مجله علمی تفریحی بیبیس
0

دانلود کتاب روانشناسی اخلاقی کسالت

بازدید 706
  • عنوان کتاب: The Moral Psychology of Boredom
  • نویسنده: Andreas Elpidorou
  • حوزه: کسالت
  • تعداد صفحه: 333
  • سال انتشار: 2022
  • زبان اصلی: انگلیسی
  • نوع فایل: pdf
  • حجم فایل: 25.1 مگابایت

“اوه! دلتنگی! دلتنگی! چه پاسخی به همه چیز»، نویسنده فرانسوی ژول باربی دواوریلی (به نقل از کوهن 1976، 332) نوشت. به یک معنا، d’Aurevilly درست می‌گفت. بی حوصلگی را می توان پاسخی برای همه چیز دانست زیرا تقریباً در پاسخ به هر موقعیتی به وجود می آید. با توجه به تکرار یا قرار گرفتن در معرض کافی، تقریباً همه چیز می تواند ما را خسته کننده کند – حتی عزیزترین دارایی ها، فعالیت ها، ایده ها یا روابط ما. اما d’Aurevilly نیز به معنای مهمی اشتباه بود: اگرچه بی حوصلگی می تواند پاسخی به تقریباً هر موقعیتی باشد، اما لزوماً یک راه حل نیست. در پی خود، کسالت نتایج مفید و مضر را پشت سر می گذارد. از جنبه مثبت، عادت‌ها، فرصت‌ها و شغل‌های جدید اغلب با این فکر شروع می‌شوند که «من حوصله‌ام سر رفته است». درک اینکه ما بی حوصله هستیم می تواند ما را به سمت ایجاد نیات اجتماعی و یافتن معنی در موقعیت های خود سوق دهد. حتی می‌تواند انگیزه‌ای باشد که برای انجام کارهای خلاقانه به آن نیاز داریم. جی دبلیو بوش در مصاحبه ای اعتراف کرد: «من نقاشی می کردم چون حوصله ام سر رفته بود» (بوش 2017). مارسل پروست (1982، 866) در کتاب خاطره خود می نویسد: «شاید برخی از بزرگترین شاهکارها هنگام خمیازه کشیدن نوشته شده باشند. به هر حال، کسالت جنبه تاریک تری هم دارد. عادات غذایی ناسالم، مشروب خواری، مصرف مواد مخدر، آتش سوزی، دزدی تانک نظامی، رفتارهای سادیستی، کشتار دسته جمعی همه به کسالت نسبت داده شده اند. کیت یوجین مان در توضیح اینکه چرا 16 هکتار از جنگل‌های وحشی را در کارولینای شمالی سوزانده است، گفت: «حدس می‌زنم حوصله‌ام سر رفته بود» (واشبورن و دیوید 2016). «واقعیت این است که من دلیلی برای انجام آن نداشتم، فقط فکر کردم. . . لعنت به آن، زندگی کسل کننده است، پس چرا که نه؟»، مرد مسلحی که دوازده نفر را در زمان اقدام نفرت انگیز خود در شبکه های اجتماعی پست کرد (Baer 2018).
آیا کسالت از نظر اخلاقی مهم است؟ پیچیده است برای اینکه بتوانیم به درستی به سؤال پاسخ دهیم، باید بدانیم ملال چیست و اینکه بگوییم یک پدیده روانی از نظر اخلاقی مهم است به چه معناست. با این حال، برای برخی، پاسخ همیشه روشن بود. دهه‌ها پیش، برتراند راسل (2006 [1930]، 38) اعلام کرد که «کسالت یک مشکل حیاتی برای اخلاق‌گرایان است، زیرا نیمی از گناهان نوع بشر ناشی از آن است». البته ادعای راسل اغراق آمیز است (اما فروم 1973 را ببینید). با این حال، هذل او آموزنده است. در تلاش برای درک بهتر روانشناسی و نقش خود در زمینه اجتماعی خود، نمی توانیم نیروی ملال را نادیده بگیریم. در واقع، ادعای راسل یادآوری مفیدی از مشاهدات زیرکانه سورن کیرکگور است مبنی بر اینکه ملال علیرغم «طبیعت آرام و آرام» آن، «قابلیت شروع حرکت» قابل توجهی دارد (1987 [1843]، 285). شاید در توانایی آن است که ما را به طرق مختلف سوق دهد که بتوانیم به وضوح رنگ های اخلاقی کسالت را تشخیص دهیم.

“Oh! Ennui! Ennui! What an answer to everything,” wrote French author Jules Barbey d’Aurevilly (quoted in Kuhn 1976, 332). In a sense, d’Aurevilly was right. Boredom can be thought to be an answer to everything because it arises in response to almost any situation. Given enough repetition or expo¬sure, nearly everything can strike us as boring—even our dearest possessions, activities, ideas, or relations. But d’Aurevilly was also, in an important sense, wrong: although boredom can be a response to almost any situation, it is not necessarily a solution. In its wake, boredom leaves behind both beneficial and harmful outcomes. On the positive side, new habits, opportunities, and careers often start with the thought “I am bored.” The realization that we are bored can move us to form prosocial intentions and to find meaning in our situations. It can even be the spur we need in order to engage in creative acts. “I painted because I was bored,” G. W. Bush admitted in an interview (Bush 2017); “Perhaps some of the greatest masterpieces were written while yawn¬ing,” Marcel Proust (1982, 866) writes in his Remembrance. All the same, boredom has a darker side. Unhealthy eating habits, binge drinking, drug use, arson, the theft of a military tank, sadistic behavior, mass killings—all have been attributed to boredom. “I guess I was just bored,” Keith Eugene Mann said explaining why he scorched sixteen acres of wild forests in North Carolina (Washburn and David 2016). “Fact is I had no reason to do it, I just thought . . . fuck it, life is boring so why not?”, a gunman who killed twelve people posted on social media during the time of his despicable act (Baer 2018).
Is boredom morally significant? It’s complicated. To be in a position to answer the question properly, we need to know what boredom is and what it means to say that a psychological phenomenon is morally significant. Yet, for some, the answer was always clear. Decades ago, Bertrand Russell (2006 [1930], 38) declared that “boredom is a vital problem for the moralist since half the sins of mankind are caused by it.” Russell’s claim is, of course, an exaggeration (but see Fromm 1973). Nonetheless, his hyperbole is instruc¬tive. In trying to understand better our own psychology and role in our social context, we cannot afford to ignore boredom’s force. Indeed, Russell’s claim is a useful reminder of Søren Kierkegaard’s astute observation that despite its “calm and sedate nature,” boredom has a remarkable “capacity to initiate motion” (1987 [1843], 285). It is perhaps in its capacity to move us in various ways that we can discern most clearly boredom’s moral colors.

این کتاب را میتوانید بصورت رایگان از لینک زیر دانلود نمایید.

Download: The Moral Psychology of Boredom

نظرات کاربران

  •  چنانچه دیدگاه شما توهین آمیز باشد تایید نخواهد شد.
  •  چنانچه دیدگاه شما جنبه تبلیغاتی داشته باشد تایید نخواهد شد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

بیشتر بخوانید