- عنوان: The Secret Wishlist
- نویسنده: Preeti_shenoy
- سال انتشار: 2012
- تعداد صفحه: 135
- زبان اصلی: انگلیسی
- نوع فایل: pdf
- حجم فایل: 0.95 مگابایت
گرما و رطوبت در آن زمان مرا آزار نمی داد. حدس میزنم وقتی شانزده سالهای و در گیرودار درگیریهای نوجوانی (که هر کدام از آنها متقاعد شدهای واقعی است، با احساساتی که با سرعت لوکوموتیو در آغوش میآیند، با شدتی به همان اندازه قوی هستی)، چیزهای جزئی مثل خیس شدن عرق به اندازه بزرگسالی شما را تحت تأثیر قرار نمی دهد. شما مشتاق، پر از زندگی هستید و معتقدید که جهان را باید فتح کنید. من بعد از کلاس های Bharathanatyam که هفته ای سه بار است، به خانه برمی گردم. من این فرم دشوار رقص جنوب هند را دوست ندارم، اما مادر اصرار دارد که آن را یاد بگیرم. من رقص بالیوود یا حتی باله را به این ترجیح می دهم. مادر میگوید: «ببین، حالا که بابای تو اینجا پست شده است، باید از هر فرصتی که اینجا در اختیارت است استفاده کنی.» تامیل نادو واقعاً مرکز فرهنگی هند است. شما هرگز چنین معلمان برجسته Bharathanatyam را در جای دیگری نخواهید داشت. بنابراین میتوانید بهترین استفاده را از آن ببرید،» او استدلال میکند. الان یک سال است که از پونا به چنای نقل مکان کرده ایم. من در ابتدا چنای را دوست نداشتم، اما زمانی که به گرما عادت کردم، متوجه شدم که مانند هر مکان دیگری، حتی پونا، مکان خوبی است. در واقع، مدرسه مشترکی که من در اینجا تحصیل می کنم، بسیار بهتر از صومعه ای است که قبلاً در پونا به آن می رفتم. اما من هرگز این را به پدر و مادرم اعتراف نمی کنم. بعضی چیزها بهتر است فاش نشوند. وقتی خیلی ترسو به مادر پیشنهاد میکنم که میخواهم رقص بالیوود را شروع کنم، واکنش او بسیار بدتر از حد انتظار است. او فریاد می زند و هیاهو می کند و بی درنگ خواهرش را که با مادربزرگم در ارناکولام زندگی می کند، صدا می کند. هر دو به نوبت به من هشدار می دهند و درباره اینکه چقدر سنت هندی ما عالی است و چقدر سخت است که بر رقص های کلاسیک هندی تسلط داشته باشیم، صحبت می کنند. آنها در مورد اینکه بهاراتاناتیام چقدر برتر از رقص بالیوود است که خشن و زمخت است، صحبت می کنند، فقط در مورد تکان دادن غنیمت و تکان دادن باسن. مثل همه رقص های غربی که به قول مادر، خاله و مادربزرگم هر احمقی می تواند انجام دهد. ‘خداوند خوب! چی میگی دیکشا چطور می توانی حتی در یک نفس در مورد این دو صحبت کنی؟ بالیوود کجا و بهاراتاناتیام کجا؟» میرا ماوسی آنقدر روی تلفن فریاد میزند که باید گیرنده را از گوشم دور کنم. من به هیستری او خنده ای را خفه می کنم، اما او ادامه می دهد. “این قهقهه ای است که می شنوم؟ ای دختر بی شرم چه خنده دار است؟» او با عصبانیت توبیخ می کند. اکنون در میان قهقهه های ناتوان می گویم: «میرا ماوسی، من فقط تو را به عنوان الهه دورگا تصویر کردم» و او به سرعت مسیر خود را تغییر می دهد و احساس می کند که از آنجایی که بسیار دور است، نمی تواند کاری انجام دهد و عصبانیتش تأثیر مطلوبی ندارد. لحن او ملایم و قانع کننده می شود. او سعی می کند فداکاری و نظم و انضباط موجود در رقص کلاسیک را توضیح دهد و اینکه من خوش شانس هستم که در آکادمی رقص ناتیا کساری، که توسط خانم سابهالاکسمی، برنده جایزه پادما شری، اداره می شود، پذیرفته شده ام. در نهایت، زیر بار متقاعد کردن جمعی آنها، موافقم و اکنون خود را منتظر می مانم تا کلاس رقص تمام شود تا بتوانم آرام آرام در امتداد ساحل الیوت به خانه دوچرخه سواری کنم و امواج را تماشا کنم. من عاشق این قسمت از چنای هستم که در آن زندگی می کنیم. بسانت ناگار رو به ساحل است و من از باغ کوچکی که خانه متوسط طبقه متوسط ما به آن می بالد لذت می برم.
THE HEAT AND HUMIDITY DIDN’T BOTHER ME back then. I guess when you are sixteen and in the throes of adolescent crushes (each of which you are convinced is the real thing, with feelings that chug at the speed of a locomotive, with an intensity just as strong), minor things like being drenched in sweat do not affect you as much as they do when you are an adult. You are enthusiastic, full of life and you believe that the world is yours to conquer. I cycle back home after my Bharathanatyam classes which are thrice a week. I do not much like this difficult South Indian dance form, but Mother insists I learn it. I would much rather prefer Bollywood dancing or even ballet to this. ‘Look, now that your Papa is posted here, you should make use of every opportunity available to you here,’ says Mother. ‘Tamil Nadu is truly the cultural hub of India. You will never get such accomplished Bharathanatyam teachers elsewhere. So you might as well make the best use of it,’ she argues. It has been a year now since we moved from Pune to Chennai. I did not like Chennai initially, but once I got used to the heat, I realised it was as good a place as any, even Pune. In fact, the co-ed school I attend here is far better than the convent I used to go to in Pune. But I will never admit this to my parents. Some things are best not revealed. When I suggest, very timidly, to Mother that I want to take up Bollywood dancing, her reaction is far worse than expected. She shouts and raves and promptly calls up her sister who lives with my grandmother in Ernakulam. Both take turns to admonish and lecture me about how great our Indian tradition is and how hard it is to master the Indian classical dances. They go on about how far superior Bharathanatyam is to Bollywood dancing which is crass and crude, only about shaking your booty and wiggling your hips. Like all the western dances which, according to my mother, aunt and grandmother, any fool can do. ‘Good Lord! What are you saying, Diksha? How can you even talk about the two in the same breath? Where is Bollywood and where is Bharathanatyam?’ Meera Mausi yells so loudly on the phone that I have to hold the receiver away from my ear. I stifle a giggle at her hysteria, but she catches on. ‘Is that a giggle I hear? You shameless girl. What is so funny?’ she reprimands angrily. ‘Meera Mausi, I just pictured you as Goddess Durga,’ I say amidst helpless giggles now, whereupon she quickly changes tracks sensing that being so far away, she cannot do anything and that her anger is not having the desired effect. Her tone becomes gentle and persuasive. She tries to explain the dedication and discipline involved in classical dancing, and that I am fortunate to get admission in Natya Kesari Dance Academy, run by the renowned, Padma Shree awardee, Mrs Subhalaksmi. Finally, under the weight of their collective persuasion, I agree and now find myself waiting for the dance class to get over so I can cycle home leisurely along Elliot’s Beach, watching the waves as I do. I love this part of Chennai where we live. Besant Nagar faces the beach and I enjoy the tiny garden which our modest middle class home boasts.
این رمان را از لینک زیر بصورت رایگان دانلود کنید.
Download: The Secret Wishlist
نظرات کاربران