- عنوان: We Need to Talk About Kevin
- نویسنده: Lionel_Shriver
- سال انتشار: 2003
- تعداد صفحات: 410
- زبان اصلی: انگلیسی
- نوع فایل: pdf
- حجم فایل: 2.16 مگابایت
من مطمئن نیستم که چرا یک اتفاق کوچک امروز بعدازظهر مرا وادار کرد که برای شما بنویسم. اما از آنجایی که از هم جدا شدهایم، ممکن است دلم برای آمدن به خانه برای ارائه کنجکاویهای روایی روزگارم تنگ شود، روشی که یک گربه ممکن است موشها را جلوی پای شما بگذارد: هدایایی کوچک و فروتنی که زوجها پس از جستجوی غذا در حیاطهای خلوت جداگانه ارائه میدهند. اگر هنوز در آشپزخانه من نصب میکردی و کره بادامزمینی ترد را روی برانولا میریختی، اگرچه تقریباً وقت شام بود، من به زودی کیسهها را کنار نمیگذاشتم، یکی که آبغوغی چسبناکی از آن بیرون میزد، حتی این داستان کوچک از بین نمیرفت. قبل از اینکه بگم ما امشب ماکارونی میخوریم، لطفاً آن ساندویچ را کامل نخورید. البته در روزهای اول، داستان های من وارداتی عجیب و غریب بود، از لیسبون، از کاتماندو. اما واقعاً هیچکس نمیخواهد داستانهایی از خارج بشنود، و من از ادب حکایتکننده شما میتوانستم متوجه شوم که شما بهطور خصوصی چیزهای حکایتی را از نزدیکتر به خانه ترجیح میدهید: مثلاً یک ملاقات عجیب با یک جمعآورنده عوارض در پل جورج واشنگتن. شگفتی های دنیوی به تأیید این دیدگاه شما کمک کردند که تمام سفرهای خارجی من نوعی تقلب بود. سوغاتیهای من – بستهای از وافلهای بلژیکی کمی کهنه، که اصطلاح انگلیسی برای “piffle” (codswallop!) است – صرفاً با فاصله کمی با جادو آغشته شده بودند. مانند آن گلدانهایی که ژاپنیها مبادله میکنند – در جعبهای در یک کیسه، در یک جعبه در یک کیسه – درخشش پیشکشهای من از دوردستها همه بستهبندی بود. چه دستاورد قابل توجه تری، ریشه یابی در زباله های غیرقابل اثبات ایالت ساده و قدیمی نیویورک و دور زدن لحظه ای دلچسب از سفر به اتحادیه بزرگ Nyack. جایی که داستان من اتفاق می افتد. به نظر می رسد بالاخره دارم چیزی را می آموزم که شما همیشه سعی می کردید به من بیاموزید، اینکه کشور من به اندازه الجزایر عجیب و غریب و حتی خطرناک است. من در راهروی لبنیات بودم و چیز زیادی نیاز نداشتم. من نمی خواهم. من این روزها هرگز ماکارونی نمیخورم، بدون اینکه شما بیشتر کاسه را بفرستید. دلم برای ذوق تو تنگ شده
I’m unsure why one trifling incident this afternoon has moved me to write to you. But since we’ve been separated, I may most miss coming home to deliver the narrative curiosities of my day, the way a cat might lay mice at your feet: the small, humble offerings that couples proffer after foraging in separate backyards. Were you still installed in my kitchen, slathering crunchy peanut butter on Branola though it was almost time for dinner, I’d no sooner have put down the bags, one leaking a clear viscous drool, than this little story would come tumbling out, even before I chided that we’re having pasta tonight so would you please not eat that whole sandwich. In the early days, of course, my tales were exotic imports, from Lisbon, from Katmandu. But no one wants to hear stories from abroad, really, and I could detect from your telltale politeness that you privately preferred anecdotal trinkets from closer to home: an eccentric encounter with a toll collector on the George Washington Bridge, say. Marvels from the mundane helped to ratify your view that all my foreign travel was a kind of cheating. My souvenirs—a packet of slightly stale Belgian waffles, the British expression for “piffle” (codswallop!)—were artificially imbued with magic by mere dint of distance. Like those baubles the Japanese exchange—in a box in a bag, in a box in a bag—the sheen on my offerings from far afield was all packaging. What a more considerable achievement, to root around in the untransubstantiated rubbish of plain old New York state and scrounge a moment of piquancy from a trip to the Nyack Grand Union. Which is just where my story takes place. I seem finally to be learning what you were always trying to teach me, that my own country is as exotic and even as perilous as Algeria. I was in the dairy aisle and didn’t need much; I wouldn’t. I never eat pasta these days, without you to dispatch most of the bowl. I do miss your gusto.
این رمان را میتوانید از لینک زیر بصورت رایگان دانلود کنید.
Download: We Need to Talk About Kevin
نظرات کاربران