plant that once produced the cores of nuclear weapons. Down the interstate from there is Cheyenne Mountain, a nuclear command center built beneath thousands of feet of granite, meant to withstand thermonuclear blasts so the people inside could launch missiles even if the rest of us died. This part of the country is scarred by old uranium mines and mills. Missile silos and alert centers, current and former, carve out the earth. This region is also home to major nuclear research and production facilities, specifically Sandia and Los Alamos national laboratories. Weapons labs. When I moved here, I knew of the facilities’ existence but not much about what happened behind their extremely closed gates. Being a journalist who writes about science, though, I was able to simply ask if I could drop by. On my first trips to both labs, I spoke to scientists who constructed particle accelerators, simulated the start of the universe, made nextgeneration supercomputers run, and replicated supernovae, among other farout topics. It was all interesting, sure—but I knew none of this research was the reason these labs existed or even the full story about these particular scientists’ specialties. The national labs run by the Department of Energy’s National Nuclear Security Administration (NNSA)—Sandia and Los Alamos, as well as Lawrence Livermore in California—like to discuss the easily palatable, press-releasable science their employees do. For one, it’s not classified. For two, it doesn’t make people mad. But the scientific forces animating their research also show up in nuclear weapons. They are the labs’ raison d’être, and the majority of their budgets go to that sort of stuff, which they call “mission work”: research on and maintenance of nuclear weapons and national security. Yet that work is kept more under wraps, a tendency that has kind of matched public awareness of nuclear weapons, which receded after the Cold War. But the United States is currently in the middle of a giant nuclear modernization program, reinvesting in its atomic infrastructure like it hasn’t in decades. And as tensions have risen globally, particularly with Russia’s invasion of Ukraine, nuclear weapons’ salience to the modern world is seemingly here to stay. As such, the quiet parts deserve to be discussed out loud. Countdown is an attempt to turn up the volume on those quiet parts, as they play out among the scientists at nuclear labs, and illuminate the place nuclear weapons hold—in the world, in the country, in scientific research, for the people who work on them, and for those of us who don’t.
این کتاب را میتوانید از لینک زیر بصورت رایگان دانلود کنید:
Download: Count down -The Blinding Future of Nuclear Weapons
نظرات کاربران