شاخه گل

My rose

نم‌نمای بارون آروم توی خیابون اومد

Rain drizzled gently onto the streets,

شاخه گل من نیومد

Yet, my rose has not arrived.

سایه‌بونم آسمون شد، ماهِ آسمون دراومد

The sky became my awning; the moon is risen

شاخه گل من نیومد

Yet, my rose has not arrived.

وای، همه‌ی گلا می‌دونن تو نیای بهار نمی‌شه

Oh, every rose knows that if you don’t come, spring will not arrive,

باغِ آرزوی قلبم بی تو لاله‌زار نمی‌شه

My heart’s garden of wishes won’t be a tulip-filled field.

وای، همه‌ی گلا می‌دونن تو نیای بهار نمی‌شه

Oh, every rose knows that if you don’t come, spring will not arrive,

نم‌نمای بارون آروم توی خیابون اومد

Sprinkles of rain continue their slow descent onto the streets,

شاخه گل من نیومد

Yet, my rose remains elusive.

سایه‌بونم آسمون شد، ماهِ آسمون دراومد

The sky offers solace; the moon bestows its radiant light,

شاخه گل من نیومد

Yet, my rose still eludes me.

باز شکستم، نشستم دلو دیوونه کردم

Once again, I’ve shattered and sat to drive my heart to insanity.

رو دوشِ جدایی دوباره خونه کردم

I’ve rebuilt my nest on the shoulder of separations,

من خودم دنیای دردم، خودم دنیای دردم

In a world burdened with pain.

رو بومِ خیالم دوباره سایه دیدم

I saw a shadow on the canvas of my imagination once more.

یه گلدونِ شقایق براش از باغچه چیدم

I plucked for her a bunch of poppies from the garden,

دردِ این عشقو کشیدم، دردِ این عشقو کشیدم

Tasting the bittersweet pain of this love.

نم‌نمای بارون آروم توی خیابون اومد

Sprinkles of rain continue to cascade gently onto the streets,

شاخه گل من نیومد

Yet, my rose eludes my searching gaze.

سایه‌بونم آسمون شد، ماهِ آسمون دراومد

The sky becomes my shelter; the moon shines its light,

شاخه گل من نیومد

Still, my rose remains hidden from my sight.

همه‌ی گلا می‌دونن تو نیای بهار نمی‌شه

Every rose knows that without you, spring will not arrive,

باغِ آرزوی قلبم بی تو لاله‌زار نمی‌شه

My heart’s garden of wishes won’t be a tulip field.

همه‌ی گلا می‌دونن تو نیای بهار نمی‌شه

Every rose knows that without you, spring will not arrive.