مجله علمی تفریحی بیبیس
0

دانلود رمان انگلیسی “محاکمه های آپولو”

بازدید 704
  • عنوان: The Trials of Apollo
  • نویسنده: Rick Riordan
  • سال انتشار: 2019
  • تعداد صفحه: 327
  • زبان اصلی: انگلیسی
  • نوع فایل: pdf
  • حجم فایل: 2.97 مگابایت

من به بازگرداندن اجساد مردگان اعتقاد دارم. به نظر یک ادب ساده است، اینطور نیست؟ یک جنگجو می میرد، شما باید هر کاری که می توانید انجام دهید تا جسد او را برای مراسم تشییع جنازه به مردمش برگردانید. شاید من قدیمی ام (من بیش از چهار هزار سال سن دارم.) اما به نظرم بی ادبی است که اجساد را به درستی دور نریزم. به عنوان مثال آشیل در طول جنگ تروا. کل خوک. او جسد قهرمان تروا هکتور را روزها دور دیوارهای شهر با ارابه می کشاند. سرانجام زئوس را متقاعد کردم که قلدر بزرگ را تحت فشار قرار دهد تا جسد هکتور را به والدینش تحویل دهد تا بتواند دفن مناسبی داشته باشد. یعنی بیا برای افرادی که سلاخی می کنید کمی احترام قائل باشید. سپس جسد الیور کرامول وجود داشت. من طرفدار آن مرد نبودم، اما لطفا. ابتدا انگلیسی ها او را با افتخار دفن می کنند. سپس تصمیم می‌گیرند که از او متنفرند، بنابراین او را می‌کشند و جسدش را «اعدام» می‌کنند. سپس سر او از روی پیکی می‌افتد، جایی که برای دهه‌ها به چوب کشیده شده بود و برای تقریباً سه قرن مانند یک کره‌ی برفی سوغاتی نفرت‌انگیز از یک مجموعه‌دار به کلکسیونر دیگر منتقل می‌شود. در نهایت، در سال 1960، من در گوش برخی از افراد با نفوذ زمزمه کردم، بس است، قبلا. من خدای آپولو هستم و به شما دستور می دهم آن چیز را دفن کنید. داری منو اذیت میکنی وقتی نوبت به جیسون گریس، دوست و برادر ناتنی من درگذشته رسید، من چیزی را به شانس واگذار نکردم. من شخصاً تابوت او را تا کمپ ژوپیتر همراهی می کنم و او را با افتخار کامل می برم. معلوم شد که تماس خوبی است. چه با غول ها که به ما و همه چیز حمله می کنند. غروب با فرود هواپیمای شخصی ما در فرودگاه اوکلند، خلیج سانفرانسیسکو را به دیگ مس مذاب تبدیل کرد. می گویم هواپیمای شخصی ما؛ سفر اجاره ای در واقع هدیه فراق دوست ما پایپر مک لین و پدر ستاره سینما بود. (همه باید حداقل یک دوست با والدین ستاره سینما داشته باشند.) منتظر ماندن ما در کنار باند فرودگاه غافلگیری دیگری بود که مک لین ها باید ترتیب داده باشند: یک نعش کش سیاه و سفید درخشان. من و مگ مک کافری پاهایمان را روی آسفالت دراز کردیم در حالی که خدمه زمینی با غم و اندوه تابوت جیسون را از محل نگهداری سسنا خارج کردند. به نظر می رسید جعبه ماهون جلا داده شده در نور عصر می درخشد. وسایل برنجی آن قرمز درخشیدند. از زیبا بودنش متنفر بودم مرگ نباید زیبا باشد خدمه آن را در ماشین نعش کش بار کردند، سپس چمدان ما را به صندلی عقب منتقل کردند. چیز زیادی نداشتیم: کوله پشتی مگ و کوله پشتی من، کمان و کوله پشتی من، و چند کتاب طراحی و یک تابلوی پوستر که از جیسون به ارث برده بودیم. من مدارکی را امضا کردم، تسلیت خدمه پرواز را پذیرفتم، سپس با یک متخلف خوب دست دادم که کلید ماشین نعش را به من داد و رفت. به کلیدها خیره شدم، سپس به مگ مک کافری که داشت سر یک ماهی سوئدی را می جوید. هواپیما با نیم دوجین قوطی از آب نبات قرمز متلاطم پر شده بود. دیگر نه. مگ به تنهایی اکوسیستم ماهی سوئد را به مرز فروپاشی رساند. “قرار است من رانندگی کنم؟” تعجب کردم. آیا این یک نعش کش اجاره ای است؟ من کاملاً مطمئن هستم که گواهینامه رانندگی جوان نیویورک من این را پوشش نمی دهد. مگ شانه بالا انداخت. در طول پرواز ما، او اصرار داشت که روی مبل سسنا بچرخد، بنابراین مدل موی تیره‌اش در کنار سرش صاف شد. یک نقطه بدلیجات از عینک گربه ای او مانند باله کوسه دیسکو در موهایش فرو رفت.

I BELIEVE IN RETURNING dead bodies. It seems like a simple courtesy, doesn’t it? A warrior dies, you should do what you can to get their body back to their people for funerary rites. Maybe I’m old-fashioned. (I am over four thousand years old.) But I find it rude not to properly dispose of corpses. Achilles during the Trojan War, for instance. Total pig. He chariotdragged the body of the Trojan champion Hector around the walls of the city for days. Finally I convinced Zeus to pressure the big bully into returning Hector’s body to his parents so he could have a decent burial. I mean, come on. Have a little respect for the people you slaughter. Then there was Oliver Cromwell’s corpse. I wasn’t a fan of the man, but please. First, the English bury him with honors. Then they decide they hate him, so they dig him up and “execute” his body. Then his head falls off the pike where it’s been impaled for decades and gets passed around from collector to collector for almost three centuries like a disgusting souvenir snow globe. Finally, in 1960, I whispered in the ears of some influential people, Enough, already. I am the god Apollo, and I order you to bury that thing. You’re grossing me out. When it came to Jason Grace, my fallen friend and half brother, I wasn’t going to leave anything to chance. I would personally escort his coffin to Camp Jupiter and see him off with full honors. That turned out to be a good call. What with the ghouls attacking us and everything. Sunset turned San Francisco Bay into a cauldron of molten copper as our private plane landed at Oakland Airport. I say our private plane; the chartered trip was actually a parting gift from our friend Piper McLean and her movie star father. (Everyone should have at least one friend with a movie star parent.) Waiting for us beside the runway was another surprise the McLeans must have arranged: a gleaming black hearse. Meg McCaffrey and I stretched our legs on the tarmac while the ground crew somberly removed Jason’s coffin from the Cessna’s storage bay. The polished mahogany box seemed to glow in the evening light. Its brass fixtures glinted red. I hated how beautiful it was. Death shouldn’t be beautiful. The crew loaded it into the hearse, then transferred our luggage to the backseat. We didn’t have much: Meg’s backpack and mine, my bow and quiver and ukulele, and a couple of sketchbooks and a poster-board diorama we’d inherited from Jason. I signed some paperwork, accepted the flight crew’s condolences, then shook hands with a nice undertaker who handed me the keys to the hearse and walked away. I stared at the keys, then at Meg McCaffrey, who was chewing the head off a Swedish Fish. The plane had been stocked with half a dozen tins of the squishy red candy. Not anymore. Meg had single-handedly brought the Swedish Fish ecosystem to the brink of collapse. “I’m supposed to drive?” I wondered. “Is this a rental hearse? I’m pretty sure my New York junior driver’s license doesn’t cover this.” Meg shrugged. During our flight, she’d insisted on sprawling on the Cessna’s sofa, so her dark pageboy haircut was flattened against the side of her head. One rhinestone-studded point of her cat-eye glasses poked through her hair like a disco shark fin.

این رمان را از لینک زیر بصورت رایگان دانلود کنید.

Download: The Trials of Apollo

نظرات کاربران

  •  چنانچه دیدگاه شما توهین آمیز باشد تایید نخواهد شد.
  •  چنانچه دیدگاه شما جنبه تبلیغاتی داشته باشد تایید نخواهد شد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

بیشتر بخوانید