سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت
Longing for the one and only blazed my heart, scorched my chest
آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت
Such flames raged in that house that burned my life
تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت
Being away from my love was a wildfire in my flesh
جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت
Blazing sun of my soulmate’s visage burned my soul
سوز دل بین که ز بس آتش اشکم دل شمع
Look! Flames of my heart, flood of my tears
دوش بر من ز سر مهر چو پروانه بسوخت
Melted the heart of the candle, like a butterfly [in the fire]
آشنایی نه غریب است که دلسوز من است
It is no surprise that friendly ones feel for me
چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت
When I passed out, it melted even the heart of strangers
خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد
The river of sins drowned out my pretext of piety
خانه عقل مرا آتش میخانه بسوخت
The tavern’s fire burned down my house of sense
چون پیاله دلم از توبه که کردم بشکست
Denouncing the wine broke my heart-cup
همچو لاله جگرم بی می و خمخانه بسوخت
Leaving the tavern and wine scorched my soul-tulip
ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم
cut long story short and come back,as the pupil of my eye
خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت
Let go of its [colored] clothe and burned it as an offering
ترک افسانه بگو حافظ و می نوش دمی
O, Hafez! Leave the legends, drink up for a bit
که نخفتیم شب و شمع به افسانه بسوخت
Telling tales burned the candle, stole sleep from our eyes
نظرات کاربران